~ Battle Seventy-Two ~

30 1 0
                                    

"We moeten nog oefenen voor overmorgen." Ik kijk op van het bord met overheerlijke spaghetti, gemaakt door Zayn, en trek mijn wenkbrauw op. Wat oefenen?

"We gaan naar je moeder." Zuchtte Harry, zoals altijd mijn gedachten lezend. Oefenen terwijl ik nog steeds in deze staat ben? Aangetrokken tot Harry? Ik gromde zachtjes en slurpte nog een sliert naar binnen, waardoor ik de irritatie duidelijk kon voelen. Er was al twee keer iets van gezegd, niet dat ik er naar luisterde. Als ze eens wisten met welke gevoelens ik nu zat, zouden ze ook het gedrag van een beer die na de winterslaap wakker geworden was vertonen. Ongelooflijk veel honger, zin om iets te doen en geil. Ja, ik was een beer. 

"Er valt niet zoveel te oefenen. Jij moet minder bezitterig doen, Harry. En Emma moet niet bang voor je zijn." Zei Niall nuchter, terwijl hij nog een schep met spaghetti op zijn bord gooide. Ik vroeg me in stilte af of zoveel eten slecht kon zijn... Ik had niet echt veel zin om stukjes Niall van de muur te schrapen, ik was de waterval die ik steeds voelde als ik opstond meer dan zat. 

"Hoe kun je verwachten dat ik niet bang ben voor Harry of jullie na alles? Het is niet dat ik het ineens allemaal vergeten ben.." Snauwde ik en ik schraapte het laatste beetje spaghetti uit mijn bord om het vervolgens in mijn mond te stoppen. Ik moest toegeven dat Zayn heerlijk kon koken. 

"Nee, dat verwacht ik niet. Ik verwacht dat je in ieder geval je best doet tegenover je moeder, we doen dit voor jouw!" Bij elk woord verhoogde Harry zijn tong en bij het laatste woord gooide hij boos zijn vork in zijn bord. 

"Hmpf, voor mij. Geef toe, je geniet ervan dat ik hier opgesloten zit!" Waarom maakte ik deze ruzie nou?! Het zou alleen maar problemen op leveren. Harry's kaken verstrakten gelijk en de donkere gloed gleed weer over zijn ogen. Zijn krullen leken opslag wilder te staan en zijn kaaklijn leek scherper.

"Niet doen" Siste hij scherp en hij schoof zijn stoel weg bij de tafel, maar bleef zitten met zijn handen op de armleuningen geklemd. 

"Harry, rustig." Liam keek Harry doordringend aan en Harry's armspieren werden al wat minder dik. Hij ademde zwaar in, voor hij zijn stoel weer naar de tafel toe. Zayn pakte zijn mes onopvallend weg en ging rustig door met eten. Dus dat bedoelde Liam dus, hij deed iedereen pijn als hij gefrustreerd is en zelfs de jongens moesten dan uitkijken. Het duurde redelijk lang voordat we klaar waren met eten en opruimen en daarna ging iedereen zijn eigen weg. Behalve Harry, die wenkte mij om mee te komen naar boven. Ik liep twijfelend achter hem aan en greep onderweg de dekens van de bank af. Een maal in Harry's kamer plofte ik vermoeid op zijn bed en sloot mijn ogen voor een korte minuut. Ik holde mijn rug zodat er een knak door de kamer galmde en ontspande me totaal. Soms voelde het zo goed om je botten te laten knakken. Plots zakte het bed in en verschenen er twee warme handen op mijn rug. Het losse t-shirt dat van hem was, schoof hij een stuk omhoog en zijn warme handen drukten op de blote, gevoelige huid van mijn rug.

"Massage nodig?" Fluisterde hij heel zachtjes bij mijn oor. Voordat ik het doorhad had een goedkeurend geluidje mijn mond al verlaten en was Harry op mij gaan zitten. Hij had zijn knieën langs mijn lichaam gezet en zijn kont raakte mijn kont zachtjes. Een paar warme handen schoven mijn shirt nog meer omhoog tot halverwege mijn schouderbladen, waarna er een zucht door de kamer ging.

"Love, wil je je shirt uitdoen?" Ik verstijfde onder de vraag en wilde gelijk nee schudden, maar een massage wilde ik echt niet afstaan en ik kon zijn ruwe, warme handen al over mijn rug heen voelen schuren...

"Is goed"

~ Battle. (Dutch 1D fanfiction.)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang