“We have to allow ourselves to be loved by the people who really love us, the people who really matter. Too much of the time, we are blinded by our own pursuits of people to love us, people that don't even matter, while all that time we waste and the people who do love us have to stand on the sidewalk and watch us beg in the streets! It's time to put an end to this. It's time for us to let ourselves be loved.”
― C. JoyBell C.
ENJOY! ^__^
________________________
Chapter 36 “save me”
[RISTON’s POV]
“Limang taon na ang lumipas. Pero di pa rin namin nakukuha ang hinahanap namin at di mo pa din nakakamit ang minimithi mo.”
“Di ko pa pwedeng ipaalam sa kanila na isa akong traydor. Kaya maghintay lang kayo. Dadating din tayo dyan.”
“Ilang taon pa ang hihintayin natin Riston?”
“Baka may nararamdaman ka na sa anak ng hapon na yun?”
“Wala akong nararamdaman sa babaeng yun! Gusto ko lang syang kunin dahil ayokong makita silang masaya.”
“Good then! Pero dapat na tayong kumilos Riston.”
“Gusto nyo na talagang kumilos? Tsss. Then fine. Ibibigay ko na sa inyo ang hinihintay nyo.”
___________________________
[NAMI’s POV]
“Otousan????? Bakit ka nandito?”
Di ko alam kung anong dapat kung maramdaman na nandito si otousan sa loob ng Dark Town. Parang nagkabuhol-buhol ang utak ko.
“Yan ang gusto naming malaman nyo. I think this is the right time to tell you everything. Kumpleto kayo ngayon kaya makinig kayo bago kayo magsalita.” Daddy Renzo.
“Ano ba talagang nangyayari?” Reese.
“Makinig nga muna kasi bago magsalita!” Raidon.
“Kinakabahan ata ako.” Rheus.
“MAKINIG KA KASI KUYA BAGO KA MAGSALITA!” Reese.
“MAKINIG NA TAYO. WAG NA KAYONG MAGSALITA!” Ryker.
“SSSSHHHH. MAKINIG NGA KASI BAGO MAGSALITA! ASAN NYO BA LINAGAY ANG MGA UTAK NYO?” Johann.
BINABASA MO ANG
MRB II: "COME BACK TO ME" (SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIBPC)
RomanceSa loob ng limang taon, madami bang nagbago? O nakakulong ka pa rin sa nakaraang di mo matakasan? What happens when the past taps you on your back? Will you ignore it? Or welcome it back into your life?
