Hoe haat liefde werd

Deel 69

Noufel deed de deuren van zijn balkon open en genoot van het lichte briesje die zijn gezicht streelde.. hij was al blij dat hij iets koel voelde buiten het verstikkende warmte...Hij vond Miami geweldig maar het mocht voor hem best wat koeler zijn, minder benauwd dacht hij terwijl hij zijn hand door zijn zwarte haren streek...ze waren hier nu al 3 dagen en het warmte begon zijn tol te eisen.. hij had nu minder energie om door Zineb naar elke plek in Miami mee gesleurd te worden. De eerste dagen hadden ze niets anders gedaan , hij had wat rust nodig van dat mens. Niet dat hij werkelijk kon klagen. Ze was een beeldschone vrouw die hem aanbad en er voor zorgde dat hij niks tekort kwam, op elke vlak dacht hij voldaan, terwijl het beeld van haar weelderige lichaam enkele seconden voor zijn ogen schoot, het enigste minpunt was dat ze teveel verwachtte van hem. Ze verwachtte iets dat hij haar niet kon geven, iets dat hij niet meer instaat was te voelen 'Liefde' zei hij met een blik vol verachting en afschuw.. alsof het woord hem een bittere smaak in de mond bezorgde... het had hem zwak gemaakt en blind.. blind voor de leugens van een heks ... Het was allemaal een spel geweest voor haar .. wel als vrouwen graag speelde dan kon hij dat toch ook dacht hij smartelijk.. Waarom zou hij dan niet hetzelfde doen? Waarom zou hij niet mogen profiteren van iets dat zomaar in zijn schoot geworpen werd ? Dan zouden zijn broer en collega's misschien eindelijk beseffen dat hij verder is gegaan en hem anders gaan bekijken.. niet meer met een blik vol medelijden en bezorgdheid.. ze durfde zelfs haar naam niet meer in zijn buurt te zeggen bang dat hij zou instorten.. Hij gaf toe dat dat deels zijn fout was omdat hij dat had geëist maar nu was alles veranderd.. na een jaar was dat hoofdstuk eindelijk voorbij en hij was vastberaden omdat te bewijzen.. zijn gedachtes werden onderbroken door een lichte geklop op de deur..'Noufel?' hij liep nonchalant naar de deur en deed het open.. Zineb stond voor zijn neus gekleed in een blauwe strandkleedje dat een grote deel van haar prachtige benen bloot liet.. Hij liet zijn blik goedkeurend over haar lichaam glijden.. Ze deed haar zonnebril uit en keek hem verbaasd aan.' Waarom ben je nog niet omgekleed, we zouden toch gaan zwemmen ?' Hij was het niet vergeten maar had gehoopt dat zij het wel zou doen.. hij had beter moeten weten. Ze zou elke kans grijpen om hem voor zich te winnen dus vergeten deed ze nooit.. hij keek haar met een ernstige blik aan ' Ik moet nog veel papieren in orde maken en een aantal zaken regelen. Trouwens je weet best wel dat we hier niet op vakantie zijn maar voor zaken.' Eindigde hij zo autoritair mogelijk , waarmee hij haar duidelijk wou maken dat hij geen tegenspraak duldde. ' maar ik keek er zo naar uit' zei ze klagend met dat bekende pruillip van haar..Noufel zuchtte en wist dat ze het hem niet gemakkelijk zou maken.. Ze was nu eenmaal doelgericht en hij had niet zoveel zin in een langdradige discussie.. Er was maar één manier om haar te doen zwijgen.. Voor ze haar geklaag voort kon zetten trok hij haar tegen zich aan en gaf haar hartstochtelijke een kus dat ze zo gretig mogelijk beantwoordde.. toen hij de kus na enkele seconden onderbrak zuchtte ze van voldoening en keek ze hem lichtjes teleurgesteld aan.. ' ik zie je vanavond bij het diner en daar mag je naar uitkijken.' Zei Noufel met een brede grijns op zijn gezicht.. Ze leunde tegen hem aan en liet haar vinger strelend over zijn borstkas gaan.. ' Zal ik doen maar dan zal je niet zo gemakkelijk van me af geraken..' De vastberaden blik in haar ogen bevestigde haar woorden... ze gaf hem lichtjes een kus op de mond en liep heupwiegend weg.. Noufel sloot opgelucht de deur, blij dat Zineb zich zo snel gewonnen had gegeven. Hij had wat tijd voor zichzelf nodig, niet dat hij gelogen had.. hij had nog veel zaken die hij moest handelen en daar had hij nog geen kans voor gekregen... Vrouwen namen teveel tijd in beslag en time is money dus moest hij het zo nuttig mogelijk besteden.. hij liep door de zitkamer van zijn luxueuze suite naar zijn slaapkamer waar een hoop papieren op zijn dressoir lagen ..en besloot om zich te focussen op zijn werk .. Tegen de avond stond hij klaar te wachten , strak gekleed in een van zijn beste pakken.. Hij nam een slok van zijn glas en liet zijn blik door de drukke lobby van het vijfsterren hotel glijden...iedereen zag er uitgedost uit. Mannen droegen hun beste en duurste pakken , vrouwen zaten gedolven onder de diamanten en juwelen.. JE zou denken dat een maatpak voor een simpele diner er wat over is