Hard Habit to Break #Wattys2017

HHB (33)

- Rhian -

Iyon pala ang sabi ni Jason nang tumawag sya pagka land ng eroplanong sinasakyan nya...

Always remember that I will do everything to make you happy.

And I really am...

I am very thankful too for what he did, I know it's not easy for him to do something that may backfire the pain on him but still, he brought Glaiza to me.

I feel so alive again.

"Lablab, lumabas ka na jan... Dali na..." Katok ko sa CR ng hospital room ko.

Kakatapos ko lang ng chemo and radiation therapy... And mula sa treatment room ay inilipat na ako sa kwartong papahingahan ko hanggang bukas.

"Lablab..." Katok ko ulit pero hindi ito sumasagot

Kanina pa ito nag eemote sa loob ng banyo, iyak ng iyak at wala akong ibang narinig kundi singha. LoL

How I miss her childishness and immaturity lalo pa sa ganitong mga sitwasyon...

Ang cute lang,.. she really cried so hard mula pa kanina...

"Lablab... Nangangawit nako dito kakaantay sayo... Please, open the door and come out." I said in a pleading voice dahil hindi din ako umalis sa tapat ng pinto

"This can't be happening Rhian! Huhuhu!!!"

"Eh anong magagawa natin? Andito na to e... Imagine? Dati grade ko lang to sa college e,.. Tres.. Hahaha!" I joked to lighten her loads

"Anyway, pasalamat ka at walang paparazzi dito, kung hindi baka bukas nasa dyaryo ka naman... American idol Grand Champion Glaiza de Castro,.. The crying baby in the toilet!" Biro ko ulit

"You've really gone so far Glai and I am very proud and happy for you... Samantalang ako, malapit nang matege..." Then I laugh with exaggeration

Biglang bumukas ang pinto at bumungad sakin ang mukha na basang basa ng pinaghalong luha at pawis... Kanina pa kasi ito nagkukulong sa CR.

Magang maga na ang mga mata nito... Hindi ko tuloy malaman kung ano ang magiging reaksyon ko, tatawa ba o tatawa talaga? 😂

"Kapag sinabi o inisip mo pa ulit yang tege-tege na ya, ako mismo ang papatay sayo!!!" Bulyaw nito sa harap ko

Gusto ko talagang matawa sa ginagawa at sinasabi nya... Haaayyy! Indeed, She My daily dose of happiness talaga...

"You know what, now that you're here, I don't ever what to die Glaiza..." I try to smile but my tears just fall loosely...

Mabilis nya akong kinabig at niyakap... Yakap na kay tagal kong hindi naramdaman... And now, I feel like there's no other paradise exist in this worth... Just right here in her arms... It really feels like home.

"You can't die... Naiintindihan mo?! Hindi pwede! Ok?! Ayoko Rhian.! Huhuhu!!!" Aniya at Namamaos na ito sa kakaiyak

If there's one best thing that cancer give me is that, ibinalik nito sakin ang pinakaimportanteng bahagi ng buhay ko.

"Sssshhhhh, tahan na... I'll try my best to live a little longer for you... Ok? Wag ka nang umiyak..."

Hindi ito sumagot, sa halip ay mas hinigpitan pa nito ang pagkakayakap sakin ay ibinaon ang kanyang mukha sa bandang leeg ko.

"Im so sorry... Sa lahat lahat... I'm sorry for purposely hurting you..."

"I don't want to talk about it Lab, ang mahalaga sakin e nandito ka na sa tabi ko..."