YENİ OKULUM#wattys2017

BÖLÜM 130

Bi cafeye gelmistik bunun gibi birsuru  zengin kisiler vardu zengin oldugunu anlamamak zor olmadi kendini begenmis durmasi bundan da anlasiliyordu.
-Geldik. Dedi.
-Burasi neresi ?dedim.
-Canim cafe iste gormuyosmusun bak sunlarda arkadaslarim hadi onlarin yanina gidelim.
-Bana canim diyip durma bak onlarin yaninda da.
-Okeyy.dedi alay edercesine.
Arabadan indik. Ve kalabaligin yanina dogru yaklastik ellerinde ki meyve sularini yudumliyorlardi.
Guler yuzle karsiladilar Adriani. Bana gerince saskinlikla bakiyorlardi.
Adrian beni gostererek:
-Annemin arkadaslarindan birinin yakini oluyormus sanirim annem pesime takti iste.
-Adrian bi cocuk gezdirmedigin kalmisti.
Deyip gulduler.
Sinirlenmistim.
Resmen beni eziyorlardi.
Cikip gittim sinirlenmistim.
Adrian arkamdan geldi.
-Hey nereye?
-Sen ve sacma arkadaslarindan sıkıldım.
Bidaha karsima cikma .Sen ve sen gibiler cok aptalsiniz.
Deyip kosarak uzaklastim.
Hicbisey diyrmeyip oylece kalmisti.
Umrumsada pek deildi kimse bana boyle davranamaz asagilayamazdi.
Eve gelmistim.
Odama ciktim.Ve esyalarimi toplamaya basladim.
Burda kalmak artik beni bunaltmisti.
Butun anilari da birakip kendime ev tutmak istiyordum.Okul felanda umrumda deildi artikher sey ustume geliyo dayanamiyordum.
Ailem desem herkes kafasina gire yasiyordu anneannem ve buyukbabamin hicbir suclari yoktu ama uzaklasmak iyi gelicekti.
Onlari haber vermek istemiyordum.Yoksa gitmeme izin vermezlerdi.Artik resit bir kiz olmustim.
Bu herseyi yapmami gerektirmesede beni ben yapiyordu.
Sadece gerekli  esyalarimi yanima aldim hediyeler anilar onlar buraya aitti.Gecmisim deil gelecek artik beni bekliyordu.
Aon kez odama baktiktan sonra kimse yokken ciktim birkac kurus param vardi .
Bi kismiyla otobus icin kullanmam gerekiyordu bi kismida kalacagim bi yer icindi.Kimseyi tanimadigim bi sehri secmek istiyordum.
Burda bu kadar aksiyon ve dogaustu seyler beni yipratmisti.
Normal bi hayat istiyordum.
Bi taksi tutup terminale dogru yol aldim.