Hoe haat liefde werd

Deel 15

Nora voelde allerlei emoties door haar heen gaan. Ze was compleet in de war en dat vond ze niet leuk. Hoe kon ze nu genoten hebben van zijn kussen ? Waarom voelde ze die dierentuin in haar buik wanneer hij haar aanraakte ? zoveel vragen waar ze het antwoord niet van wist. Het feit was nog steeds dat hij met haar nicht had gespeeld. Wil jij soms zijn volgende slachtoffer zijn ? Nee, dacht Nora vastberaden. Dat ga ik nooit laten gebeuren. NOOIT ! Nora liep stilletjes door de gang, hopend dat ze de badkamer snel zou vinden. Ze moest een oplossing vinden voor haar natte kleren.Hoe moest ze dat uitleggen aan haar ouders en de Salmi's ? ze kon moeilijk zeggen: 'Hey, ik had zin om eens te gaan zwemmen met je zoon, waar ik trouwens mee heb gezoend.' Wat moet ik nu doen ? dacht ze wanhopig. Ik ga gewoon weg, besloot ze. Ik ga naar huis en leg later wel aan mijn ouders uit dat ik me niet goed voelde. Ze zullen waarschijnlijk kwaad zijn, dat ik op zo een onbeleefde manier ben weggegaan. Maar dat zou beter zijn, dan dat ze haar eigen en hun belachelijk maakte, dacht ze beslist. Ze sloop zachtjes naar de deur en wou de deur openen. 'Waar denk je, dat je naartoe gaat ?' hoorde ze Noufel vragen. Nora vroeg zich geïrriteerd af, waarom laat hij me gewoon niet met rust. Dit was al de tweede keer dat hij haar had doen schrikken. Ze besloot om hem te negeren en naar buiten te gaan. Ze wou geen risico lopen dat iemand haar zo zag. Buiten liep ze snel de kleine trapjes van hun voortuin af, hopend dat Noufel haar niet zou achtervolgen. Maar dat was tevergeefs. Hij ging voor haar staan en blokkeerde haar de weg. 'Ben je gek?' 'Misschien wel, blijkbaar ben je besmettelijk.' beet ze hem toe. 'Ik breng je wel naar huis.' Zei hij resoluut. 'Ik ga nergens heen met jou.' Noufel keek haar scherp aan. 'Ik kan je gemakkelijk weer over mijn schouders gooien. Dus wat word het ? pak je de moeilijke of de gemakkelijke weg ?' 'Heb het lef niet me weer aan te raken.!' riep ze hem woedend toe. 'Waarom? Omdat je bang bent dat je misschien iets zou voelen?' 'laat me jou één ding duidelijk maken. Ik voel niks voor jou en ga dat ook nooit doen.' siste ze hem met woedende ogen toe. Noufel greep haar arm in een pijnlijke greep vast. Hij voelde zijn bloed koken. hij wou het niet echt toegeven, maar die woorden deden hem meer pijn dan hij kon voorstellen. 'Je liegt!' 'Laat me los je doet me pijn!' 'NEE! niet voor jij toegeeft dat je wel iets voelt voor mij.' 'ik haat je ! is dat gevoel genoeg voor jou?!' 'harteloze bitch !' snauwde hij haar toe. 'Laat me LOS!' 'Nee!' jij blijft hier tot ik klaar ben met jou.' zei hij grommend. Nora had het koud en voelde de koude wind tegen haar natte kleedje blazen. Ze was moe en voelde zich beroerd. Ze had geen zin of energie om nog tegen te vechten. 'Wat wil je van mij?' vroeg ze fluisterend. Noufel zag dat ze hem met een smekende blik aankeek in die mooie gouden ogen.Hij wou haar omhelzen, haar kussen, hij wou haar. Hij liet haar zachtjes los en keek haar gekweld aan. 'Ik weet het niet.' Hij streek gefrustreerd met zijn handen door zijn zwarte haren. 'IK denk...stamelde hij.' IK voel...' Nora keek hem verward aan, het was alsof hij de kluts kwijt was. 'Ik heb, denk ik, uhm.' Hij greep haar opnieuw vast maar deze keer liefdevol en zachtjes. Hij keek haar met een rare blik in zijn ogen aan, en slikte. 