Claiming What's His | Nederlandse Versie

Hoofdstuk Vier.

Hoofdstuk 4

| Lydia Moore |

Rome probeert een gaap te onder drukken, maar het mislukt hem.

"Moe?" fluister ik zachtjes, in de hoop dat Alpha Marshall, of de andere aanwezigen, het niet zal horen.

Geschrokken kijkt Rome mij aan maar wanneer hij ziet dat ik er niet boos om ben, knikt hij kleintjes.

"Zal ik je naar bed brengen?"

Weer knikt Rome, en doet dit keer geen moeite om zijn gaap te onder drukken.

Ik til hem van mijn schoot af en maak aanstalte om van tafel te gaan, wat vragende blikken van Martin, Edward en de meisjes oplevert.

Beta Adams negeert mij volledig, iets wat aan de ene kant mijn hart in stukjes laat breken; maar aan de andere kant, het maakt het wel makkelijker op deze manier.

Hij wil mij niet en ik kan hem niet hebben.

"Waar denk je heen te gaan?"

"Boven?" antwoord ik zachtjes, iets wat er meer uit komt als een vraag dan een zelfverzekerd antwoord, niet willend dat de rest van de Wolven mee krijgen wat er nu werkelijk aan de hand is.

"Dacht het niet. Zitten jij, en wel nu meteen."

"Maar ik wou Rome na-"

"-Jij wil helemaal niks! Begrepen?"

Ik snuif en maak aanstalte om toch weg te lopen met Rome, maar word bij mijn pols vast gegrepen door Alpha Marshall.

Ruw trekt hij mij op zijn schoot, waarna hij langzaam zijn lippen naar mijn oor brengt.

"Ik ga je dit één keer vertellen Lydia; jij bent van mij nu. Je hebt niks meer te zeggen, en je gaat doen wat ik je opdraag. Doe je dat niet; dan is het heel gemakkelijk voor mij, en we willen natuurlijk niet dat pappie en mammie erbij betrokken worden."

Ik klem mijn kaken op elkaar en knik stijfjes.

Rome staat afwachtend toe te kijken maar wanneer ik een verontschuldigde glimlach aan hem geef, heeft hij door dat hij zich zelf naar bed zal moeten brengen.

Ik wil opstaan, om weer op mijn eigen stoel te gaan zitten, maar Alpha Marshall heeft een ijzeren greep om mijn buik heen gelegd.

"Uhm," begin ik op fluistertoon en breng mijn mond nu naar zijn oor toe, "kan je mij misschien los laten?"

Alpha Marshall begint te grijnzen en schudt zijn hoofd, "nee, dit bevalt mij wel om eerlijk te zijn."

Een lage grom laat mij opkijken, opzoek waar het vandaan kwam laat ik mijn ogen de kamer rond gaan.

Beta Adams.

Zijn ogen zijn donkerzwart gekleurd, de knokkels van zijn handen wit weg getrokken en hevig trillend lichaam.

"Adams, wat is er met jou aan de hand?" vraagt Alpha Marshall verbaasd. Iedereens hoofd schiet omhoog, de richting in van Beta Adams.

"Niks, helemaal niks," knarst hij terwijl zijn ogen elke beweging van mij volgen.

Angstig kijk ik naar Beta Adams, die zijn vork ondertussen in tweeën heeft gebogen.

Één blik van mij en hij staat op, "ik moet gaan."

-

Martin, waarvan ik geleerd heb dat hij de Delta is, en Edward –de Gamma- zijn net weg gegaan.