Hoe haat liefde werd

Deel 36

Hij liet zijn ogen langzaam naar haar lippen glijden en nog lager naar beneden. Maar dan brak de zweet hem pas uit. Ze had een prachtige lichaam die elke gezonde man tot waanzin zou kunnen drijven. Hij voelde dat hij opgewonden begon te geraken en had dringend een klap nodig om hem wakker te schudden, anders zou hij hier en nu de liefde met haar bedrijven of ze dat nu wou of niet. 'Noufel?' Zei ze zachtjes. Zijn ogen vlogen terug omhoog en hij liet haar abrupt los. 'Ga weg!!!' Riep hij haar kwellend toe. Nora begreep niet wat er met hem aan de hand was. Waarom moest hij nu weer zo grof doen? Ze had gehoopt dat hij haar zou kussen maar blijkbaar had hij daar geen behoefte aan dacht Nora geërgerd. 'Wat is jou probleem!!!' Riep ze hem verontwaardigd uit. 'JIJ!!! IK wil je niet zien!! Hij deed de deur open en keek haar kwaad aan.' Verdwijn uit mijn ogen.' Vervolgde hij grommend. Nora voelde zich gekwetst, het raakte haar echt dat hij haar niet eens wou aankijken alsof hij walgde van haar. Maar ze had teveel trots om hem dat te laten zien. Ik sterf nog liever dacht ze vastberaden. 'Best.' Beet ze hem toe en verliet met haar kin omhoog de kamer. Noufel sloeg de deur kei hard achter haar dicht. Hij liep door de kamer, greep een porseleinen vaas vast en gooide die woest tegen de muur. Hij staarde naar de scherven en liet zich langzaam met zijn rug tegen de muur op de grond zakken. Wat moest hij nu doen. Hij wou haar, hij wou haar zo graag dat het hem fysiek pijn deed. Hij wist dat hij nu te ver was gegaan maar hij was zo kwaad geworden wetend dat ze hem niet wou en dat hij haar nooit zou krijgen. O God wat hou ik van haar!!! Nora lag buiten in de achtertuin op één van de tuinstoelen en staarde treurig naar het water in de zwembad. Ze was naar buiten gelopen omdat ze niet meer in zijn huis wou zijn. Hij wou haar weg en ze zou het niet verdragen nog eens weggejaagd te worden. Wat was het leven oneerlijk dacht Nora bedroefd. Hier was ze dan in een prachtige huis met een knappe man maar geen één van de twee was echt van haar. Dit was haar tijdelijke verblijf met haar tijdelijke man. Ze zuchtte diep en bracht haar handen naar haar armen. Het was redelijk fris buiten en ze begon kippenvel te krijgen. Ze stond op en besloot een dekentje te halen van binnen. 'Snel voor Noufel je ziet' Mompelde Nora tegen haar eigen. Maar het was haar niet gelukt toen ze naar binnen wou lopen botste ze tegen hem op. Shit! vloekte Nora binnensmonds. 'Waar was jij in godsnaam?!!!' Riep Noufel met een ongeruste blik. 'Verdwenen zoals jij wou! Snauwde ze hem toe. 'Ik dacht dat je weg was gegaan.' Zei hij nu wat kalmer. 'Ja en als da zo was wat kan jou dat schelen.' 'Veel Nora, meer dan je denkt.' Antwoordde hij zachtjes en keek haar ernstig aan. 'Wel dat is pech dan.' Zei ze boos en draaide zich om. 'Ik blijf hier.' Eindigde ze beslist. 'Doe niet belachelijk.' Zei hij geïrriteerd. 'Belachelijk!!! Belachelijk!! Riep Nora verontwaardig.' Ik zet geen voet meer binnen! 'Stop is met je drama.' Zei Noufel met zijn ogen draaiend. Nora bleef hem enkele seconden onderzoekend aankijken. 'Ben je soms een scanner? Want dat zou veel verklaren. Zei Nora hem ernstig aankijkend. Noufel voelde zich beledigd want hij zag dat ze het meende. Hij was geen gek, zij maakte hem gek dacht hij kwaad. ' Nee dat ben ik niet.' Snauwde hij haar toe. 'Dat geloof ik pas als ik het hoor van een dokter.' Antwoordde Nora smalend en liep door. Noufel liep achter haar aan en stopte haar. 'Kom naar binnen.' 'Nee.' 'Kom naar binnen.' Gromde hij nu geïrriteerd. 'O God hij is traag van begrip ook.' Zei Nora hoofdschuddend en liep gewoon verder. 'Je hebt er voor gevraagd.' Zei Noufel boos en gooide haar over zijn schouders. 'Laat me los!! Jij pshyco!!.' Riep Nora furieus uit terwijl ze met haar vuisten timmerde op zijn schouder. Noufel liet haar doen en ging met gemak naar boven en smeet haar op de bed. 'En nu ga je luisteren!! Riep hij met een vastberaden blik. 'Je gaat hier slapen en als je probeert naar buiten te glippen bind ik je vast aan de bed.' 'Dat zou je wel willen he ?.' Zei Nora hem vies aankijkend 'Als je naar buiten glipt dan ga ik je pas echt laten zien wat ik met jou wil doen.' Zei Noufel met een brede grijns en liet zijn ogen veel betekend over haar lichaam glijden. 'Dus ga je gang, je zou me een plezier doen. geloof mij.' Hij glimlachte voldaan toen hij zag dat Nora sprakeloos was en liep fluitend naar buiten. 'Boer!' Riep Nora verwoed uit en smeet een kussen naar de deur. Wel als hij denkt dat hij gewonnen heeft dan is hij mooi verkeerd. Noufel liep naar beneden en besloot om een duik te nemen in de zwembad. Hij had dringend wat afkoeling nodig, Hij zou de hele nacht afkoeling nodig hebben. Want één ding wist hij zeker slapen naast haar zou een pure kwelling zijn. Nadat hij klaar was met zijn duik en redelijk afgekoeld liep hij naar boven en deed voorzichtig de deur open. Hij had eigenlijk verwacht dat ze daar niet meer zou liggen maar ze lag er wel tot Noufel' s teleurstelling. Hij had haar graag laten zien wat hij wou doen met haar maar blijkbaar was zij daar niet bereid voor. Hij liep naar de bed en zag dat ze een soort barrière met kussens had gemaakt die het bed juist in het midden scheiden. Hij had het moeten weten dat zij het hem niet gemakkelijk zou maken. Hij ging op zijn plaats liggen en zuchtte geërgerd. Wat moest hij met haar aanvangen?