MRB II: "COME BACK TO ME" (SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIBPC)

chap 2 "the encounter"

“If you love somebody, let them go, for if they return, they were always yours. If they don't, they never were.”

― Kahlil Gibran

 

SORRY!!! NAGKA WRITER’S BLOCK AKO TT___TT SANA MAGUSTUHAN NYO PA RIN. ENJOY!!!

_____________________________

Chapter 2 “the encounter”

 [SUPREMO's POV]

“Hi Julia”

Part ng rules sa loob ng Dark Town na di ako magpapakita ng mukha ko unless nakapasa sa 5year loyalty mission. I have a name to protect kaya ganun. Di kami nagtitiwala agad unless nakalampas na sa limang taon.

And now, it’s Julia’s turn to see my face. Matagal na sana akong magpapakita sa kanya dahil medyo close na din kami. But rules are rules.

Tiningnan ko si Julia pero nacurious ako sa reaction nya. Bakit nagulat siya? Dahil ba ang gwapo ko? Pero hindi eh. Iba talaga yung reaction nya. Parang takot na ewan. Para akong patay na muling nabuhay sa mga mata nya.

O baka iisa lang talaga sila ni Manami Fukushima kaya nya kilala ang mukhang to? O______O

Napaisip ako sa nangyari five years ago..

 

 

*FLASHBACK:

Pagkaalis nila Meru, agad naming isinugod ang babae sa ospital sa loob ng Dark Town dahil nahimatay ito. At parang pamilyar ang mukha niya. Naalala ko yung babaeng nasa phone ni Raven at yung babaeng nakita ko sa internet na anak ng mga Fukushima.

 

Tssss. Is it possible na si Manami Fukushima to?

 

“Supremo baka mamatay ang babaeng to. Kawawa. Chix pa naman.” Sabi ni Francis habang karga karga naming ang babae.

 

 

“Tsss. Hindi oras ngayon para sa mga ganyan.”

 

 

Sa ER pinasok ang babae dahil malala ata ang natamo nyang mga sugat. At parang she hit her head somewhere. Dahil may namumuong dugo don.

 

Dali dali kong kinuha ang phone ko to call Raven.

 

“Raven? Si Manami Fukushima nandito sa hospital.”

 

“Si Raidon to. Kung sino ka man, alam namin na nasa hospital sya. At nandito kami ngayon sa loob ng room nya.”

 

Natahimik ako dahil di pa pwedeng malaman nila Raidon na nag eexist ako.