Seninle Ne Yapacağımı Bilmiyorum

ʕ•ﻌ•ʔ

Zor.. Herşey giderek zorlaşıyordu. Mutluluktan ağlayan Feagan'ı istemsizce öpmüştüm. Beni bu kadar sevmek zorunda mıydı? Deli olduğuna garanti verebilirdim. Odaya ilerlediğimizde birden kendimi onun kollarında bulmuştum.

"Kendim yürüyebilirim.."

"Sana sormayacağım.."

Sıkıntıyla gözlerimi devirdim. İtiraf etmeliyim bu adamın kokusunu seviyordum.
İstemsizce gözlerimi odada gezdirdim. Yatağa uzandığımda, huzurun bu olsa gerek dediğim şeylerden bir tanesi olduğunu düşünmüştüm.

İstemeye istemeyede olsa elbet dönen dolapları bir gün öğrenecektim. Şu anda bunu sormak ne kadar doğru bilmesemde kendime hakim olamıyordum.

"Anlat.."

"Neyden bahse diyorsun?"

"Ne biliyorsan anlat.."

Feagan sıkıntıyla soludu.

"Lütfen.." diyerek bakışlarımı derinleştirmiştim.

"Sana önce bir bardak su getireyim.. Bir de ilacını alıp hemen geliyorum.."

Elime geçirdiğim yastığı kafasına fırlattım. Ve ekledim.

"Sen çok adisin!"

İstemsizce gülümsemiş, yanıma oturmuştu. Bir elinde ilaç diğerindeyse su vardı.

"Önce şunu içine çek.. Söz anlatacağım.."

Bakışları ısrarla beni buna itmişti. İlacımı içime çekmiştim. Daha sonra da bir hap uzatmıştı.

"Peki bu ne?"

"Uyuman için.. Hemen etkisini göstermez merak etme.. Zararsız bir şey.."

Hapı alıp bir süre avucumda ona bakmıştım. Daha sonra Feagan'a baktım. Sanırım biraz terlemişti. Gergin görünüyordu.

Hapı ağzıma atarak suyu yudumladım.

"Evet şimdi hazırım.."

Masanın üzerindeki çantadan bir dosya alıp yeniden yanıma dönmüştü.

Sessizce bana uzattığı dosyayı almıştım. Dosyayı açmadan önce son kez Feagan'a bakıp önüme yeniden dönmüştüm.

Kalbim sanki göğsümden çıkacak gibiydi.
Bu? Bu nasıl olurdu? Hayır.. Hayır.. Bu bana karşı oynanan bir komploydu. Tüm vücudum alev almıştı. Herşey para için miydi? Babamın anneme bıraktığı mirası için.. İnsan kızını para için öldürtmeye çalışır mıydı? Peki bu kişi sizin üvey babanızsa.. Gerçek babanızı da yıllardır baba dediğiniz insan öldürmüşse ne yapardınız? Öz babanızın parası için herşeyi harcayan bir aşağılık düşünün. Dahasını okumaya cesaret edemiyordum. Yanağıma süzülen göz yaşını sinirle silerek topuğumu yere vurdum.

Feagan elimi tutarak baş parmağıyla okşamaya başlamıştı. Diğerini ise dosyanın yapraklarını çevirmek için kullanmaya başladım.

Tanrım! Bu nasıl birşey.. Louis öldürülmüştü? Eldeki tüm veriler 'Dylan Katil' diye bağırıyordu.

Dosyayı kapatıp duvara fırlatmıştım. Devamını ise Feagan dan öğreniyordum. Bunların dahası da vardı.. Peşime Louise takan, ona bu görevleri veren de benim büyük annem miydi? Benim bir büyük annem mi vardı? Bunu anlayan Dylan, Louis'i öldürtmüştü..

Kafam giderek ağırlaşmaya başlıyordu. Feagan'ın omzuna yaslanıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Göz kapaklarım giderek ağırlaşmaya başlamıştı. Bu hap uykumu getiriyor, beni giderek uyuşturuyordu.. Bu ne tamamen uykuydu ne de ayık kalmaktı. Bu beni uçuruyordu. Ne vermişti bana?