Terminale geldiğimde son bir kez yaşadığım olayları düşünüp herşeyi arkamda bırakmak istedim yaşadıklarım beni yeterince etkilemişti hiçbişey umrumda olmadı o an. Sevdigim insanları arkamda bırakmak Bi çaresizlik oluştursa da benim için hayırlı olan buydu.
Başka bir şehir beni bekliyordu.
Telefonumla büyükannemi aradım.
-Büyükanne ben gidiyorum tekrar birgün görüşücez hiç üzülme olurmu?
-neden gidiyorsun bilmiyorum ama hep arkandayım canım hiç unutma. Dedi.
Duygulanmıştım.
Belli etmemem lazımdı. Zor tutuyordum kendimi.
Konuşmayı kısa tuttum ve otobüse bindim.
Cam kenarında uzaklara dalmıştım ailemin yanına gitmiyordum ilkokul arkadaşım mila gelmişti aklıma ara sıra yazışırdık. Her zaman yanıma gel derdi buluşmak isterdi. Haberde vermemiştim.
Milayı aradım. Açmadı.
Aklıma birsürü şeyler gelmişti ya başka bir yere tatile gittiyse. Offf dedim içimden.
Telefonum birden çaldı.
Milaydı.
Mutlu oldum.
Hemen açtım.
-mila!
-canım kusura bakma açamadım birkaç işim vardı çalışıyorum.
-mila kusura bakma rahatsız ediyorum önemli bişey söylemem gerek işti.
-önemli mi ne oldu ki?
-Ben Bi karar aldım ve yanına gelmek istiyorum müsait misin diye soramadım acele bir karardı.
-gerçektenmii çok mutlu oldum kaçta burda olursun ben seni alırım işimde bitmek üzere geldiğinde konuşuruz anlatırsın ne olduğunu.
-çok teşekkür ederim milaa. Ben geldiğimde seni bilgilendiren. Deyip kapatmıştım
Çok mutlu olmuştum Bi heves gelmişti içime.
Otobüs seferi devam ederken biraz müzik dinledim biraz uyumaya çalıştım.
(kısa kısa düşünce yazılarımı paylaştığım BELKİ adlı kitabıma beklerim)
YOU ARE READING
YENİ OKULUM#wattys2017
ActionBu hikaye sizi yormayacak okumanizi tavsiye ederim... yorumlarinizi da bekliyorum ...Takipte kalin...
