Sunflower [1]

778 134 9
                                    


Χαϊδεύει το σημάδι και τραβιέμαι απότομα.

Πονάει εσωτερικά.Πονάει η ψυχή μου.

"Φοβάσαι;"με ρωτάει κοφτά.

"Οχι."του λεω ψιθυριστά.

"Με εσένα νιώθω μια αγαλλίαση."του λεω τραβώντας λίγο απο το χλωρό χορτάρι.

Η αλήθεια είναι πως νιώθω αρκετά περίεργα μαζί του.Δεν είναι πως φοβάμαι αλλά,νιώθω μια αδρεναλίνη να διαπερνά το σώμα μου.Το εσωτερικό της ψυχής μου και να φτάνει στην καρδιά μου.Νιώθω γαλήνια μαζί του.

Μετά απο την πρόταση που του λεω σιωπή απλώνεται στον χώρο για το υπόλοιπο της νύχτας.

///////

Το επόμενο πρωϊ ξυπνάω απο κάτι φωτεινό που χτυπάει τα μάτια μου.

Τα ανοίγω σιγά σιγά και βλέπω τον ήλιο,με τις ακτίνες του να απλώνονται σ'ολην την επιφάνεια.

Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω εναν κοιμισμένο Harry με το κεφάλι του ακουμπισμένο στο δικό μου και για μαξιλάρι την ζακέτα του.

Του απομακρύνω τις μπούκλες που πέφτουν στο πρόσωπό του και τον σκουντάω.

"Harry,έχουμε αργήσει για το μάθημα."του λέω και μουγκρίζει.

"Πώς αποκοιμηθήκαμε εδώ;"ρωτάει και γυρνάει πλευρό.

Είναι τόσο ωραία η πρωϊνή του φωνή.

"Λογικά μετά απο ωρα μας πήρε ο ύπνος.Σήκω,γιατί έχουμε μαθήματα."

"Πιάστηκε το σώμα μου πάνω στο γρασίδι."λέει κρατώντας την πλάτη του.

"Οχι εγω μια χαρά είμαι."λεω και τεντώνομαι.

"Λογικό αφου κοιμήθηκες πάνω μου."αστειεύεται και γελάω.

"Θες να πάμε μέσα απο το δάσος;"με ρωτάει και τον κοιτάζω ερωτηματικά.

"Να περπατήσουμε περισσότερο."μου λέει και στραβωνω το κεφάλι.

"Θες να περάσεις χρόνο μαζί μου;"τον ρωτάω και γελάει.

"Εαν δεν ήθελα δεν θα ερχόμουν εξ'αρχής εδω."μου λέει με ενα χαμόγελο και χάνεται στο δάσος.

Αυτό το αγόρι με μπερδεύει τόσο πολύ.

Τον ακολουθώ στο δάσος μέχρι που τον βλέπω να κάθεται μπροστά απο ενα μεγάλο φυτό και να το παρατηρεί.

"Τί είναι;" ρωτάω καθώς περνάω τα χέρια μου μέσα απο τα πράσινα φύλλα του.

"Ηλιοτρόπιο."λέει και δείχνει το φωτεινό κίτρινο χρώμα των πετάλλων του.

Είναι υπέροχο.

"Δεν είναι πολύ ωραίο;"ρωτάει και νεύω.

Νομίζω βρήκα το θέμα της επόμενης ζωγραφιάς.

Ο Harry σ'ενα λιβάδι απο ηλιοτρόπια.

Περπατάμε σιωπηλά προς τους κοιτώνες και συλλογίζομαι τα χτεσινά γεγονότα.

Η αλήθεια είναι πως ποτέ ο Harry δεν μου έχει πει πώς νιώθει.Κάθε φορά εμένα ρωτάει και βάζει στην δύσκολη θέση να μιλήσει.

"Harry πώς νιώθεις για εμένα;"γυρνάω και του αποκρίνομαι.

🌫🌫🌫

Hey little angels!Ελπίζω να σας άρεσε.Αυτό το κεφάλαιο θα χωριστεί σε δυο μέρη.Κανονικά ηταν ενα αλλά έβγαινε πολύ μεγάλο οπότε το χώρισα.

Σχόλιάστε και ψηφίστε.

All the love
Iw

Violet»H.S.حيث تعيش القصص. اكتشف الآن