Hoe haat liefde werd

Deel 52

Noufel keerde zich terug naar Nora om. 'Spijtig genoeg moeten we gaan.' Bracht hij er zuchtend uit. Nora lachte om het manier waarop hij keek. Hij keek haar aan als een kind waarvan zijn snoep werd afgepakt. 'Ewa laten we je broer maar niet te lang wachten dan. Hij greep haar hand vast en kuste die teder. Nora voelde de vlindertjes hevig fladderen en ze genoot intens van deze moment. Hij was zo charmant dat ze niet anders kon doen dan smelten. Hij keek haar liefdevol aan en trok haar terug tegen zich aan. 'Ik kan nooit genoeg van je krijgen.' Zei hij zachtjes en bracht zijn lippen naar de hare voor een Korte kus. 'Laten we snel gaan want anders kom je deze kamer nooit uit.' Zei hij met een ondeugende blik. Hij liet haar los en stak zijn arm uitnodigend uit. Ze greep het glimlachend vast en liep met hem de kamer uit. 'Je ziet er prachtig uit.' Had Samir bewonderend tegen Nora gezegd toen ze samen met Noufel naar beneden kwam. Hij was naar voren gekomen om haar te begroeten maar Noufel had hem geen kans gegeven om in haar buurt te komen. Hij had hem met een waarschuwende blik aangekeken die Samir had doen grijnzen. Het was nog steeds vreemd voor hem om zijn broer zo te zien gedragen, hij had dan maar beleefd naar haar geknikt. Noufel begeleiden zijn vrouw naar de auto en hield zoals een echte gentleman de deur voor haar open . Nora voelde zich in de wolken, hij was zo lief dat ze het nog steeds niet kon geloven hoe hard hij was veranderd. Tijdens de rit had hij haar verschillende keren dromerig aangekeken en had hij haar hand bijna geen moment losgelaten. Toen ze waren aangekomen was ze overweldigd geweest van de schoonheid van het omgeving en de glamoureuze mensen die daar waren. Ze leken allemaal wel belangrijk en Nora voelde zich een beetje niet op haar plaats tussen al die rijke mensen. 'Je ziet er schitterend uit.' Had Noufel haar zachtjes toegefluisterd toen hij zag dat ze zich een beetje ongemakkelijk begon te voelen. Ze had hem met een dankbare blik in haar gouden ogen aangekeken die hem had doen smelten. Hij had zich naar voren gebogen en haar een klein kusje op haar zachte lippen gegeven. Hij wist niet wat ze vond van openbare affectie maar hij had geen controle meer over zijn eigen, ze liet hem alles en iedereen vergeten. Ze had lichtjes en op een schattige manier gebloosd waardoor hij haar in zijn armen had willen nemen. Hij had trots met haar door de zaal gelopen en had haar aan allerlei zakenpartners voorgesteld, er waren er zoveel dat ze bijna geen enkel niet meer kon noemen bij naam. Na een tijdje was ze een beetje moe geworden van dat gepraat over zaken. Ze had hem glimlachend aangekeken. 'Ik ga eventjes zitten.' Had ze zachtjes gezegd. 'Wil je dat ik mee ga ?.' 'Nee dat hoeft niet.' Had ze al schuddend met haar hoofd geantwoord. Ze wist dat hij nog van alles te bespreken had dus ging ze nu niet egoïstisch en moeilijk doen. Hij had haar hand zachtjes gekust en haar dan duidelijk tegen zijn zin losgelaten. Nora zat nu aan een tafeltje in haar eentje want blijkbaar was ze bijna de enigste die hier niks te maken had met zaken of die een bedrijf had. Ze liet haar blik glijden door de zaal en bestudeerde de mensen aandachtig. Alle mannen droegen duidelijk dure maatpakken en de vrouwen droegen elegante kleedjes die hun allemaal geweldig goed stonden. Er was één vrouw die het meest opviel, ze had een rode kleed aan die precies geplakt was op haar huid je kon haar weelderige vormen duidelijk zien, Het kleedje was diep gesneden van voor en liet haar hele rug bloot. Ze had lang