Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk60

"Liya". Word wakker. Hmm. "Psst wakker worden ik heb eten bij". Langzaam opende ik mijn ogen. Snel wreef ik er in en slaakte een diepe gaap. Thanks. Ik keek Faycel dankbaar aan en begon aan mijn pannenkoek.

Mijn ogen vielen op zijn blauw rode knokkels en ik pakte zijn handen beet. War heb je gedaan, ik weet zeker dat Soufian in het ziekenhuis ligt. "Stelt niks voor". Ik haalde mijn schouders op en at rustig verder.

"Als hij je heeft aangeraakt dan moet je dat zeggen je hoeft je niet te schamen".
Nee hij heeft niks gedaan. "Okë ik moey nu gaan, smaaklijk". Dankje..

Na dat ik mijn ontbijt op had liep ik snel naar de badkamer en ging weer verder met de schroeven. Na een tijde lieten de schroeven los en de raam natuurlijk ook. YES!

Snel deed ik mijn hand voor mijn mond en legde het glas op de grond in een hoekje. Het is niet slim om nu te ontsnappen S'nachts moet ik weg zien te komen.

Ik kon niet wachten. De hele tijd liep ik rondjes. Wat als het niet lukt ik heb maar een kans, ze moeten me toch levend afgeven. Steeds praatte ik tegen me zelf in mijn hoofd. Een ding is zeker ik ga dit doen.

Bilal kwam de kamer binnen en nam mijn eten mee. Ongeduldig wachtte ik tot de zon onder ging. Het voelde als of ik een jaar moest wachten maar eindelijk het zo ver.

De jongens kwamen net voor mijn avond eten en ik vertelde ze dat ik heel moe was en snel ging slapen.

Ik trok een zwarte lingerie setje aan en een zwarte legging met een zwarte hemdje en een zwarte vest van Philip Plein. Oké en schoenen? Ik keek in een onderla en vond daar oude Allstars.

Ik liep naar de badkamer en haalde diep adem, ik keek naar beneden en vermande me zelf. Just do it. Ik wrong me tussen het kleine raampje maar ik zat bijna vast. Snel liet ik me terug zakken. Er moet toch wel iets zijn?

Ik keek naar de body-lotion in de
Douch cabine en greep dr naar. Ik bekladde de zijkanten vol met lotion en wrong me uiteindelijk door het raampje.

Oh mijn god. Ik hang nu buiten het raam ik moet alleen nog maar springen! Oke 1.. 2.. 3... Ik liet mijn handen los en met wen knal lande ik op het platte dak van het schuurtje. Ik hoop dat niemand de knal heeft gehoord.

Snel lag ik voor de zekerheid plat op het dak en even later hoorde ik mensen naar buiten komen. Ik hield mijn adem in en zag de licht van de zaklampen heen en weer bewegen.

"Wie is daar". "Fayc ga bij het meisje kijken snel!". Shit shit shit. De man die naar Faycel riep verdween en zo snel als ik kon liet ik me zakken van het dak.

Achter het huis is er een enorme bos en zonder om te kijken rende ik door. "Ze
Is weg!". Hoorde ik iemand nog schreeuwen. "Ga allemaal richting het bos en jullie drie met mij voor Go Go Go! Ze kan niet ver zijn".

Ik rende nog harder en sloeg de bladeren uit mijn gezicht. Ya Allah wat moet ik doen waar kan ik me verstoppen?

Ik raakt langzamerhand echt uitgeput het leek als of ik maar de zelfde rondjes om het bos maakte er kwam gewoon geen einde aan. Snel rustte ik bij een bom. Ik trilde helemaal en moest even pauzeren.

Dat had ik maar beter niet kunnen doen want al snel zag ik allemaal lichtjes mijn kant op schijnen. "Ik zie daar iets bewegen ze is in de buurt!". Fuckk.

Mijn hart klopte in mijn kont en ik rende maar door en door. Tot ik opeens struikelde over een grote boomstam. Vloekend stond ik op een helse pijn schoot door mijn enkel en been.

Ook dit nog. Snel rende ik door maar ik merkte al dat ik slomer ging. Alles ging opeens heel snel. Ik werd opeens bij mijn keel gegrepen en kon nog net een gil slaken. En toen werd alles zwart voor mijn ogen.

Ik schoot wakker en een helse pijn ginh door mijn hoofd. Ik kneep mijn ogen strak dicht door de pijn. SHIT gisteren liep helemaal mis tering zooi! Ik stond op en viel gelijk door mijn enkel. Tering zooi tering zooi tering zooi!

De deur werd hard geopend en een boze Bilal kwam binnen. "Ben jij fucking gek geworden!?, zit er een draadje los daar boven!?". Nee maar bij jullie wel! Verdomme mensen ontvoeren is normaal toch! Meisjes aanranden ook hé dat kan gewoon!

Wollah hebben jullie geen schaamte of zelf respect!! Faycel kwam binnen. Jullie moeders zitten thuis met veel trots te denken mijn zoon werkt, tenzij ze overleden is Allah y Rahmo. Nog erger eigenlijk zij ziet gewoon wat hun zoontje allemaal flikt.

Ik schudde mijn hoofd tragisch de jongens én de mensheid van nu. "Hou je bek". Wat? Ik keek Bilal aan. Voel je je schuldig? Het zal zeker zijn.

Een van de redenen waarom ik liever een meisje had gewild vroeger ondanks mijn echte voorkeur een jongetje geweest zou zijn.

Hoe goed je je zoontje ook op zou voeden het zijn de jongens met wie hij later om zou gaan die hem zo zullen maken. En dan roddellen de oude vrouwtjes over de opvoeding thuis.

"Laatste keer hou je bek". "Je gaat morgen toch naar de patron". Bilal keek me grijnzend aan wachtend op de angst in mijn ogen. In tegenstelling haalde ik mijn schouders. Het zal wel.

Vloekend liep hij de kamer uit en Faycel keek me nog snel even gebroken aan en toen sloot hij de deur. Welke flikker het ook mag zijn het boeit me niet meer. Fuck hem wie is hij?

Ik vrees alleen voor Allah.

Ik ben echt in de write mood yaaayy ik verdien nu echt gewoon veeel meer stemmen op mijn vorige hoofdstuk hihi en op deze ooook😝🙋🏽⭐️💗