“Count your age by friends, not years. Count your life by smiles, not tears.”
― John Lennon
HERE’S THE UD. ENJOY! SORRY SA ERRORS ^__^
____________________________
Chapter 15 “red rose”
[NAMI’s POV]
Ang ingay naman ng lecheng doorbell na yan >__<
Sino ba kasing mang-iistorbo sa akin in a very early Sunday morning? TT__TT
*ding dong*
Aish, TT__TT
“Sino yan?” sigaw ko. As if naman maririning ako -,-
Bumangon nalang ako kahit ayaw ko pa. Half open lang yung mata ko with matching zombie walk. Zzzzzzzzzzzzzz -,-
*ding dong*
Hala! Di makapaghintay? >__<
“Bubuksan na! Atat ka naman masyadowww.”
Pagkabukas ko. Di ko pa rin ma recognize kung sino dahil half open lang yung mata ko tapos medyo blurry din kasi kakagising nga lang. ~_~
“Good morning.”
Pamilyar yung boses ah? O___O
I rubbed my eyes then tiningnan ko ang tao na nasa harap ko.
O___________O
“Halimaw?” O____________O
Naka jeans ito at long sleeve na stripes.
He just smirked at tiningnan ako head to foot.
Then I realized.
WAAAAAAAAAAAAAAAAAA OH MY GULAY! NAKAPANG TULOG LANG AKO. PANTY SHORTS TAPOS WHITE SANDO NA HINDI MAKAPAL ANG TELA KAYA KLARONG KLARO ANG BRA KO! MY GOODNESS O______O
“WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA” I screamed at yinakap ko ang sarili ko. >__<
“Why are you screamin stupid girl?” halatang nag-iiwas na ito ng tingin sa akin. Na awkward syndrome ata TT__TT
Sinara ko agad ang pinto pero pinigilan nya ito.
YOU ARE READING
MRB II: "COME BACK TO ME" (SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIBPC)
RomanceSa loob ng limang taon, madami bang nagbago? O nakakulong ka pa rin sa nakaraang di mo matakasan? What happens when the past taps you on your back? Will you ignore it? Or welcome it back into your life?