MW: Chapter Eleven

11.1K 461 35
                                    

Xaviere Alexis Medina

I was woken up my a consistent knock on the door. Hindi ito malakas pero walang preno mga pre.

"Alexis anak, bumangon kana at may pasok pa kayo." Anak? Is she dreaming?

Hindi nga ako tinatawag ng sarili kong Ina ng anak and just that easily she calls me that.

"Opo, naghahanda na po," I said, disgust written all over my face. Nakakadiri.

Mabagal kong itinayo ang gusto pang matulog na katawan ko. I was half asleep when I realized how early it was. I hate school.

"Kainis," I whispered.

Pinasadahan ko muna ng tingin ang buong kwarto bago ko mabilasang inayos ang kama ko. I squat down under the bed to open a very practical drawer and grabbed some clothes before going inside the bathroom.

I wasn't able to sleep early yesterday, kasi puro sermon si Nerd, like I care. I was half-listening to his lectures so at least may effort sa side ko, half nga lang.

At least sa school hindi ako kayang pagsabihan ni Nerd. He doesn't own me when I'm inside the campus. Freak! I never knew I'd appreciate school like this. This is messed up.

Una sa lahat, kasalanan 'tong lahat ni Tanda. Kung hindi siya overacting edi walang tutor-tutor at mahimbing pa sana akong natutulog ngayon and not taking a shower to go to school early.

Ano 'to Alice and Wonderland? Bweset!

Nakabusangot na tinahak ko ang hagdanan matapos akong maligo. I let out a short sigh before picking up my bag sa may living room. Bag na walang laman kung hindi mga walang kwentang notes at transes ni Nerd.

Aba, sabi pa ng mokong kagabi and swerte ko daw to have free access to his transes. Muntik ko na siyang masapak kagabi sa inis ko. Ang yabang ng gago, takte. And for his information binabayaran ko siya.

I was walking down the hallway towards the kitchen kung nasaan din ang makeshift dining area nila. I find it practical but at the same time annoying. Ang liit kasi ng lugar. It's too freaking intimate.

"Ma, nasaan na si Alexis?" Rinig kong tanong ni Nerd dahilan para kumunot ang noo ko.

Teka nga lang, kailan pa naging matapang 'tong gagong 'to? Ang yabang niya ah. I can be wherever I wanna go without getting permission from him.

Dahan-dahan akong sumilip sa loob ng kusina, trying my best not to get caught.

There was no one sitting in front of the table which is weird so I moved to peek towards the kitchen when I finally saw Neneth and Nerd talking. Abala si Neneth sa paghuhugas ng pinaglutuan niya habang nakatingin lang si Nerd sa Mama niya. Adik ba 'tong taong 'to? Why isn't he eating yet?

Sinipa ko ang isang silya para makuha ang atensyon nila.

Mabilis na lumingon si Nerd sa gulat while looking intensely at me like he just saw a ghost.

"Finally bumaba na rin si Madam," ani niya sabay upo na sa harap ng mesa.

"Ep, ep, ep anong ginagawa mo?" Pagtataboy ko kay Nerd.

Naguguluhang kumunot ang noo niya making me angry. Diba matalino siya, bakit ang slow niya?

"I eat alone," I retorted with a smirk.

Nakikita ko sa peripheral vision ko ang bahagyang pag tingin ni Nerd sa Mama niya dahilan para matawa ako. Naghahanap ba siya ng karamay? Cry baby ang gago.

"Alexis anak." I stopped eating to face Neneth. "Ano kasi, we eat breakfast together here so can we join you?"

I turn to look at Nerd then back to Neneth. It was a back-and-forth dilemma. I don't know if they're guilt-tripping me or what pero I felt too bad just looking at them standing in front of the table.

Miss Warfreak [COMPLETE/REVISING]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora