~ခ်စ္ျခင္းေစရာ~

Ep-6

"ေကာင္းၿပီေလ ...အတူတူသြားတာပါ့...မင္းငါ့ကိုေတာ့ တင္နင္းႏိုင္ ပါတယ္ေနာ္?...Soo..."

jonin ရဲ႕ ခပ္ေနာက္ေနာက္ အေမးစကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးသြားတယ္...ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ jongin ရယ္ မင္းကိုငါတင္နင္းႏိုင္တာေပါ့...မင္းနဲ႔ သာဆိုရင္ ကမ႓ာအဆံုးထိနင္းဆိုလည္းနင္းမွာ...

"ဟားဟား ...နင္းႏိုင္တာ ေပါ့...လာတတ္ ...အတန္းခ်ိန္ေနာက္က်ေတာ့မယ္...ျမန္ျမန္သြားရေအာင္..."

သူစက္ဘီးေပၚတတ္ၿပီးတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးစနင္းလိုက္သည္...ေနာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔နီးနီး ကပ္ကပ္ သူ ထိုင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ေရာ...အတူတူသြားရတဲ့အတြက္ ေပ်ာ္တာေရာ ေပါင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရား လွည့္ေနသလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္ ရင္ခုန္သံေတြဆိုတာ ဆူညံေနတာပဲ...

ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔အတူသြားရတဲ့ ခရီးမို႔လို႔လားမသိပါဘူး...ေန႔တိုင္းသြားေနၾကလမ္း...ေန႔တိုင္းျမင္ေနၾက ျဖစ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ေတာင္ အရင္ကထက္ပိုၿပီးသာယာလွပေနသလိုပင္...

"ငါမေန႔က မနက္ကအတန္းတတ္တုန္းက မင္းကိုမေတြ႕မိပါဘူး...ေန႔လည္ဘက္ sehun နဲ႔အတန္းထဲဝင္မွ မင္းကိုေတြ႕တာ...အဲေတာ့မွ မင္းဒီ uni တတ္ေနမွန္းသိတာ..."

ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုၾကည္ႏူးေနေသာကၽြန္ေတာ္ သူ႔စကားသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာသည္။

"အင္း...မေန႔ကငါမနက္ပိုင္း အခ်ိန္မတတ္ျဖစ္ဘူးေလ...ဒုတိယအခ်ိန္မွ အတန္းထဲေရာက္တာ ..."

ငါကေတာ့ မင္းကို မေန႔ကတည္းက မင္းငါ့ကိုမေတြ႕ခင္ကတည္းကေတြ႕တာ...အဲ့စကားကေတာ့ အျပင္မထြက္လာခဲ့ပါဘူး ...ရင္ထဲက တိတ္တခိုးေျပာလိုက္တဲ့စကားေလးေပါ့...

"အရင္ က မင္းစိတ္ဝင္စားတာ ဒီ major မဟုတ္ပါဘူး...မင္းက အႏုပညာ ဘက္ကို ပိုစိတ္ဝင္စားတာမွလား...အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ uni မွာမင္းကိုေတြ႕ေတာ့ ငါအံၾသသြားတယ္"

အရင္က ငါ့အေၾကာင္းေတြ မွတ္မိေနေသးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ jongin ရယ္...

"ဟုတ္တယ္...ငါ့မိဘေတြ စီမံတဲ့အတိုင္းတတ္ျဖစ္တာပါ..."

ထို႔ေနာက္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား စကားသံေတြ တဖန္ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္...ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတယ္...ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ႏွစ္ ႏွစ္ၾကာ ၿမိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့ ေမးခ်င္တဲ့စကားေတြ ဒီအခ်ိန္ထုတ္ ေမးလိုက္ရင္ ေရာ...သင့္ေတာ္ပါ့မလား...သူကေရာ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္မွာလဲ?...