Υποκείμενο Β5: Το Λάθος

Μυστηριες Οθόνες

Ο Μίνο σήκωσε με το ζόρι την Άρυα (και μέσα της η Άρυα τον ευχαριστούσε μέσα από την καρδιά της γι αυτό γιατί μόνη της δε θα μπορούσε να σηκωθεί. Είχε μουδιασει ολόκληρη.) Και άρχισε να τη σέρνει μέχρι την πόρτα φωνάζοντας της πού και πού εμψυχωτικά λόγια όπως:

"Παρ' τα πόδια σου, βλίτο! Κουνήσου!".

Όταν έφτασε στην πόρτα η Τερέζα ανέλαβε και την έσπρωξε μέσα.

Παρόλο που η Άρυα Είχε τρελή περιέργεια για το πώς θα ήταν η έξοδός τους πριν από λίγες ώρες, τώρα, μετά τον εφιάλτη που είχε ζήσει, δεν την ένοιαζε καθόλου. Απλά άφησε την Τερέζα να την οδηγήσει χωρίς να εμπιστεύεται τον εαυτό της με το φόβο ότι μπορεί να έχανε τον έλεγχο και πάλι. Τελικά η έξοδος δεν ήταν παρά μια μεγάλη σιδερένια τσουλήθρα γεμάτη σκόνη Και μούχλα. Η σκόνη ήταν τόσο πυκνή που ακόμα και στο σκοτάδι η Άρυα μπορούσε να διακρίνει τα ίχνη των προηγούμενων Γκλειντερ που είχαν περάσει από κει.

Έπειτα από αρκετά λεπτά τσουλισματος η κοπέλα είδε το τέρμα της τσουλήθρας. Προσπάθησε να σταματήσει πριν φτάσει εκεί αλλά ήδη τσουλούσε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Τελικά κατέληξε να πέσει με φορά στο πάτωμα να φάει τούμπα και να κατρακυλήσει δύο φορές με αποτέλεσμα να καλυφθεί ολόκληρη με σκόνη. Η Άρυα εβηξε καθώς λίγη σκόνη της είχε κάτσει στο λαιμό και κοίταξε τριγύρω.

Βρισκόταν σε έναν μακρύ σκοτεινό διάδρομο με μερικά φώτα να αχνοφεγγουν στο ταβάνι. Στο τέρμα του διαδρόμου που ήταν και πιο φωτεινός μπόρεσε να δει τους υπόλοιπους Γκλειντερ να χαζεύουν κάτι.

Διστακτικά σηκώθηκε νιώθοντας τα πόδια της να τρέμουν σαν ζελέ και περπάτησε προς το μέρος τους. Όταν έφτασε αρκετά κοντά τους παρατήρησε πως τα αγόρια κοιτούσαν μια σιδερένια πόρτα με ένα ψυχρό φως να φωτίζει μια επιγραφή από πάνω της. Το μόνο που έλεγε ήταν "ΕΞΟΔΟΣ " με μεγάλα κεφάλαια μαύρα γράμματα και από κάτω είχε ένα περίεργο τριγωνικό σχήμα σαν αυτά στα κιβώτια που ανέβαιναν στο Κουτί και από κάτω έγραφε με μικρότερα γράμματα "W.I.C.K.E.D " Και δίπλα σε αυτό μέσα σε παρένθεση "Κ.Α.Κ.Ι.Α".

Σύντομα η Τερέζα, ο Μίνο και ο Τόμας ήρθαν κοντά τους.

"Ώστε αυτό είναι;" μουρμούρισε σοβαρά ο Τόμας.

"Ναι. Είναι η μόνη πόρτα σε όλο το δωμάτιο." Απάντησε ένα παιδί που τον έλεγαν Τηγανη.

"Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες από τη φωτεινή επιγραφή." Ειρωνεύτηκε ο Μίνο Και όλοι τον κοίταξαν
"Ε, γιατί κάθεστε σαν ψαρωμενοι τότε και την κοιτάτε; Μήπως ψηλώσει; Άντε Πάμε! Δε θα περάσω την υπόλοιπη αιωνιότητα μου σε ένα βρώμικο διάδρομο!"