Her Sweet Secret | Venus Camille (Completed)

Kabanata 12

Time

I sighed and rested my head on the pillow when the door of my hospital private room opened and revealed Stormy na mukhang kagagaling lang sa rounds niya at ako naman ngayon ang ich-check. Alam kong kita ang hindi ko mapakaling ekspresyon kaya kaagad iyong inusisa ng kaibigan ko noong makalapit siya sa'kin.

"You okay?" She asked worriedly.

Ngumiti ako bago tumango. "Of course, kayo ba namang apat ang nurse ko."

Lumapit siya sa'kin at umupo sa espasyong natira sa higaan ko.

"There's something bothering you, c'mon tell me."

I chuckled. "Nah, just let me rest then I'll be okay. Malapit na naman akong lumabas dito sa ospital. Hell! It's so boring here!"

She just chuckled then brushed my hair with her fingers. "Okay, I'll go now. Nakakahiya naman kasi sa'yo. Pumunta lang naman ako dito para kamustahin ka."

I chuckled then playfully pushed her. "Go! There are many patients waiting for you, Doctor. Don't let them wait."

"Okay, okay," itinaas niya ang dalawang kamay tanda ng pagsuko. "Aalis na ako, mag-behave ka ha."

"I'm a good girl." I smirked.

Umiling-iling naman siya at naglakad na papunta sa pintuan. She was about to open the door when she suddenly stopped bago ako nilingon na parang may naalala.

"By the way, can you contact kuya? ilang araw na kasi siya naming hindi ma-contact. Maybe you can call him." She winked at me then left the room.

Kumunot naman ang noo ko. It's been weeks since we last talked to each other. Hindi narin naman siya bumalik dito, at kung sasabihan siya ni Storm na siya sana ang magbantay sa'kin ay palagi siyang tumatanggi dahil sa trabaho niya daw.

Hindi ko na namalayan na sa pag-iisip ko ay dumating na ang mga kaibigan kong baliw. Kahit pansamantala ay nakalimutan ko ang tungkol sakanya ng araw na 'yon, not until the night came.

"We have to go now. Malaki ka na, kaya mo naman na sigurong bantayan ang sarili mo." Mungkahi ni Sandra sa walang buhay na boses.

Inirapan ko naman siya. "I'm not a child. Umalis na nga kayo," magtataboy ko sakanila.

Ilang sandali pa ay may kumatok naman sa kwarto ko at pumasok doon si Stormy na mukhang kagagaling lang sa trabaho niya dahil pagod na pagoda ng mukha niya noong makapasok siya.

"You three should go. Kailangan ng magpahinga ni Venus Camille."

"Aalis na nga kami. See you tomorrow."

Ngumiti ako. "Bye, ingat kayo sa daan. Sana may masagasaan kayong gwapo." Umirap lang silang tatlo at nag-paalam kay Storm bago umalis.

Inayos ni Storm ang lab coat niya at kinuha ang stethoscope na nakapalibot sa leeg niya. Pagod na humarap siya sa'kin.

"Hindi muna kita ngayon mababantayan, may operasyon ako bukas kaya kailangan kong magpahinga."

"I understand. Kaya ko na naman eh," ani ko.

Ngumiti lang siya at nag-paalam na dahil mukhang hinihintay rin siya ni Stone. Ilang sandali pa ay kinuha ko ang phone ko sa table para tingnan kung anong oras na, it was 8:35 in the evening. Maingat naman akong umupo sa gilid ng kama ko at inayos ang suot na damit. Mabuti na lamang at hinahayaan na nila akong magsuot ng komportableng damit at hindi na ang hospital gown. May benda parin sa ulo ko at alam kong medyo matagal pa bago ito pwedeng tanggalin, hindi naman ako conscious sa nangyari sa buhok ko dahil mabilis din namang humaba ito kapag tuluyan ng gumaling ang tahi ko.

Kumuha ako ng issang mansanas at kinagatan iyon bago ako tumayo para kunin ang jacket na nakasabit sa gilid ng kwarto ko. Tinanggalan narin ako ng IV since hindi ko naman na iyon kailangan. Kagat-kagat ko ang mansanas noong tiningnan kong muli ang oras sa phone ko, it's 8:42, tamang-tama lang.