'wat ik probeer te zeggen is ...' 'Wat is er hier aan de hand Nora?' onderbrak Amir hem. Nora schrok op toen ze de bekende stem hoorde. Ze was zo gefocust geweest op Noufel, dat ze hem niet had zien aankomen. 'Niks.' Antwoordde ze snel. Noufel liet haar zachtjes los en begon zich aan deze gast te ergeren. Dat is nu al de tweede keer dat hij me onderbreekt. dacht hij geprikkeld. 'Eigenlijk is er wilelbiets. We zaten midden in een gesprek' Zei Noufel tegen Amir en keek hem uitdagend aan.' Dus wil je zo vriendelijk zijn ons alleen te laten.' Amir deed een stap in zijn richting en keek hem dreigend aan. 'Ik dacht het niet.' Noufel voelde zijn woede naar boven komen, en balde zijn handen in vuisten. Nora zag dat ze iets moest doen, voor de situatie uit de hand zou lopen. 'Ik wil naar huis.' Zei ze snel. 'Dan breng ik je wel.' Antwoordde Amir resoluut. 'Ik ging haar al wegbrengen dat zou gebeurd zijn, als je ons niet had onderbroken.' Zei Noufel geïrriteerd. Amir trok spottend een wenkbrauw naar boven.'Het is wel duidelijk, dat ze mij boven jou verkiest.' Noufel's handen begonnen te jeuken, hij had zin om hem een goeie klop te verkopen. Dan zou hij niet meer zo grijnzen, dacht hij voldaan.Hij deed dreigend een stap in zijn richting en keek hem scherp aan. 'O ja ? Ben je zeker ?' 'STOP!' Riep Nora gefrustreerd uit. 'Amir brengt me wel naar huis Noufel.' Amir keek hem smalend aan, met een blik van voldoening in zijn ogen. 'Laten we gaan.' 'Wacht op mij in de auto, ik kom zo.' Amir had liever gehad dat ze direct met hem meeging, maar had geen ander keus. Hij wou haar niet kwaad maken, zeker nu hij van plan was haar iets heel belangrijk te vragen. Hij draaide zich om en liet hun alleen. 'Dus je verkiest hem echt wel boven mij?' Vroeg Noufel nors. 'Natuurlijk verkies ik hem boven jou. Wat had je soms verwacht he ? antwoordde Nora scherp. 'Dat je slimmer zou zijn. Ik had beter moeten weten.' Nora keek hem kwaad aan . Wat was zijn probleem? ze begreep hem niet. Eerst beledigde hij haar, dan kuste hij haar en dan beledigde hij haar terug. 'Je hebt gelijk, Ik ben niet zo slim.' Antwoordde ze beslist.'ik heb je teveel laten doen. Maar het is gedaan. Ik wil je niet meer zien of horen. Laat me gewoon met rust, dat zou het slimste oplossing zijn voor ons beiden.' Noufel zag dat ze het meende en die woorden kwamen aan als een klap in het gezicht. Het deed pijn om dat te horen van iemand waar je gevoelens voor had en al probeerde hij zijn gevoelens te blokkeren, was het gewoonweg hopeloos. Hij voelde het hevig genoeg. 'Je meent het he?.' Vroeg hij met een doffe blik in zijn ogen. 'Ja.' antwoordde ze zachtjes. Hij keek haar enkele seconden met een vreemde blik aan en antwoordde: 'Zoals je wilt.' Nora was even verbluft van zijn antwoord. Dit had ze niet verwacht, ze had verwacht dat hij met haar zou discussiëren, of misschien had ze dat gehoopt. Net als zijn antwoord had ze niet verwacht dat het pijn zou doen. Ze draaide zich om en liep naar de auto. Noufel zag haar instappen en voelde een drang haar achterna te lopen en haar te dwingen haar woorden terug te nemen. Hij haatte de gevoelens die ze hem gaf. Het maakte hem zwak, zij maakte hem zwak. Hij keek toe hoe ze instapte en wegreed met die schoft. Hij begreep nog steeds niet waarom ze hem verkoos boven hem. Had ze misschien gevoelens voor hem ? Vroeg hij zich geërgerd af. O god laat haar geen gevoelens voor hem hebben.