Aslında iyiyim ben artık.
Kuşların sesini duymaya başladım
her sabah Pencereden içeri giren,
Güneşin sıcaklığını hissetmeye
Başladım yeniden,
Çiçek kokuları gelmeye başladı
Burnuma aylar sonra
dün gece
Kabus görmeden uyandım,
Tek kişilik yatağımda,
Mesela.
İyiyim,
Çocuklarla çocuk olabiliyorum
Onların gülümsemelerini görebiliyorum.
Her sabah işe geç kalıyorum hala
Ama o da sisteme boyun eğmediğimden.
Her sabah saçlarımı düzeltirken
Ve dakikalar süren o yolu yürürken
Üşenmiyorum artık.
Kendimi ve hayatı yeniden kabullendim.
Aslında gerçekten iyiyim ben.
Sevmeyi,
Dahası seni unuttum artık.
Her sabah sen mi öperek uyandırırdın uykularımdan?
Saçlarımı sen mi düzeltirdin?
Senin gülüşün mü unuttururdu bütün gülüşleri
Dünya üzerindeki,
Bütün çiçekler sen mi kokardı?
Her cümlende şiirler mi okunurdu kulaklarıma?
Ve her sabah acele etmem gerektiğini
Hatırlatır mıydın tekrar tekrar?
Hatırlamıyorum.
İyiyim ben,
Sensiz de var olabiliyormuşum demek,
Bunu da öğrendim.
Bitti,
Ben bittim derken,
Bir baktım ki gitmişsin kalbimden,
Bittin.
أنت تقرأ
Alkolizma
الشعرSenden asla nefret etmedim. Çok kızdım, kırdım, kırıldım ama asla, sevmiyorum dediğinde bile nefret etmedim. Seni anlıyorum, en anlayışsız göründüğüm anda bile seni anlıyorum. Çünkü ne olursa olsun, saç telinden tırnağına kadar, bakışlarındaki anla...
