Hoe haat liefde werd

Deel 76

Het gevoel van haar zachte lippen was een zoete kwelling dat Noufel beroofde van het restje zelfbeheersing die hij nog over had. Hij wist niet wanneer zijn woede was omgeslagen in hartstocht, al wat hij wist was dat hij een ongelooflijke drang had gevoeld om haar te kussen.. Een drang dat zo sterk was dat hij het niet had kunnen tegenhouden. Hij voelde de lichte streling van haar handen op zijn armen en het deed de haartjes in zijn nek recht overeind staan. Ze had nog steeds de macht om hem zwak te maken van begeerte.. zijn hart klopte zo hard dat hij bang was dat ze het nog zou kunnen horen. Haar huid voelde heerlijk zacht aan , hij liet zijn handen strelend over haar rug glijden en trok haar met een zucht dichter tegen zich aan. Hij verloor zichzelf in haar en wou zich nog meer verdiepen maar de kus werd abrupt onderbroken.. Nora had zich los getrokken en keek hem nu verdwaasd aan, een blik dat Noufel met haar deelde. Ze stonden daar dan ook een tijdje elkaar aan te staren, het geluid van hun verjaagde ademhaling was het enigste dat de stilte vulde. ' Dat had je niet moeten doen.' Bracht Nora er uiteindelijk hoofdschuddend uit. Haar vingers lagen op haar lippen alsof ze zeker wou zijn dat het gebeurd was. Niet moeten doen ? dacht ze dan dat hij dat niet wist ? vroeg Noufel zich nu boos af. Hij had zichzelf voorgehouden om haar niet meer aan te raken laat staan te kussen dus haar woorden waren overbodig. Hij had haar niet nodig omdat te zeggen tegen hem, hij had haar helemaal niet nodig! Dat waren de woorden dat hij haar had willen toeroepen maar in plaats daarvan zei hij snibbig. ' en waarom niet?' Ze keek hem nu recht aan terwijl de verbijstering over haar gelaat spreidde. ' was dat een grap? ' vroeg ze geagiteerd. ' Zie je me soms lachen?' Noufel keek haar koel aan zonder een greintje humor in zijn ogen. Nora wist niet wat ze moest denken. Hoe kon hij haar dat vragen? Nog geen 5 minuten geleden had hij zijn ware gevoelens tegenover haar duidelijk gemaakt. En nu vroeg hij haar zoiets absurd. ' omdat.. omdat..' begon ze stamelend. Ze voelde zich nerveus worden onder zijn ijzige, starende blik. ' wel omdat we niet..'. ' omdat we niet van elkaar houden ?' onderbrak hij haar ruw. Ze was ontdaan door zijn harde woorden en keek hem zwijgend aan. ' niet dat dat iets moet uitmaken voor jou dus waarom niet ..?' ging hij wreed verder. Ze zag hem dichterbij komen en deed onmiddellijk een stap achteruit. ' blijf uit mijn buurt.' Zei Nora met vurige ogen. Noufel trok verrast een wenkbrauw omhoog. ' waarom ? het is niet alsof we het niet eerder hebben gedaan en toen had je Omar ook.' Hij greep haar beide handen vast en hield ze achter haar rug gevangen. Nora voelde tranen van woede in haar ogen springen terwijl ze naar hem opkeek.. zijn gezicht was enkele centimeters van haar verwijderd en keek smalend op haar neer. ' laat me los, Omar heeft daar niks mee te maken vuile schoft' Beet ze hem fel toe. ' Ah nee ?' Vroeg Noufel overdreven verbaasd. ' wel dan is het wel vreemd dat je vanaf de moment ik mijn rug naar je toekeerde je naar hem toe was gerend. ' Vervolgde hij brutaal en ze zag dat de gespeelde verbazing plaats maakte voor woede. ' Hij was niet de reden waarom ik je verliet, dat waren jij en zineb !!' Riep Nora hem verwijtend toe. Er verscheen een diepe frons op noufel's voorhoofd 'Zineb' Herhaalde hij onthutst. ' Zineb.' imiteerde ze hem. ' Ja Zineb. Ik heb jullie de avond dat ik weggelopen was zelf zien kussen dus doe niet alsof je neus bloedt.' Ze zag hoe zijn kaak zich verharde en een wangspier begon te trekken.' je liegt, dat kan niet. Je zoekt een excuus om je daden te rechtvaardigen' Gromde hij haar toe. ' Ik lieg niet!' riep Nora nu verontwaardigd uit. ' Dat doe je wel!' kaatste hij nijdig terug . 'doe ik niet!' ' doe je wel, ik zou dat nooit gedaan hebben, jij bent de enigste vrouw waarvan ik hou!' Nora's ogen werden groot en haar mond zakte open van verbijstering. Het duurde niet lang voordat de woorden dat hij had uitgesproken tot hem doordrongen. Hij trok zijn handen plots terug alsof hij zich verbrand had en deinsde achteruit . ' ik bedoel hield.. waarvan ik hield.' Sprak hij zachtjes uit. Zijn ogen leken overal te kijken behalve in de hare..' hield.' Zei hij nog een laatste maal voor hij haar pardoes voorbij liep.