Achtergelaten - Flikken Rotterdam

6. 'Bevrijding'

Ik heb geen idee hoeveel tijd er al verstreken is. Minuten? Uren? Dagen? Iniedergeval heb ik een probleem. Hij laat me niet meer gaan. Ik zit gevangen. Zachtjes huilend ga ik tegen de muur aan zitten. Saskia is niet meer bang voor mij. Ze ziet dat ik hetzelfde doormaak als haar. Aangezien we allebei al vaak hebben moeten toekijken hoe hij het met de ander doet.... Het doet bijna meer pijn dan wanneer het met mij zelf gebeurd. Ik ben zo machteloos.

Zou Dries al bezorgd zijn? Zal hij me al gaan zoeken? En Stan? En Lieve? Ik hoop maar dat ze ons snel zullen vinden. Wat zou ik me nu graag opsluiten in de armen van Dries.... Stiekem vind ik hem best wel leuk... Maar ik weet niet of ik wel een relatie aan kan nu.

Mijn gedachten worden verstoord door de opengaande deur. Snel wissel ik een blik met Saskia. 'Meekomen.' Hij trekt me omhoog. Dan duwt hij me mee het de deur uit. 'Esther!' Roept Saskia nog. Ik kan niks zeggen. Wat gaat er met me gebeuren? Hij gooit een setje kleding naar mij toe. Trillend trek ik het aan. Ik knik naar hek als ik klaar ben.

Tot mijn schrik pakt hij dan een wapen en zet het tegen mijn hoofd. 'Lopen.' Sist hij. Angstig loop ik naar buiten. We lopen naar een auto en ik moet in de kofferbak gaan zitten. Daar krijg ik nog een klap. Dan gaat hij waarschijnlijk achter het stuur zitten, want enkele seconden later rijden we weg. Weg van Saskia. Ik weet niet hoe hard we rijden. Wel dat we te hard rijden. Veelste hard.

Onverwachts komt de auto tot stilstand. Met geweld stoot ik mijn hoofd. Dan voel ik bloed langs mijn hoofd op lopen. Duizeligheid overspoelt me en mijn hoofd bonkt. Erbij blijven Esther, neem Ik mezelf voor.

Oppeens hoor ik overal geschreeuw vandaan komen. Ik kan het niet plaatsen. Mijn hoofd kan het niet plaatsten. Ik hoor een paar knallen. Dan word de kofferbak opengegooid en kijk ik recht in de ogen van Dries. Nu pas besef ik het me dat het geschreeuw en geknal een AT moest zijn.

'Es...' Ik begin maar wat te huilen. 'De ambulance!' Schreeuwt Dries. Als hij mijn nu al best wel bebloede gezicht ziet. Even later komen er een paar ambulance broeders aan. Door hun snelle bewegingen zie ik ze wazig. Ze nemen me mee de ambulance in. Angstig kijk ik naar Dries. Hij pakt mijn hand vast waar al een infuus aan vast is gemaakt. 'Ik ben bij je.'

'Saskia.' Zeg ik schor. 'Wat?' Zegt Dries die het niet kan verstaan. 'Lieve en Stan moeten Saskia ophalen...' Zeg ik dit maal wat duidelijker. Ik zie Dries nu pas weer terug komen op de zaak over Saskia. 'Zat je met haar gevangen....' Hij geeft een kort kneepje in mijn ijskoude hand. 'Ja, naast de kerk.' Breng ik met mijn laatste krachten uit. 'Es blijf erbij! Esther!' Hoor ik Dries nog net naar mij schreeuwen. En dan helemaal niks meer....