Tahimik akong lumabas ng kwarto ko at nilingon ang mga pasilyo ng ospital. I don't want to be caught by Stormy because she will surely kill me kapag nalaman niyang lumabas ako sa kwarto ko without her permission. Nang makalabas na ako ng ospital ay kaagad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa park na malapit sa Village namin. Nagbayad ako sa driver nang makababa ako at lakad-takbong tinungo ang playground na nasa gitna ng park.

There, I saw him, sitting on the swing. Alam kong nandito lang siya dahil dito kami palaging tumatambay noong masaya pa kami, this is our favourite meeting spot. Our house is just one block away from here. Tahimik na lumapit ako sakaniy at umupo sa katabing duyan. Lumingon siya sa'kin at nanlaki ang mga mata niya nang makita ako. "Venus Camille..."

Ngumiti lang ako at tiningnan ang mga bituin sa langit.

"Hinahanap ka na ng kapatid mo. Nag-aalala siya sa'yo." I mumbled without looking back to him.

I can feel his stares pero hindi ko iyon pinansin. I was too busy looking at the stars. Tumayo siya mula sa duyan at pumunta sa harapan ko kaya napatingala ako sakaniya.

"What are you doing here? You're supposed to be in the hospital! Resting!" Pang-sisita niya sa'kin habang nakatingin sa ulo kong may benda.

"I came here to talk to you."

Lumamlam ang mga mata niya at unti-unting lumuhod sa harapan ko para makalebel ang mukha ko. "What do you want us to talk about?" Aniya habang nakayuko.

"I want us to talk about my little secret..."

Umalis siya sa pagkakayuko at nakakunot ang noong humarap sa'kin.

"W-what secret?"

Ako naman ang napayuko. I don't know if I'm ready to tell this to him. Tell him about my secret. A secret that even my closest friends don't know. A secret that I never told anyone. Isang sekretong matagal ko ng tinatakbuhan pero ngayon, pakiramdam ko ay dapat ko na itong sabihin sakanya.

"I'm sorry, Blaze..." My voice cracked.

Hindi siya nagsalita at naghintay lang sa sasabihin ko.

"We h-had a..." Hindi ko maituloy ang sasabihin ko. I can feel my heart sinking because of the pain the I felt again, like it all just happened yesterday.

He held my hand then gently squeezed it. Reassuring me to continue what I'm about to tell him.

"We had a b-baby... A baby g-girl to be exact..." My voice cracked. "I had a miscarriaged." I felt a tear fell from my eyes. "I'm so sorry..."

He squeezed my hand then slightly tilted his head sideways.

"No," he kissed my hand. "I should be the one saying that. It's my fault why our baby died. I should be the one who should be blamed... It was all my fault..." Yumuko siya at bumuntong-hininga. "Kung hindi lang sana ako nagluko..." Patuloy niya sa mahinang boses.

"This is why I need time. Hindi lang ito para sa'kin, para rin ito sayo. Hindi ko kaya ang sakit, Blaze. Nanunumbalik nanaman. I don't want to blame you, kaya kailangan ko munang magpakalayo sayo. This is the reason why I decidd to tell you my secret about our..." hirap akong napalunok. "...dead daughter."

He just rested his head on my lap. "When... When did this happened?" He asked, almost whispering.

"Noong umalis ako papuntang Paris para mag-guest sa isang event. I accidentally caught myself having a fight with a bitchy model that caused my miscarriage. Hangang ngayon ay nananatiling tago ang secretong iyon dahil sa kagustuhan ko." I cried in his shoulder. "Nakalibing siya sa Paris."

"No, it was all my fault. I cheated behind your back. I should be rotting in hell now for what I did to you. If you want some time for yourself, I'll give it to you. I'll always wait for you. I'll always be here if you come back in my arms again. I'll be always here, waiting for you, kahit na sa huli ay ayaw mo na sa'kin, mag-hihintay parin ako." He whispered before he stood up. Ngumiti siya sa'kin ng malungkot at hinalikan ako sa noo bago siya tumalikod at paunti-unting naglakad palayo sa'kin. Pinahid ko naman ang luhang tumulo sa mga mata ko bago ako nagka-lakas na tawagin siya.

"Where are you going?" I asked, standing up.

Bahagya naman siyang tumigil sa paglalakad at nilingon ako na may malungkot na ngiti. "I'm giving you what you want," He sighed. "Time."

STONE MIKAELSON