Ρίξε λίγο χρώμα!

Κεφάλαιο 12ο

Έκλεισα την πόρτα μου απίστευτα θυμωμένη. Δεν με ένοιαζε αν θα ενοχλούσα κανένα γείτονα. Είχα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ νεύρα.

"Μαλακισμένε Ισπανέ" αναφώνισα.

Μπορεί να σ'την έφερα και να βγήκα κερδισμένη μπροστά στις άλλες αλλά τέτοια ταπείνωση δεν ξανασυνάντησα. Στο διάολο να πας κι εσύ και τα μαθήματα ζωγραφικής σου. Άμα είναι να περνάω τέτοια βασανιστήρια κάθε φορά, ξέχνα το!

Κάθισα με φόρα στον καναπέ και κλώτσησα το τραπεζάκι από τα νεύρα μου. Στα γρήγορα πήγα στο δωμάτιο μου και φόρεσα μια απλή μπλούζα και μια γκρίζα φόρμα.

Όσο κι αν προσπαθούσα τα νεύρα δεν μου περνούσαν.

"Μαλακισμένε" μονολόγισα.

Πετάχτηκα στο έπιπλο δίπλα απ' τον καναπέ και έβαλα ένα ποτήρι ουίσκυ. Ακούς εκεί να μου μιλά λες κι είμαι ο χειρότερος εχθρός του.

Τις όχι και τόσο χαρούμενες σκέψεις μου διέκοψε το χτύπημα του κουδουνιού. Περπάτησα ατσούμπαλα μέχρι την πόρτα κι άφησα το ποτήρι στο τραπέζι πιο πέρα.

Άνοιξα την πόρτα.

Βρε βρε βρε!

Έχουμε μούτρα κι ερχόμαστε εδώ;

"Τι θες;" ρώτησα κοφτά στα Ισπανικά.

Έκανε ένα βήμα μπροστά κι έκλεισε την πόρτα πίσω του.

"Όλα" είπε

"Τι εννοείς μ'αυτό;" ρώτησα θυμωμένη.

"Εννοώ όλα" απάντησε.

Από το πουθενά, τα χείλη του βρέθηκαν βίαια επάνω στα δικά μου. Τα χέρια του βρέθηκαν στο κορμί μου σπρώχνοντας με ολοένα και πιο κοντά του.

Χωρίς να το σκεφτώ καν ανταποκρίθηκα στο φιλί του, στα αγγίγματα του.

Τα χέρια του βρέθηκαν κάτω από την μπλούζα μου και με μια κίνηση μου έβγαλαν το σουτιέν.

Τα καθαρά αρρενωπά μουγκριτά που ελευθέρωνε με έκαναν να αναρωτιέμαι πόσο ηλίθια μπορεί να ήμουν όσο έστω και για ένα λεπτό πίστεψα πως ήταν γκέι.

Δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ όμως αφού ένιωθα τα χείλη του να περιπλανιούνται στο στήθος μου και να με δαγκώνουν. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.

Τράβηξε την μπλούζα και την έβγαλε εντελώς χωρίς να σταματίσει να με πιέζει με το σώμα του στον πάγκο.

Μα όχι αγαπητέ Φερνάντο.

Σήμερα σου απέδειξα ήδη μια φορά, πως δεν έχω σκοπό να χάσω το παιχνίδι.
Κι εδώ είναι η δικιά μου έδρα.

"Φύγε" αναφώνησα σπρώχνοντας τον βίαια από πάνω μου.

Βρέθηκε ένα μέτρο μακριά μου.

"Τι;" ρώτησε φανερά εκνευρισμένος.

"Είπα φύγε" επανέλαβα. "Έξω από το σπίτι μου!"

Στεκόταν στην μέση του σαλονιού έξαλλος. Το στήθος του ανεβοκατέβαινε ακόμη από την ένταση.

Τελικά άνοιξε την πόρτα κι έφυγε.

Άρπαξα την μπλούζα και το σουτιέν μου από το πάτωμα κι αναστέναξα. Όση έλξη κι αν νιώθω, έχω μια αξιοπρέπεια.

Και την ντροπή που με έκανε σήμερα να νιώσω δεν την ξέχασα και ούτε πρόκειται να την ξεχάσω εύκολα.

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έκανα ένα ζεστό μπάνιο προσπαθώντας να ηρεμήσω χωρίς να σκέφτομαι την νύχτα πάθους που μόλις πέταξα στα σκουπίδια.

Καλά, ποια είμαι! 2ο κεφάλαιο σε μια μέρα;!

Αλλά εντάξει, δεν είναι καν μισό από τα κεφάλαια που σας ανεβάζω συνήθως :3

Χιχιχι, έκανα ΤΗΝ ανατροπή ε;;

Αφήστε μου ένα σχόλιο με το πως σας φάνηκε το κεφάλαιο :3

Τα λέμε ❤️