Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk 66

Ik rende op me bloten voeten zonder achter om te kijken. Ik rende zo snel als ik kon en binnen no time bevond ik me in een groot centrum. Ik moet me verstoppen maar hoe ik ben gewoon té opvallend in deze rode jurk. Als ze me zoeken ben ik zo gevonden.

Alles hier in Frans, gelukkig heb ik op de basisschool mijn Frans niet laten vallen. Ik knalde tegen iemand op en schrok. Het was een vrouw die me raar aan keek.

'Bonjour?, ca va madame?". No can you please help me?, where the nearest subway station?. Aangezien ik alles toch was vergeten qua terug praten hielden we het gewoon op Engels.

Thank you so much! "No problem bye". Zo snel als ik kon rende ik verder richting het station ik duwde alle mensen letterlijk aan de kant. Ik rende de trappen af naar de station en kwam aan bij de machines waar je tickets moest halen.

Ik heb niet eens geld?, ik sprong onhandig over de dingen waar je langs moet en rende naar de eerste beste metro die ik zag. Ik stapte vlug binnen en keek om me heen. Nu pas had ik in de gaten dat alle mensen me raar aan keken.

De deuren van de metro sloten en we reden weg. "Can you all see it?, have you never seen this before?". Ik schold ze allemaal een voor een uit in mijn eigen taal en keek gestrest om me heen. Zal hij me nog vinden. Ik ben zo bang.

Ik zag mensen telefoneren en ook op hun telefoons zitten. Door de haast is dit me niet eens in ge schoten. Ik keek een man langs me aan en tikte voorzichtig op zijn schouder.

"Can I please use your phone sir, its important you can save my life if you would help me". Ik keek hem bijna huilend aan en de man gaf twijfelend zijn telefoon. "Thank you.

Zo snel als ik kon toetste ik de nummer van amine in. Na twee keer over gaan nam er iemand op. "Met wie?". Bij het horen van zinn stem brak ik in huilen uit. Amine met mij!

"Liya?!, waar the fuck zit je vertel me nu!". Amine ik weet het zelf niet eens hij nam me mee. Ik kom niet eens uit mijn woorden komen zo hard huilde ik. Veel mensen keken me raar aan en de sommigen met medelijde.

"Ik hou het kort wollah ik kom je halen waar zit je". Ik denk ik Frankrijk, alsjeblieft Amine schiet op ze kunnen me ieder moment vinden!
"Wie is ze?". Amin ik weet het niet Achraf zijn broer, hem tweelingbroer wilt wraak ik snap het zelf niet eens, kom me halen alsjeblieft!

"Waar ben je nu beschrijf alles, Houssam is onderweg". Ik zit in de metro en ik ben bijna in.. ik keek op het bordje. Ik kom uit in Nice. Centre commercial la Plaine 1,60 Avenue pierre isnard, 06200 staat er bij.

"Luister als je daar uitstapt zoek naar een man in grijze pak en Zwarte lakschoenen oké, hij draagt een bordje met je naam achterste voren gespeld". Ik kom je halen zusje.

Ik snikte het uit en bleef aan de telefoon. Blijf hangen niet weggaan alsjeblieft. "Liya rustig trek niet te veel aandacht oké het komt goed je bent veilig nu". De metro begon langzamer te rijden en er werd door de microfoon iets in het frans geroepen. Amine ik ben er bijna. Nog een minuut.

"Oke komt goed". De deuren gingen open en zo snel als ik kon stapte ik uit. Ik zocht naar de man met het bordje en na een paar minuten zag ik hem al richting mij lopen. Ik was zo opgelucht op dit moment maar ik voelde me alsnog niet veilig. De man deed zijn blazer uit en sloeg m om me heen.

Verder zij hij niks en nam me met zich mee naar een zwarte Audi die buiten stond geparkeerd. Snel reden we weg. "My dutch is not so good, so i think i need to talk english". "You're save now, we're going to a house and your brother and cousin will come to". Ik knikte en trilde er op los.

Na een half uur waren we aangekomen voor een villa en stapte we uit. De jonge waar ik de naam nog niet weet bracht me naar binnen en we namen plaats op de bank. "I'l be right back wait here okey?". Ik knikte en keek voor me uit.