'Wat?!' Horen we een andere stem zeggen.
Ik draai me verschrikt om en kijk recht in het gezicht van een verbaasde Violetta. 'Ow...Vio...' Weet ik uit te brengen. 'Hoelang sta je daar al?!' Vraagt herman die achter me staat. 'Lang genoeg.' Antwoord ze. Ik voel me ongemakkelijk worden. 'Is het waar?' Vraagt ze dan. 'Welk?' Vraagt Herman die naast me komt staan. 'Dat papa ook de vader van Mila is.' Zegt ze dan. Ik kijk meteen naar de grond. 'Hoe kom je daarbij?!' Probeert Herman zo verbaasd mogelijk te zeggen. Ik kijk hem aan. 'Ik heb jullie gehoord papa! Is het waar?! En wees eerlijk.' Violetta zet een stap dichter naar ons. 'J....ja...' Antwoorden we te samen. 'Wanneer?' Vraagt ze. 'Wat wanneer?' Vraag ik verbaasd. 'Je weet wel, het moment wanneer jullie Mila hebben gemaakt.' Zegt ze met een glimlach. 'Vio, dat stelde niks voor, we waren dronken.' Antwoord Herman. En weer breekt mijn hart in duizend stukken. Het doet me gewoon pijn dat hij dat zegt. Violetta kijkt me aan, snel draai ik mijn hoofd. 'Dus die nacht betekende niks voor je?' Ik hoor de verbazing in haar stem. 'Waarom al die vragen Vio?' Ik voel Herman nerveus naast me worden. 'Gewoon, nieuwsgierig. Het is inmiddels mijn zusje.' Zegt ze met een grote glimlach.
Violetta Pov
Ik kan het niet geloven. Mila de dochter van papa, mijn zusje?! Ergens vind ik het fantastisch. Maar de andere kant is het erg voor Angie, papa zegt dat die nacht niks betekende, al weet ik dat het wel zo is. Ik zie het gewoon aan hem. Maar Angie gelooft de woorden van papa. Ik zie haar weg kijken. 'Ik ga.' Zegt Angie uiteindelijk en loopt met Mila de trap op. 'Waarom zei je niks?!' Vraag ik aan papa. 'Ik wou Mila eerst niet, maar nu ik haar en Angie zo zie weet ik dat het verkeerd van me was.' Papa gaat met een zucht op de bank zitten. 'Angie was bijna dood papa, ze had ons nodig. Maar we waren er miet voor haar.' Ik ga naast hem zitten. 'Ik weet het Vio, ik voel me zo schuldig.' Hij legt zijn hoofd in zijn handen. 'Je mag niet met Esmeralda trouwen.' Zeg ik zacht. Hij kijkt meteen terug op. 'Waarom niet?' Hij kijkt verbaasd. Zal ik het hem zeggen? Ja, waarom niet?! Hij moet de waarheid weten. 'Ze bedreigde Angie! Ik heb het zelf gezien. En zie je dan niet dat Angie wel van je houdt?' Deze keer kijk ik verbaasd. 'Dat doet ze vast niet! En dat snap ik ook! Ik zeg allemaal dingen die niet waar zijn. Bijvoorbeeld die nacht! Die was gewoon geweldig.' Papa kijkt recht voor zich uit. 'Ow sorry.' Zegt hij dan en kijkt me aan. 'Maakt niet uit papa, ik wist het toch al! En ik zal je nog één ding zeggen. Angie houdt zielsveel van je en die nacht was voor haar de beste nacht van haar leven.' Met dat sta ik op en loop ik terug naar de keuken. Ik hoop zo dat ze bij elkaar komen, zodat we een gezin hebben. Gewoon. Olga, roberto, Angie, papa, Mila en ik! Dat zal fantastisch zijn.
Is het nog een beetje leuk??