bruin haar en grote opvallende ogen. Ze was beeldschoon en ze was niet de enigste die dat had opgemerkt, er was geen enkel man in de hele zaal die haar niet had opgemerkt, Noufel inbegrepen. Ze had met jaloerse ogen gekeken hoe die lange beeldschone amazone naar hem was toegelopen en naast hem in de groep was gaan staan. Noufel had zijn blik geen enkel keer van haar afgewend zelfs niet om naar zijn eigen vrouw te kijken dacht Nora kwaad. Ze zag dat de vrouw lichtjes zijn schouders aanraakte en iets fluisterde in zijn oor waardoor hij moest lachen. Toen ze dat zag voelde ze een steek in haar hart, het deed haar pijn om hem te zien flirten met een andere vrouw zeker wanneer ze er op moest staan kijken. Was dat het ? Ging hij haar telkens vergeten als er een mooie vrouw in de buurt was ? Hij had haar dus echt gewoon op een fysieke manier gewild, gewoon omdat ze er goed uitzag niet omdat hij van haar hield dacht ze treurig. Ze had het moeten weten, mannen veranderen niet over nacht Nora. Ze keek op en zag dat Noufel en die lange slet, ja slet omdat ze duidelijk niet van getrouwde mannen kon afblijven daar niet meer stonden. Ze liet haar blik ongerust door de zaal glijden en merkte op dat ze zelf niet meer in de zaal waren. Er gingen allerlei scenario's door haar hoofd. Waar was hij en wat was hij aan het doen ? Ze ademde diep in en liet haar verbeelding en fantasie niet te ver gaan. Hij zou haar niet bedriegen, toch? En wat als ik me vergis dacht Nora droevig. Ze steunde zuchtend met haar hoofd tegen haar hand en keek treurig voor zich uit. 'Hoe kom het dat een mooie vrouw als jou er zo droevig uitziet?' Hoorde ze een vreemde man haar vragen. Ze keek naar hem op en zag een aantrekkelijke jongeman van in de 20. Hij had een opvallende glimlach waardoor hij kuiltjes in zijn wangen kreeg. Hij had net zoals alle andere mannen een maatpak aan, het was een grijze en hij droeg een witte hemd eronder waardoor zijn bruine tint goed uitkwam. 'Ik ben Omar donati.' Zei hij vriendelijk terwijl hij zijn hand uitstak. Nora greep zijn hand aarzelend vast en knikte beleefd. Zijn naam kwam haar op een vreemde manier bekend voor. 'Nora niet ?' Vroeg hij vertwijfeld. Ze keek hem nu verbaasd aan. 'Ken ik u ?' 'We hebben op dezelfde school gezeten, Ik zat hoger dan jou dus...' Ze bleef hem nog steeds verward aankijken. Hij schoof de stoel naast haar naar achter en ging naast haar zitten. 'Ik had je eens laten struikelen.... waardoor je me een stevige vuistslag had gegeven.' Ze trok plots grote ogen van herkenning op, hoe kon ze hem vergeten zijn. Ze had hem niet kunnen uitstaan gewoon door het feit dat hij haar belachelijk had gemaakt naast alle andere leerlingen,maar ze had hem toch een harde boks gegeven in zijn buik, dat was nu al jaren geleden en hij was die kleine magere ventje niet meer. 'Je ziet er anders uit.' Zei ze verwonderend . 'Ja ik ben goed gegroeid.' Grinnikte hij. 'Maar jij ziet er nog steeds mooi uit.' Hij liet zijn grijze ogen bewonderend over haar gezicht glijden. Ze voelde zich wat ongemakkelijk onder zijn bewonderende blik. 'Dank u.' 'Ben je hier alleen?' Vroeg hij haar terwijl hij haar bleef aanstaren. 'IK ben hier met men man.' 'Je man?' Vroeg hij haar verbaasd. 'Waar is hij? hij is wel gek om je hier zo alleen te laten..' Nora keek zuchtend in het rond. Ja gek, hij had zich heel de tijd zo charmant gedragen en nu had hij haar alleen achtergelaten om met een ander vrouw te gaan. 'Hij is eventjes zaken gaan bespreken.' Zei ze met een flauwe glimlach. Ze wou hem niet laten weten dat ze geen idee had waar haar man uithing.