The Death and Life of Amery

Chapter 15

Chapter 15

Raehel's POV

"Anong nangyayari?" tanong ko kay Afarin habang nakatingin ako sa kanya. Hindi nakikita o naririnig ni Amery ang pag uusap namin dahil gumagamit kami ng sarili naming language. The language of angels. The human eyes are too slow to catch us talking our human mouth barely moved.

"Hindi ko alam Lycus. Dapat madali na lang sa kanya ang pagbalik." For a seer not to know anything is alarming. For Afarin not foreseeing what will happen to Amery is something that I should be worried about.

Napatingin ako kay Amery at nakita ko ang takot sa mga mata niya. Gusto ko siyang pakalmahin at gusto kong sabihin sa kanya na magiging okay lang ang lahat pero kahit ako, hidni ko makuhang pakalmahin ang sarili ko. My aura of calmness is gone.

"Get a grip Lycus. Makakahanap tayo ng paraan." Narinig kong sabi ni Afarin gamit pa din ang language namin. Napansin niya ang panic na nagmumula sa akin. Napansin niya ang takot na unti unting umuusbong sa akin. Hindi ako pwedeng matakot. Angels do not fear anything. We cannot allow demons to fed on our fear. Pero hindi ko mapigilan.

"Amery, ano ang naalala mo pagka untog mo sa parking?" Afarin asked Amery.

"Wala. Akala ko nga nananaginip lang ako. Akala ko nasusunog lang ang bahay kasi sobrang init. Tapos nagulat na lang ako nung may lumapit na demonyo sa akin at sinabing nasa impyerno nga ako." Walang sumundo sa kanya. Tama lang dahil hindi naman siya patay. Pero bakit dumiretso siya sa impyerno. Walang kahit na anong kaluluwa ng tao ang makakalusot sa barrier. Maliban na lang kung may makapangyarihan na nagdala ng kaluluwa niya.

"Ano ang pangalan ng demonyo? Ano ang itsura?"Afarin further prove.

"Xiclav. Panget siya at atribido pero tinulungan niya ako sa impyerno. Mahaba na yung sungay niya at may sanga sanga katulad ng deer dahil high level demon na daw siya. Si Pope ang assignment niya." A low kind of demon. Ang ganung klaseng demonyo ay walang kakayahang mabuksan ang barrier.

"Paanong tulong ang ginawa niya?"

"Tinulungan niya akong makabalik dito. Ini-assign sa akin si Raehel para demonyohin. Ganun daw kapag newbie ka sa hell. Magpaparegister ka para mabigyan ka ng assignment at para tumaas ang level..." Tuloy tuloy an kwento niya but something caught my attention.

"Register?" Napatingin siya sa akin.

"Yes. May registration na binigay sa akin..." My heart started to race. No... she didn't... ohh God!

"Did you sign it?" Please... tell me you didn't Amery.

"Yes. I need to sign it." Napapikit ako ng mariin. Para akong dinaganan ng sampung impyerno. Napatingin ako kay Afarin at nakanganga lang din siya. Nakikita ko ang gulat sa mag mata niya. Maybe shock was an understatement,

Biglang tumingin si Afarin sa akin na nanlalaki pa din ang mga mata. Nung magsalubong ang mga mata namin, lalong nanlaki ang mga mata niya. A decision had just been made.

"You wouldn't." She disappeared in Amery's sight pero kitang kita ko pa din siya. Nag iba ang anyo niya, she became a light. A light too blinding for any spirits except for spirits higher than her. Ang mga ibang uri ng anghel at ang lahat ng demonyo ay mabubulag kapag tiningnan siya.

"Hindi mo gagawin Lycus." Matigas na sabi ni Afarin pero ang isang tulad niya ay walang kakayahang utusan ang isang tulad ko. Kung hindi ako anyong tao, hindi niya akkayaning tumingin sa akin kung hindi ko gugustuhin.

"Hindi ka papayagan, isang kang Seraphim!" nakikita ko ang panic sa mga mata niya.

