Chapter Twenty-one: Confession

3.1K 108 0
                                    

Chapter Twenty-one: Confession

Drew's POV:



Pagkatapos naming gumala kahapon. Ang saya ko! Hwaaaaaaa! ^o^ Sino bang hindi sasaya kapag nakasama mo ang taong mahal mo? Yiiiie! Nakuha ko pa number nya. Eh! Kinikilig akooo! :")



Andito kami ni Blake ngayon sa HQ, di sya pumunta ng practice. Why? Honestly, I don't know. Nasa harap lang ako ng computer. Sya naglalaro ng video games. Si Nathan? May practice. Hehehe, si Austin? Ewan ko dun. Hihihi hindi ako galit kay Austin. Hindi naman nya kasalanan e. And, nalaman ko kay Naomi mismo na tanggap na nya. She's in the stage of moving on. And kaya kong maging rebound. To have her.



"Hoy Androng! Wag kang pangiti ngiti dyan! Ang sagwa!" Blake



"Ah bro, naniniwala ka ba talaga kay Jasmine na sinabi yon ni Zoey?" Napakunot naman ng noo si Blake sa tanong ko



"Bro? I don't know. Hindi ko alam! Pare, I want to say sorry. Pero hindi ko kaya. When I did see her cry? Para akong pinapatay paulit ulit. I don't know why I felt that way! Damn it." Nanlaki naman ang mata ko, buti nalang hindi nya nakita. Kundi babatukan nanaman ako nito. Blake already found her...



"Bakit hindi mo gawin? I know you like her bro. Hahaha, The Casanova's Falling" pangaasar ko. Hahaha



"Pero sinaktan nya si Jasmine, kilala mo ako bro. Kapag mahal ko, I'll do anything to protect them."



"Alam ko yon bro, pero nasobrahan kasi yung pagkasabi mo kay Zoey. Ni hindi mo pa nga manlang sinigurado na totoo yon. We know Zoey, she has bitch attitude, yes. Pero, ikaw na rin nagsabi bro. You like her. And wala ka manlang bang gagawin para sa babaeng gusto mo?"



He stormed out at HQ. Leche! Wala manlang pasalamat yon. Nako, tetext ko nalang nga si Mimi. Yayain ko, mag foo-foodtrip kami. Hihihi ^____^



Blake's POV:



Drew's words hit me. Sa ngayon, wala na talaga akong pake kung ano ang totoo. I want to say sorry to the woman I like. Ayokong palagpasin na to. At hinahanap ko na sya ngayon. There I saw her with Steph sa corridor. Naguusap sila? And base in their expression. They're serious. Lumapit na ako



"Zoey. Let's talk." Nagulat naman sya dahil hinawakan ko sya sa kamay.



"Wala ng dapat pagusapan Mister. Let go of my hand." Tinatanggal nya yung pagkakahawak ko sakanya, pero hinigpitan ko pa.



"Please? Just let me? Please?" Sincerity can see in my eyes. I want to talk to her.



"K. Two minutes." Tinignan ko si Steph.



"Time is running." Sabi nya habang nakatingin sa watch nya.



"Shit. Look, Zoey, hindi ko alam kung ano ang totoo. Pero WALA NA AKONG PAKE KUNG ANO MAN ANG INIISIP MO SAKIN. I want to say sorry. I'm sorry Princess. Dapat di ako nagsalita ng masama tungkol sayo. I'm sorry. When I saw you crying it hurts in here." Turo ko sa bandang tapat ng puso ko.

"I don't know what to say. Or how to apologize, because it's my first time to say sorry to a girl. It's funny! Ha-ha-ha, I don't know how to say this, but...."



Zoey's POV:



"Shit. Look, Zoey, hindi ko alam kung ano ang totoo. Pero WALA NA AKONG PAKE KUNG ANO MAN ANG INIISIP MO SAKIN. I want to say sorry. I'm sorry, Princess. Dapat di ako nagsalita ng masama tungkol sayo. I'm sorry. When I saw you crying, it hurts in here." Turo nya sa tapat ng puso nya. I'm touched sa mga sinasabi nya.



"I don't know what to say. Or how to apologize, because it's my first time to say sorry to a girl. It's funny! Ha-ha-ha, I don't know how to say this, but...." Tumingala sya. Halatang na-te'tense



"I love you, Zoey." Tumingin sya sakin diretso sa mata. I was speechless! I don't know what to do or say! Pero yung puso ko, sobrang lakas ng tibok. Tapos pakiramdam ko, tumatalon ito sa sobrang saya.



"And please forgive me, my loves."



"Pffffft!" Napatingin naman kami sa right side. Nathan, Aubrey, Steph was standing and watching. I saw Blake rolled his eyes and looked at me again.



"Please? Do forgive me? Days without you is suicide." Sabi nya at yumuko. Inangat ko naman yung mukha nya.



"Ssh. Papatawarin kita, but you have to promise me not to repeat those words." Hinaplos ko yung pisngi nya.



"I promise, Master. Am I forgiven? O please! I'm so-" I kissed him on the lips.



"Yes. You're forgiven, Thompson. And I love you too." He smiled. I smiled back. Niyakap naman nya ako. Sorry, I can't...



"Ay siguraduhin mo lang Blake! Dahil mapapatay na talaga kita kapag pinaiyak mo pa ulit si Zoey!" Aubrey said while pointing at Blake



"Kakalbuhin talaga kita Blake nakuuuu!" Gigil na sabi ni Steph habang nakangiti.



"Liligawan kita," Blake stated.



"What? Teka di pa ako pumapayag ah!" Sigaw ko sakanya.



"Hinalikan mo na nga ako for the 2nd ime, and now hindi kapa pumapayag sa lagay na yan?" And he winked. Tinignan ko sya ng masama sa paglaglag sakin. Napasinghap sila sa narinig.



"So it's settled then! Tomorrow. 8 AM at Aubrey's House." Steph



"Para san?" Di nga pala sya umattend kanina.



"Practice for the Talent Portion, dude." Nathan



"Bakit di nalang sleepover?" Sigaw ni Drew na kakarating lang kasama si, Naomi, at Austin



"A-ah. Hindi pwede e. Next time nalang." sabi ko



"Yea. Next time." Steph smiled at them.



"Let's re-schedule it. Next week in our house." Naomi said



"Sure!" We all said.



"Blake, we saw your confession. Hahahahaha," tumatawa yung tatlong bagong dating



"At pano aber?" Sabi ni Blake



"Nathan sent me the video." Nanlaki naman yung mata ko.



Tawanan kaming lahat. Magkasing pula na kasi sa kamatis yung mukha ni Blake. Hahahaha! Wala naman syang magawa dahil leader nya ang gumawa. Hahaha



"The two Casanova's are falling on their traps.." Steph

* *

Fearless Demon QueenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon