Kaktüsler çiçek açtığında
Dikenini görmez kimse
Ve ben tam da o vakitte
karanfillerle geldim dünyaya.
Beyaz,
Duvardaki çatlak
Karanfil.
Kırmızı
Gökyüzündeki güneş
Hilal,
Dolunay.
Dolunay ve
Kara kış.
Karanfil.
Dışımda olan biten
Ekmek telaşı
Ve para denen şey ile
Geçip giderken
Benden her büyüğün hayatı
Benim anladığım
Her dondurmadan bedava çıkmayışı.
Talihsiz başımın aklı,
alıp gittiğinden beri
Kendini
Geçip giderken yaşımın
-göz yaşımın
Farkına vardım.
Büyümüşüm.
Ve yine,
Kaktüsler çiçek açtı.
Şanssızdım.
Kimse yine,
Elimdeki karanfilleri görmeyecekti.
Karanfil
Sarı,
Aynadaki ben.
Gökyüzü
Karanfil,
Yer yüzü,
Karanfil.
YOU ARE READING
Alkolizma
PoetrySenden asla nefret etmedim. Çok kızdım, kırdım, kırıldım ama asla, sevmiyorum dediğinde bile nefret etmedim. Seni anlıyorum, en anlayışsız göründüğüm anda bile seni anlıyorum. Çünkü ne olursa olsun, saç telinden tırnağına kadar, bakışlarındaki anla...
