Ρίξε λίγο χρώμα!

Κεφάλαιο 7ο

"Ναι ε;" ρώτησα και από μέσα μου την έβρισα.

Πολύ. Πάρα πολύ.

"Πείτε ένα καλημέρα ρε παιδιά" είπε κομπλαρισμένη ακόμη.

"Καλημέρα Ρωξάνη" άκουσα την εύθυμη φωνή του Ιάσονα.

"Ναι, καλημέρα" άκουσα και την βαρετή φωνή του Ισπανού.

Τώρα τι κάνω; Δεν μπορώ να μιλήσω ελεύθερα μπροστά τους. Θα την πάρω αργότερα να τα πούμε με την ησυχία μας.

Σιγά μην της λέω για τον Γάλλο μπροστά στον Ιάσονα και τον Ισπανό.

Σκαρφίστηκα μια δικαιολογία και το έκλεισα. Άρχισα να κοιτάω μερικά χαρτιά που μου έστειλε το αφεντικό στο email το πρωί. Τότε έκανα κλικ.

*15 ώρες πριν*

Πράσινα μάτια. Κοίταξα καλύτερα και διέκρινα τα σκληρά χαρακτηριστικά του Ισπανού.

"Δείχνεις σκατά" σχολίασε εκνευρισμένος.

"Καλά" μονολόγισα και τον προσπέρασα.

Έφτασα στο τραπέζι και κάθισα ξανά δίπλα στον Vincent. Διασκέδαζα με την όλη κατάσταση. Συζητούσαμε αλλά σε κάποια φάση ξέφυγα αρκετά. Η Βάνα με κοίταζε έτοιμη να με χαστουκίσει κι εγώ της έβγαζα την γλώσσα.

"Ρε συ Ρωξάνη σοβαρέψου! Μην πίνεις άλλο!" έτριξε.

"Άσε με" της είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

Καταλάθος έχασα την ισσοροπία μου και παρολίγο να πέσω.

"Είναι τύφλα, θα την πάω σπίτι" αναφώνισε η Βάνα έξω φρενών.

"Μα θα ερχόσουν σπίτι μου απόψε" πετάχτηκε ο Ιάσονας.

"Ε τότε ποιος θα την πάει;" ρώτησε η Βάνα.

Γύρισαν και οι δύο προς τα δεξιά τους. Γύρισα κι εγώ. Άρχισα να γελάω δυνατά όταν κοίταξα αυτόν που κοιτούσαν.

"Αυτό αποκλείεται!" αναφώνισα. "Θα με πνίξει πριν καν μπούμε στο αμάξι"

Ο Ισπανός μας κοιτούσε ενοχλημένος.

"Έλα ρε Φερνάντο, πάρτην σπίτι. Έχω μέρες να βρεθώ με την Βάνα μόνος"

"Μα δες την πως είναι ρε!" αναφώνισε. "Θα μου κάνει εμετό σε όλο το αμάξι"

"Έλα ρε Φερνάντο!" παρακάλεσε και η Βάνα.

Κοιτούσα μια την Βάνα και μια τον Ισπανό. Για μένα μιλάνε τώρα;

"Καλά. Με αυτόν;" κατέληξε ο Ισπανός και έδειξε τον Vincent με ένα νέψιμο.

"Θα τον βάλουμε σε κανένα ταξί" απάντησε η Βάνα.