Violet»H.S.

Geranium

Τον κοιτάζω βαθιά στα μάτια.

Πώς ξέρει οτι τον ζωγραφίζω;Μήπως εκείνη την ημέρα που είχε το μπλοκάκι μου το κοίταξε;

Ενα κόκκινο χρώμα απλώνεται στο πρόσωπό μου και χαμηλώνω το κεφάλι.

"Θα μου απαντήσεις;"με ρωτάει και δεν μιλάω.

Δεν βγαίνει καμία λέξη απο το στόμα μου.

Τί να του απαντήσω τώρα;

"Εσύ γιατί πήγες να με φιλήσεις;"τον στριμόχνω και γουρλώνει τα μάτια του.

Αυτό το παιχνίδι μπορούν να το παίξουν μόνο δυο.

"Violet."μου λέει και σηκώνω το βλέμμα μου πάνω του.

"Δεν θέλω να με αποφεύγεις."μου ψυθυρίζει και δεν μιλάω.

Δεν μπορώ να ξανακάνω πάλι τα ιδια.

Βαρέθηκα.

Σταματάω να τον κοιτάω οταν λαμβάνω ενα βλοσσυρό βλέμμα απο τον καθηγητή και κλείνω γρήγορα το μπλοκάκι μου.

"Θα μου μιλήσεις;"με ρωτάει μετά απο λίγη ωρα.

Δεν του απαντάω και συνεχίζω να κοιτάζω το ρολόϊ.

Οι δείκτες του κινούνται αργά,κάνοντας ακόμα πιο βασανιστική την ωρα.

Το κουδούνι χτυπά και σηκώνομαι γρήγορα απο την θέση μου.

Φεύγω βιαστηκά απο την τάξη και κατευθύνομαι προς τον εξω χώρο.

Πραγματικά δεν μπορώ οταν είμαι κοντά του.

Θέλω να παω κάπου να ηρεμήσω.

Να σκεφτώ.

Πηγαίνω απο ενα άλλο μονοπάτι προς το δασάκι.

Περπατάω αργά και το μόνο που ακούγεται είναι το κελαϊδισμα των πουλιών και το ελαφρύ θρόϊσμα των φύλλων.

Στον δρόμο μου συναντάω ενα μεγάλο θάμνο απο λουλούδια που μοιάζουν σαν βιολέτες.

Είναι λιλά και έχουν υπέροχες μαύρες πιτσιλιές στο εσωτερικό τους.

Γεράνια.

Πρέπει να κάνω κάτι για να ξεχαστώ.Κάτι για να μην τον θυμάμαι.

Βγάζω το μπλοκάκι μου και αρχίζω να σχεδιάζω το λουλούδι.

Τα χέρια μου ζωγραφίζουν μηχανικά και αχνογραφώ ενα πρόσωπο δίπλα απο το λουλούδι.

Ενα πρόσωπο με λαμπερά πράσινα μάτια και καστανές μπούκλες.

Κλείνω γρήγορα το μπλοκάκι και περπατάω προς το ξέφωτο.

Θέλω να σταματήσω να τον ζωγραφίζω.

Πώς γίνεται να τον ξεχάσω;

Να βγει απο το μυαλό μου.

"Violet."ακούω μια γνωστή φωνή οταν φτάνω.

🌫🌫🌫

Hey lill angels!Ελπίζω να σας άρεσε.Ψηφίστε και σχολιάστε.
Προετοιμαστείτε για το επόμενο;)

Ολ δε λοβ
Iw