"Alam mong hindi yan totoo. Alam mong may kakayahan tayong magdesisyon, mamili sa gusto nating pupuntahan. Alam mong bukas ang pintuan para sa mga katulad natin Afarin." The seer's eyes started to welled up with tears.

"Kailangan ko nang umalis Afarin. Bantayan mo siya."

"Hindi mo gagawin..." Nanginginig na ang tinig ni Afarin habang umiiyak sa harap ko.

"Sa ating dalawa, ikaw ang mas nakakaalam ng mga mangyayari Afarin."

"Tama ka! Ako ang nakakaalam, at hindi mo alam ang kahihinatnan ng naging desisyon mo. Lycus pwede pang magbago ang desisyon mo. Marami ang maapektuhan, marami ang magdudusa, mamamatay ang isang bahagi ng mundo." Napapikit ako sa mga sinabi niya dahil alam ko ang kahihinatnan ng pagtalikod ng isang seraphim. Alam ko ang magiging epekto hindi lang sa amin kundi pati sa mundo ng mga tao, sa ibang dimension.

"Magiging makasarili ako Afarin." Tiningnan niya ako ng masama habang panay ang tulo ng mga luha niya at bigla na alng siyang nawala.

Napabuntong hininga ako at yun lang ang nakita ni Amery.

"Rae..." Ngumiti ako sa kanya at pumikit then I willed myself to went out of my shell. Nakita ko ang panlalaki ng mga mata niya.

I floated towards her and stop just in front of her. Hinawakan ko ang kamay niya at iginiya siya papunta sa sofa.

"Ang...ang katawan mo?" She looked at my sleeping shell.

"Natutulog."

"Baka..baka may makakita sa atin." Hindi siya makatingin sa akin and I smiled.

"I wonder what would be their reaction seeing two souls cuddling in the sofa. That would surely be entertaining." Umupo ako at pinaupo siya sa tabi ko. Pakiramdama ko ang tagal na simula nung naging ganito kami kalapit. Although, I really miss her warmth but then, the pleasure of physical closeness is just fleeting.

"Rae, hidni pa ako nakakabalik sa katawan ko. Bakit?" Ayaw ko siyang sagutin. Hindi niya kailangang malaman.

"Makakabalik ka. Malapit na." Alam kong hindi siya kuntento sa sagot ko at alam kong magtatanong pa siya pero hinawakan ko na ang pisngi niya at pinaharap siya sa akin.

"I assure you, babalik ka sa katawan mo. Please trust me, Amie." Tumango siya at ngumiti ng alanganin.

"Aalis ako dahil may aasikasuhin ako, pero ikaw, wag mong iwan ang katawan mo. Dito ka lang. Wag ka munang bumalik sa impyerno, wag ka ding magteleport sa akin. Iiwan ko ang katawan ko sa ibang anghel. Baka burahin ka niya kapag nakita niya ang kaluluwa mo so don't you dare teleport to my shell. Other angels are merciless to demons. Babalik si Afarin para samahan ka dito." Sundin mo ang sasabihin niya." I caress the side of her cheek at napapikit siya.

"Bakit ka aalis? Dahil ba sa akin? May nagawa ba akong mali? May kasalanan ba ako? Sorry Rae." Ngumiti ako ulit ako sa kanya.

"Amie wala kang kasalanan. Aalamin ko kung bakit hidni ka makakabalik and before you know it, I'm back. Magtiwala ka." She nodded at napangiti ako ulit. She's my Amery and I wouldn't allow anything or anyone to harm her. Kahit na isakripisyo ko ap ang lahat.

I cupped both of her cheeks with my hands. Napapikit siya nung hinaplos ko ang pisngi niya.

My Amery.

I lowered my face and kissed her lips.

My spirit rejoice when our lips touched.

I kissed her and whispered my love to her.

I kissed her to give her protection.

It's a forbidden kiss.

Still...I kissed her.

I kissed her because it might be my last.