Seninle Ne Yapacağımı Bilmiyorum

ʕ•ﻌ•ʔ

Angel " Adrienne beni duyuyor musun? Kendine geliyor.. "

Gözlerimi açmaya çalışıyordum. Her yer bulanıklıktı. Biraz daha kipriklerimi kırpıştırdıktan sonra görmeye başlamıştım. Angel ağlamaklı gözlerle bana bakıyordu.

Elimi tutuyordu.

"Bebeğim herşey geçti. İyi olucaksın.."

Daha sonra alnımdan öptü.

Birden kapı sesi duydum ama başımı çevirip bakacak halim dahi yoktu.

"Angel gelebilir miyim?" dedi bir ses.

Bu... Bu.. Faegan'dı. Oydu o yapmış olmalıydı. Orion neden kendini öldürmek isteyebilirdi ki? Aramıza bir engel olduğunu düşünen Faegan yapmış olmalıydı.

Angel "Ben sizi yalnız bırakayım" diyerek odadan çıkmaya yeltendi.

Bağırmaya başladım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Angel beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Konuşamıyordum.

Faegan

"Tamam sen git. Ben ilgilenirim"

Hah işte onu gönderdi! Kollarımı çekmeye, sağa sola götürmeye başladım. Serumlar takılıydı. Faegan kollarımı sıkıca tutarak banada kendine hakim olmaya çalışıyordu, ağlamak üzereydi.

Onun bu hiç bir şey yapmamış gibi davranan tavırlarından iğreniyordum

"Defol...

Git.." diyerek, nefes almaya çalıştım.

Kolarımı bıraktığında, doğrularak göğsüne sertçe vurmaya başladım

"Senden nefret ediyorum. Senin yüzünden.. Hepsi senin yüzünden.. O ölmedi.."

Bana sarılarak başıma bir öpücük kondurdu. O da ağlıyordu.

"Hepsi geçecek.." diyebildi.

Sakinleşmeye çalışıyordum. Daha sonra başımı göğsüne bastırdı. Sakinleşmemi umuyordu.

"O gitti Faegan..

Neden!!" diye feryat ediyordum.

Sakinleşmeye başladığımda kendimi ondan çektim.

Dylan kapıyı çalarak odaya girdi. Tuhaf görünüyordu. Belli ki o da tüm bu olanların şaşkınlığı içerisindeydi. Hiç bir zaman bulamadığım o baba sıcaklığını şu anda  bulmak istiyordum. "Baba.." diyerek inledim.

Dylan bakışlarını Faegan çevirdi ve kolundan tutarak duvara itti

"Pislik herif! Ne işin var hala kızımın etrafında"

Onu duvara sıkıştırıyordu. Buna şaşırmıştım doğrusu.

Ama şu an tek istediğim onları ayırmaktı, bir olayı daha kaldıramazdım

  "Baba lütfen.."

Başımı eğip bitkince ellerime baktım. 

"Sana ihtiyacım var Baba.." demiştim.

Ona baba demeyeli çok uzun zaman olmuştu. Sevinçli ve endişeli duruyordu. Faegan'ı bırakarak yanıma geldi. Ona sarılmıştım. Onda yıllardır bulamadığım baba sıcaklığını aramıştım.

Dylan, o serseriye dönerek

"Seni kendi ellerimle öldürmeden git buradan!" demişti. Faegan'sa son bir kere daha bana bakıp odadan ayrıldı.

Yatağa uzandığımda babamda yanıma uzandı. Bana sarılmıştı.

"Benim tatlı meleğim.. Hepsi geçecek.. Lütfen daha fazla kendini harap etme.."