"Hey Maud, dit pakketje is voor jou!" Roept mijn moeder door het huis.
"Maar ik heb niets besteld!" schreeuw ik terug. Ik trek een sprintje naar de gang en kijk verbaasd van de postbode naar mijn moeder. "Eh, nou bedankt." Zeg ik vertwijfeld tegen de vrouw die me het pakketje geeft. Ik draai me ermee om en loop ermee de kamer uit.
"Goeiedag nog verder." Hoor ik mijn moeder nog zeggen. "Wat is het?" Vraagt ze als ze de kamer binnenloopt. Ik pak een schaar en knip met veel moeite alle plakband rondom het doosje weg. Voorzichtig open ik het doosje. Bovenop ligt een briefje.
'Hey Maud, of zal ik zeggen: Beste Maud? Dat klinkt toch beter.
Beste Maud,
Naar aanleiding van jou verhaal ben ik eens opzoek gegaan naar oude schoolspullen en ik vond onder andere een oude tas van mezelf terug. Ik heb er iets in gevonden wat je misschien wel interessant vindt. Hij doet het niet meer, maar dat haalt de gedachte erachter niet weg. Alsjeblieft.
Veel liefs,
Rutger'
Nieuwsgierig open ik het doosje. Binnenin vind ik een pen.
[EINDE]
YOU ARE READING
De pen die ik nooit terugzag
General FictionHet was de eerste dag van de lente, ik was verhuisd, het was de eerste dag op mijn nieuwe school én ik kende er niemand. Kortom: de perfecte dag om een frisse start te maken. Ik was naast je gaan zitten, omdat jij, net als ik, niet naast iemand zat...
