De pen die ik nooit terugzag

13-22 april 2016

Je duwde me tegen de kluisjes en bracht je gezicht dicht op de mijne.
"Ga je mijn vraag nog beantwoorden?" Ik keek weg. "Kijk me aan als ik tegen je praat Maud! Heb je mijn huiswerk?" Ik schudde mijn hoofd. Ik had er geen tijd voor gehad en dus besloot ik je huiswerk niet te maken. Ik ging toch niet andermans huiswerk maken? Ik kon wel gek zijn! Toch had ik er spijt van nu je zo dreigend boven me uittorende. Bang keek ik naar je op.
"Deze keer spaar ik je..." Siste je me toe. "Ik pak gewoon jou huiswerk, maar de volgende keer ben je echt de lul. Begrepen?" Ik knikte angstig. Je gaf een seintje richting de jongens. Ze gooiden mijn tas leeg en pakten mijn Frans schrift ertussenuit. "Je ziet maar hoe je het fixt." Zei je dreigend. De jongens liepen al voor je uit de gang in, je liet los en liet me achter temidden van mijn rommel. Met mijn ogen teneergeslagen begon ik alles op te rapen en opnieuw in mijn tas te doen. Ik griste mijn tas van de grond toen de bel ging, maar eigenlijk zat nog niet eens alles erin. Met mijn boeken tegen me aangedrukt drentelde ik de gang over naar mijn lokaal. Eigenlijk kon ik wel janken, niet alleen omdat het huiswerk waar ik zo gigantisch precies mijn best op had gedaan nu van jou was en niet aan mij toegeschreven zou worden, maar vooral omdat ik aan mezelf moest toegeven dat ik echt bang voor je was. Of eigenlijk: bang om volledig vernederd te worden, elke dag weer. Op mijn lip bijtend en de grijnzende blikken van jou kant negerend, wachtte ik tot de docent het lokaal van het slot kwam doen. Direct meldde ik schoorvoetend dat ik mijn huiswerk niet had.
"O, dat ben ik eigenlijk niet van jou gewend..." Hoorde ik hem zeggen, niet dat ik hem het zag zeggen. Ik keek hem niet aan, dat durfde ik niet. Niet omdat ik bang was voor leraren, nee ze waren mijn beste vrienden, maar ik kon het niet hebben dat er iets niet perfect was en dus keek ik naar beneden, beschaamd dat ik mijn perfecte imago niet had hooggehouden. Door alle opmerkingen de afgelopen weken had ik het gevoel dat ik aan de verwachtingen moest voldoen en was ik erop gebrand geraakt alles, en dan vooral mijn schoolwerk, perfect te doen. Dat ik een dwangneurose begon te ontwikkelen had ik toen nog niet door, dat zou ik pas door hebben toen het te laat was...