Hold Me More (More Trilogy #2)

Prologue

PROLOGUE

April 2014.

Sa kabila ng sakit nang pagtalikod mo, mahal pa rin kita.

Sa kabila ng mga salitang nanakit sa puso ko, mahal pa rin kita.

Sa kabila ng mga araw na hindi kita nakikita, mahal pa rin kita.

Sa kabila ng mga taong lumipas, mahal pa rin kita.

Marahil nakapagtataka na sa kabila ng lahat, ikaw pa rin ang siyang nais ko.

Marahil nakapanghihinayang na sana nagmahal na lang ako ng ibang kayang humigit sa'yo.

Marahil puso ko na mismo ang tumatangging maghanap ng bago.

Marahil ayoko nang magmahal ng iba dahil sa'yo at sa'yo lang ako babagsak ng ganito.

Sana ganoon lang kadali ang hindi ka na mahalin, sana ganoon lang kabilis na ika'y limutin.

Sana hindi na 'ko bastang natutulala sa tuwing naaalala ka, sana hindi na 'ko lumuluha sa tuwing iniisip kong sana'y nandito ka pa.

Sana bumulong ang Diyos sa puso mo na sa'kin ay bumalik na.

Sana sa paghahanap mo ng bagong mamahalin, sa akin ka pa rin dadalhin.

Dahil sa bawat pagpikit ng mga mata, ang mga ngiti mo ang nakikita.

Dahil sa tuwing nagbabalik-tanaw, ang mga halik at yakap mo lang ang naaalala.

Dahil sa mga panaginip, ang mga haplos mo pa rin ang nagpapaliyab sa akin.

Dahil sa oras nang pagtatalik, ang pangalan mo pa rin ang paulit-ulit kong sasambitin.

Alam mong gagawin ko ang lahat para sa pagmamahal na ito.

Alam mong hindi ako bibitiw sa iyo.

Alam mong ipaglalaban ka ng pag-ibig ko.

Alam mong aasa pa rin ako saan ka man dalhin ng mundo.

Ipinapangako ko, muli kong mahahawakan ang mga kamay mo.

Ipinapangako ko, muli mong ibibigay ang matatamis na halik mo.

Ipinapangako ko, muli kitang maikukulong sa mga bisig ko.

Ipinapangako ko, muling magkakaroon ng tayo sa dulo.

Mamahalin kita sa lahat ng paraang alam ko.

Mamahalin kita at mararamdaman mo iyon sa bawat haplos ko sa buong katawan mo.

Mamahalin kita sa kabila nang nakaraang winasak ang puso ko.

Mamahalin kita nang higit-higit pa sa pagbalik mo.

BARI stopped. He put down his fountain pen. Binasa niya ang tulang basta na lang pumasok sa isipan habang nagta-trabaho.

Sumandal siya sa swivel chair at inikot ang upuan. He sounded like a desperate and obsessed lover. This isn't him. Ngunit kailan pa ba siya naging ordinaryo sa tuwing si Czarina na ang tumatakbo sa isip niya?