Kabanata 6

9.4K 248 5
                                    

Tears

"You're married?"

Natulala ako sa nangyari pero kaagad naman na nakabawi. Doon ko naman nilingon si Blaze at tiningnan ng malamig habang binabalewala lang ang tanong ni Trake.

"What the hell are you doing here and why did you punched him?!"

His expressions were void. I can't explain it. It feels like Parang ibang tao ngayon ang tinitingnan ko. His fists were closed tightly. Kitang-kita rin ang mga ugat na pumapalibot sa braso niya patungo sa kamay niya. He looks so livid pero may iba pa sakanya.

"Nagtanong ka pa?! He touched you—"

"So what if he touched me? Sino ka ba para pakialaman ang buhay ko!" Right there, I lost my control.

Parang natigilan naman siya sa sinabi ko. This was the first time that I denied him, at sa publiko pa. Noon kasi ay siya palagi ang nagsasabing wala lang ako sakaniya at kaibigan lang ng kapatid niya.

"Venille..."

Hindi ko na siya pinansin pa at tinalikuran ko siya at nagmamadaling tinungo si Trake na nakahandusay sa sahig. Mabilis nantinulungan ko siyang tumayo.

"Sorry for the mess he has done, Trake."

Ngumiti lang siya at umiling.

"Not a problem, Venille. Siya pala iyong tinanong mo sa'kin, don't deny it."

Tumango ako. "Yup, he is acting like an obssesed person towards me. I don't know what his freaking plan is. I think this is just an another tactic so he could hurt me again. Even though I'm still thinking about that forgive and forget thingy..."

Pinaupo ko muna siya sa isa sa mga bench na nakita ko at kumuha ng tissue sa sling bag ko. Napabuga ako ng marahas. Thank God, Blaze didn't follow us or else I will really cut his fucking cut his dick off him for being a dickhead!

Pinaharap ko si Trake sa'kin bago pinunasan ang dugong kumalat sa labi niya dahil sa suntok na tinamo niya kay Blaze.

"Our first encounter in the park. Your question, I thought it was just a question. I didn't think that you're really married. Nakikita ko ngayong malaki talaga ang problema niyong dalawa. And I can see how possessive he is towards you. Sinuntok niya pa nga ako eh."

Tumawa siya pero agad iyong napalitan ng aray. Pagkatapos kong linisin ang dugong nakakalat sa labi niya ay kaagad kong tinapon ang ginamit kong tissue sa malapit na basurahan bago siya hinarap.

"I didn't expect it too... I didn't expect that he would be like this. I am confused too kung bakit niya 'to ginagawa? Why is he doing this much effort? He hurt me once and once is enough. I'm not a masochist. May pakiramdam rin ako kagaya ng ibang tao."

He just sighed then held my hands.

"I can't control your feelings, Venille. Pero payong kaibigan lang, habang mas maaga pa, ayusin niyo na ang pagsasama niyo. Baka sa huli ay magsisisi kayo kapag wala kayong ginawang dalawa para tuluyan kayong maayos."

We stopped the conversation there at bumalik na sa mga babaeng naghihintay sa'min. We made sure na hindi lang halata ang sugat sa labi niya but it'll surely leave a bruise later. Kaagad naman na nagpaalam ang mag-asawa noong makarating na kami at kami naman ay umalis narin.

"O, bakit ang tagal niyo?" Pag-uusisa kaagad ni Stormy noong makarating kami.

I just shrugged and didn't answer her question. Napatiuna na ako sa paglalakad ng biglang may sinabi si Stormy na nagpatigil sa'kin sa paglalakad.

"We saw kuya earlier. Sabi niya uuwi na raw siya sa Pilipinas. Marami daw kasing trabahong naiwan. Only one thing confuses me. Nang lumapit siya sa'min kanina parang may malalim na iniisip at wala sa sariling nagsalita kanina bago umalis." Nakakunot ang noo ni Storm habang sinasabi niya ito sa'kin.

I closed my eyes roughly and heaved a sigh.

"Baka may problema lang sa kompaniya niyo." Ani ko at nagpatuloy na sa paglalakad.

Mabilis naman kaming naglakad palabras ng mall at umuwi na sa apartment ko. I decided to take a shower while the other ladies went out again dahil meron daw silang gustong i-try na pagkain na nakita nila kanina. Naglalakad ako palabras sa banyo ko habang dina-dry ang buhok ko gamit ng isang twalya noong halos madulas ako sa pagkabigla ng makitang nasa loob ng kwarto ko si Blaze at nakaupo sa kama ko.

Thank God I'm wearing a thick robe.

Tinaasan ko naman siya ng kilay noong makabawi ako sa pagkabigla bago ko siya tinanong.

"What the hell are you doing here again, Blaze? I thought you're going back to the Philipines?"

Ang malungkot niyang mga mata ay napaitan ng blanko at hindi mabasang ekspresyon pero may pilit na ngiti sa mga labi niya.

"Magpapaalam lang sana ako sa'yo." Nakangiti niyang sabi.

I can still hint the sadness within his voice even if he's trying to cover it with fake smiles. I know better.

"Nakapagpaalam ka na so go." Namewang ako sa harapan niya.

Bigla siyang tumayo na nagpaatras sa'kin ng ilang hakbang. Tumawa naman siya ng malungkot dahil sa ginawa ko. I felt something stung my heart pero binalewala koi yon.

"You hate me that much, do you?" Tumawa muli siya. "Nagtanong pa ako. You loathe me to hell that you would rather see me die. I lied and cheated on you. I am the worse husband ever, am I?"

Tears we're forming from the sides of my eyes but I blinked it away. I will not cry again for him. A man with broken promises don't deserve my tears!

He sighed then looked at me straight in the eyes. There, I can see many emotions running through his eyes.

"I'll be going back to the Philipines tomorrow. I just want to say my last goodbye to you, I will lend you your freedom even if we're married. I promise you that you will not see me again after this. I caged you to this marraige and I will pay for it. I promise you that I will finally give you your freedom, and that is to be unmarried to me." He cupped my face using both of his hands. "I will do everything just to see that big bright smile of yours even if it means that I'll never see you again... I'll do everything for you because I love you... I love you Venus Camille that I'm willing to sacrifice my own heart just for you..." Hinalikan niya ang noo ko.

Naramdaman kong parang may tumulong basang bagay sa balikat ko. Umawang ang labi ko at titingnan sana si Blaze pero tumalikod na siya sa'kin.

"Blaze..." 'Yon nalang ang umalpas sa labi ko.

I can see his shoulders shaking kahit na nakatalikod siya sa'kin.

"Good-bye, Venus Camille..." His voice is trembling that almost broke my heart.

"Blaze..."

With one last look. He faced me and smiled even if tears we're falling from his eyes. I clutched the hem of my robe. He's crying...

"Addio... Il mio amore..."

With that. The tears that I was keeping escaped my eyes.

STONE MIKAELSON

Her Sweet Secret | Venus Camille (Completed)Where stories live. Discover now