Sahte Vampir (Vampir Okulunda Tek İnsan)

S.V.-3

Multi:volkan

Koridorda yürürken yalnızca 3 ders kaldı diyordum kendime, yalnızca 3 ders. Matematik gibi alışkın olduğum bir derse gireceğim için öncekilerden daha rahattım. Matematiğim berbat olsada.

Ayaklarım geri geri gitmeye çabalasada sınıfa kadar yürüdüm. Sınıfa göz atınca fazlasıyla kısa boylu bir kadının kağıtlarla uğraştığını farkettim. 145 gösteriyor ve bir ögretmene göre fazla açık giyimliydi. Gelen son öğrenci etrafı süzüyordu. Diğerlerini aşağılarcasına bakması sinir bozucuydu. Çok az kişinin oturduğu sağ arka köşeye oturdu. Geniş giyimi ve yüzünü gölgede bırakan kapşonu yüzünden kız mı erkek mi olduğunu anlamasamda başını geri attığında yüz hatlarından kız olduğunu anladım.

Dersi dinlemeye çalışsamda konular çok daha karmaşık olması kafamın karışmasına yol açıyordu. Defterime notlar alırken ayak seslerinden sonra gelen kapı tıklatma sesini duydum. "Gel!" Dedi öğretmen ince sesiyle, hala gözlerinin rengini çözemediğim adam girdi içeriye. Elindeki notlar aldığım defterimi farkettim.

"Çok dikkatli birisi defterini unutmuş." Dedi umursamaz ses tonuyla. Önceleri böyle şeyleri umursamasamda şuan fazlasıyla utanıyordum. Gözlerimi matematik öğretmenine çevirdiğimde adamı süzmekten ziyade gözleriyle yiyordu. Okulda ilk defa birinin karşıdakine böylesine baktığını görüyordum.

Defterimi aldığımda ardımdan kapı kapandı. Yavaş adımlarla yerime yürüyordum. Gözüm en arkadaki pencerenin çatlağına takıldı. Aklıma en olmayacak senaryoları getirmemeye çalışıyordum.

Zorla geçen derslerin ardından zar zor yatağa attım kendimi. Saat daha 8 bile olmamasına rağmen göz kapaklarım yavaş yavaş kapanmaya başladı.

* * *

Saat 5'e doğru gelirken uyandım. Perdenin açık bıraktığı yerlerden gelen ışık sayesinde çevremi görebiliyordum. İçimdeki uyku isteğini gönderdikten sonra pencereye doğru yürüdüm. Kumaş parçasını yana çektiğimde karanlığa alışmış gözlerim kamaştı.

Karın gurultum dünden beri bir şey yemediğimi bana birkez daha hatırlattı. Çantamı kurcalayıp içinde ne varsa oturup yemeye başladım. Kapının çalmasıyla kalan son parçaları ağzıma tepip ayağa kalktım.

Kapıyı açtığımda Savaş'ın boş boş bakan gözleriyle karşılaştım. Elindeki defterimi bana uzattı.

"Matematik dersliğindeydi, üzerinde ismin yazılı, bidahakine dikkat et benim gibi merhametli yardımsever vefalı sevecen ve müthiş birini bulamazsın." yine mi diyerek içimden sayıkladım.

Benden cevap beklediğini farkettiğimde ağzımdaki bisküvileri farkettirmemeye çalıştım. Onca şeyi yiyip kapıyı açarken ne düşünüyordum diyordum kendi kendime.

"Tamam sen burda tek başına robotluğun tadını çıkar" demesiyle gözlerimi odakladığım karşıdaki portreden dikkatimi çekip çoktan gitmiş olduğunu farkettiğim çocuğa verdim.

  Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde Savaş'la burun buruna geldim. Gözlerim elinde hışırdayan bisküvi paketine çevrildi.