chap 35 "as one"

53.5K 1K 167
                                    

“Above all, don't lie to yourself. The man who lies to himself and listens to his own lie comes to a point that he cannot distinguish the truth within him, or around him, and so loses all respect for himself and for others. And having no respect he ceases to love.” 

― Fyodor Dostoyevsky, The Brothers Karamazov

 

ITO NA ^__^ ENJOY!

_______________________

 

Chapter 35 “as one”

 

[RAVEN’s POV]

Sa totoo lang, parang ang hirap ng magtiwala. Yung tipong lahat ng inakala mong totoo ay isa palang malaking kasinungalingan.

“Raven, anak, makinig ka muna sa akin.”

Di ko pa rin binaba ang baril. Galit ako dahil parang pinaglalaruan nila kami.

“HOW SHOULD I SUPPOSE TO LISTEN WHEN EVERY WORD THAT COMES FROM YOUR MOUTH ARE DAMN LIES?”

 

“RESPECT ME BEFORE I LOSE MY PATIENCE! IM YOUR FATHER AND YOU HAVE NO RIGHT TO ANSWER ME LIKE THAT!”

Nagulat ako ng pagtaasan ako ng boses ni Dad. Nasanay kasi akong binabalewala lang nya ako.

“AND I AM YOUR SON! WHO GAVE YOU THE RIGHT TO LIE TO ME? IS THIS NEW YORK? WOW!”

Pumikit si dad maybe due to anger at napa face palm.

Di sya dapat magalit. Dapat syang kabahan dahil di ko sya mapapatawad pag isa sya sa may pakana ng lahat ng kamalasang nangyayari sa mga buhay namin.

PASOK!” then he walked away.

“Pwede mo ng ibaba ang baril mo Raven.” Riston said habang naglalakad papasok sa isang parang kwarto na ewan.

Binaba ko na ang baril at sumunod sa kanila.

“Paano mo nalaman na ako ang nasa trunk?”

 

“Nakita kita sa carnival at nong pumasok ka sa trunk.”

Nakita nya ako? Pero paanong di ko napansin?

“Ba’t mo ako hinayaan?”

Hinarap nya ako habang nakangiti.

“Because we need you.” Then he walked away and I was left standing and wondering why.

It was very dark inside and it was so cold. Di ko na alam kung nasan si Riston.

MRB II: "COME BACK TO ME" (SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIBPC)Where stories live. Discover now