maar tegenover deze mensen voelde hij zich zelf underdressed.. er logeerde hier enkel rijke snobs of befaamde mensen.. mensen die het konden veroorloven om geld te spenderen zonder er belang aan te stellen.. mensen die zich te goed voelde om een stap buiten hun wereld te zetten.. een wereld waar hij soms zijn eigen in verloor. Het zat vol leugens, misleiding hebberigheid en vrouwen.. Vrouwen die niets anders begeerde buiten geld.. het blik van pure geld lust in hun ogen deed hem walgen. Hij zou zich nooit meer laten meeslepen en verblinden door een knap snoetje.. Dat lesje had hij op de harde manier geleerd. Zineb was knap en hebberig dat kon hij niet ontkennen maar bij haar wist hij aan wat hij begon.. hij voelde zich enkel aangetrokken tot haar, het was pure lust geen enkel diepe emotie speelde daar een rol bij. Zij was ook niet het type vrouw dat in staat was om hem te verblinden daarom was hij nooit op zijn hoede geweest bij haar. Hij zette zijn glas neer en richtte zijn blik in de richting van het lift, waar Zineb elke moment kon uitstappen.. hij stond hier al een halfuur te wachten en nog steeds was er geen spoor van haar te bekennen.. Waar bleef die vrouw toch? vroeg hij zich gefrustreerd af..Hij wou net zijn zoekende blik verder door de lobby laten glijden maar werd afgeleid door een afgezonderde vrouw die stond te wachten aan het lift...Ze stond met haar rug naar hem toe. Ze zag er niet bepaald anders uit dan de meeste vrouwen die daar aanwezig waren maar toch bleven zijn ogen vastgelijmd aan haar.. Ze had een zwart kleedje aan dat tot aan de grond kwam maar grotendeels haar goudkleurige rug bloot liet.. haar donkere haren waren opgestoken en accentueerde haar elegante nek... Hij kon haar gezicht niet zien maar toch was er iets aan haar dat hem bekend voorkwam.. hoe langer hij haar bestudeerde hoe sneller zijn hart klopte.. het was net alsof zijn hart iets wist dat bij hem nog niet doordrong... De liftdeuren gingen open en ze stapte in.. Vanaf het moment dat ze met haar gezicht naar hem toedraaide stopte zijn hart ogenblikkelijk met kloppen.. Hij hapte naar adem en alles rondom hem viel stil. 'Nora ' bracht hij er ontdaan uit.. het gevoel van verlamming dat heel zijn lichaam had overgenomen, verdween bij het blik van haar gouden ogen.. ogen die hem gekweld en achtervolgd hadden... hij wurmde zich door de drukte zonder een seconde zijn ogen van haar af te houden, bang dat ze hem zou ontglippen en hij zou overblijven met niks anders dan een illusie .. maar tevergeefs hij bereikte het lift net niet op tijd... ' verdomme!' vloekte hij gefrustreerd uit . Hij staarde naar zijn reflectie in de gouden lift deuren met een mengeling van wanhoop en woede.. Hij werd geconfronteerd met dezelfde uitdrukking op zijn gezicht, dat hij over het jaar vaak in de spiegel had gezien .. Het was dezelfde uitdrukking dat hij kreeg toen hij badend in het zweet wakker schoot na een droom of verbeelding van haar... was hij gek aan het worden? Had hij het zich weer verbeeld en speelde zijn ogen een wrede spel met hem ? Hij moest zekerheid hebben en dat ging maar op één manier dacht hij resoluut .. hij drukte een aantal keren ongeduldig op de lift knop.. Hij moest wel gek aan het worden zijn. Waarom zou ze hier zijn ? hoe ? wanneer en met wie ? .hij verbleef hier al voor 3 dagen en had haar geen enkel keer gezien... hij moest het ingebeeld hebben kan niet anders .. Het was gewoon niet mogelijk.. 'het kon gewoonweg niet' mompelde hij verward..' wat kan niet ?' hoorde hij een vrouwenstem vaag vragen ' Noufel wat kan gewoonweg niet?' Herhaalde Zineb lichtjes bezorgd toen ze zag dat hij niet antwoorde en met een lege blik voor zich uit staarde.. ' je ziet eruit alsof je net een spook hebt gezien.. ' Een spook' herhaalde hij suf... ja Het moest wel een spook zijn een illusie. hij wist dat dat best mogelijk was. in de tijd had hij haar overal gezien dus misschien begonnen zijn hersenen weer met zijn visie te spelen.. Maar wat als het deze keer anders was ? .. wil je geen zekerheid hebben ? de onzekerheid vrat aan hem en hij wist dat hij niet zou rusten zolang hij het niet had. Hij keek Zineb aan en zag dat ze hem nog steeds met een bezorgde blik aankeek.. Hij kon misschien niet meer helder denken maar hij was wel van een ding zeker. Zineb zou hem nu niet gemakkelijk laten gaan en hij wou niet gaan zoeken terwijl hij achtervolgd werd door een klagende vrouw.. nee dit moest en wou hij op zijn eentje onderzoeken .. ' Het is niks' zei hij zo nonchalant mogelijk. hij toverde zo goed mogelijk een glimlach op zijn gezicht en bood haar zijn arm aan ' zullen we gaan eten dan ?'