Sahte Vampir (Vampir Okulunda Tek İnsan)

S.V.-15

Bir süre yalnızca ona baktım. Her şey kafamda yeni yeni oturuyordu. Ben düşüncelere dalmışken sessizliği bozdu.

"Amcan, kolay adamdı. İstediklerini vermem yeterliydi."

"Ne istedin?"

"Acıkmışsındır, bir şeyler yemek ister misin?"

"Bir soru sordum!"

"Ve bende sorunu geri alman için bir şans verdim." o andan itibaren çenemi kapamıştım.

Gözleri kapanmış ve hareket etmeyi kesmişti. Uyuduğunu umarak elini çekmeye çalıştığımda "boşuna uğraşma" dedi. Pes edip onu seyretmeye başladım. Başı göğsümdeydi, her zamankinin aksine saçları dağınıktı.

Elimi yüzünde gezdiriyordum, ordansa boynuna indirdim. Orasıda en az yüzü kadar sertti.

&"elinle taciz etmen bittiyse dışarı çıkalım mı?" utanarak elimi kendime çektim.

"Olur" üzerimden kalkıp birkaç saniye yatakta oturdu, bense ayağa kalktım.

"Neyi bekliyorsun?"

"Hiçbir şeyi" kalkıp kapıya doğru uzandı.

"Tişörtünü giymeyi düşünüyor musun?" dedim gözlerimi ayırmadan.

"Gerekli mi?" dediğinde yerdeki tişörtü üzerine attım, hızla başından geçirip kapıyı açtı. Önden geçip dış kapıya yöneldim. Kapı kolunu tuttuğumda elini benimkinin üzerine koydu, geri çektim.

Dışarı ilk adımı attığımda kaçmak isteyeceğimi düşünmüştüm, ama bir tarafım burda kalmak istiyordu ve o yanımın gittikçe büyüdüğünü hissediyordum.

Bir şeyler yanlıştı, her ne kadar çözemesemde.

Etrafta gezinirken de bunu düşündüm. Neredeyse bir adım uzağımdaydı, göz ucuyla bakmaya çalışıyordum. Zamanla başımı otarafa çevirdim. Gözleri benimkiyle buluştuğunda bir an için duraksadı, ve yürümeye devam etti. Başımı her zaman olduğu gibi önüme eğip yürümeye devam ettim.

Sonradan farkettiğim ağaç yüzünden hızla kenara çektim, kolum onunkine değdi. Her zamanki bakışlarından attı, alışmıştım sanırım. Eskisi kadar soğuk gelmiyorlardı. Ya da ürkütücü.

"Geri dönelim mi?" dedi, karşısına bakarak. Birkaç adım ötemizdeki nehre baktım.

"Hayır" ayakkabılarımı çıkarıp dahada yaklaştım. Tenim suyla temas ettiğinde tüm vücuduma yayılan rahatlamayı hissedebiliyordum. Suyun içinde dolanmaya başladım. Sonrasındaysa aklıma buraya Ege'yle geldiğim zamanı hatırladım, o zamanda Savaş'ın yanımda olmasını istemiştim. Güvende hissettiğim günleri özlemiştim. Şimdiyse evine tutsak olduğum, beni avı olarak gören biriyle ormanda başbaşaydım, ve ağaca yaslanmış bana bakıyordu. Tekrar diğer tarafa dönüp ufak adımlarla dolaşmaya devam ettim. Zeminde gördüğüm parlak taşı almak için çömeldim, ayağa kalkıp taşı inceleyecekken karnımda elini hissettim, nefesi saçıma vuruyordu. Gitgide kendine çekti, aramızda boşluk kalmadığında sağ eliyle saçımı geriye itti. Dudaklarını tenimde hissedebiliyordum. Her an gelecek acı için kendimi hazırlamış, kendimi ona teslim etmiştim.

  Ama bunu yapmak yerine gitgide aşağıya indi. Sonuna geldiğindeyse geri çekti.

  "Derin.."

  Ellerini ayırıp ona doğru döndüm, ilk kez soğuk bakmıyordu. Garip hissettirmişti. Daha önce gözlerine bu kadar uzun baktığımı hatırlamıyordum. Oda benim gibi suskunluğunu devam ettirdi. Hislerim ona yaklaşmamı, ona dokunmamı söylüyordu. Bunun yerine öylece durmaya devam ettim.

  Saniyeler sonra ellerini beline sardı, ona doğru bir adım attım. Yavaşça yüzüme eğildi, nefesi dudaklarıma değiyordu.

  "Aşık mısın bana?" bu soruyu beklemiyordum. Daha önce bunu kendime soracak cesaretim olmamıştı.

  "Bilmiyorum."

  "Biliyorsun." ve dudaklarını biraz daha yaklaştırdı.