The three knights and I

Chapter 3

KINABUKASAN maaga akong nagising,
pag kalabas na pag kalabas ko palang. Bumungad agad sa akin si Mama.

Mama ang tawag ko sa kanya kahit stepmother ko siya.

"Mag luto ka na para pag-gising ni Thea may pag kain na siya" utos ni mama sa akin at pumasok na ulit ito sa kuwarto niya.

Kahit ganun ang trato nila sa akin, ni minsan hindi ko naisipang mag reklamo sa kanila. Baka nga ganun nalang talaga ang turing nila sa akin.

Kinuha ko yung cellphone ko at tinignan ko kung mayroon ng reply si papa sa text ko pero.....wala pa rin siyang reply.

Napangiti nalang ako ng mapait.
Hindi ko maintindihan kung ano ang nararamdaman ko ngayon.

Marami akong tanong pero sa bawat isa, siya lang ang makakasagot nun.

Bakit...bakit ayaw mo mag reply? Ano nangyayari sayo diyan? kumakain ka ba ng maayos o di kaya nakaka-tulog ka ba ng maayos?

My mind full of question but no one can answer...

and lastly Nami-miss mo ba si mama ngayon, my real mom?

Gusto ko siyang i-text ng ganyan pero bawal e...bawal..

Nag simula na kong mag luto ng itlog at bacon. Nag sulat na rin ako ng note sa ibabaw ng rice cooker.

"Luto na po yung ulam,mama"

Pag katapos kong mag luto, naligo na ko at nag bihis na. Today is sunday, kung kaya't ngayon ako pupunta sa puntod ni mama.

Matagal ko ng hindi nadadalaw ang puntod niya dahil sa schooling and work. Minsan pagod na ko at walang oras kaya hindi ko na siya nadadalaw.

Nag handa na ko para umalis. Kinuha ko muna yung book list ng money ko sa bangko, mahigit 10,000 na ang naiipon ko pero hindi pa rin ito sapat para sa college tutions fee ko.

I think kailangan ko pang mag hanap ng pwedeng i-part-time job.

Sinukbit ko na yung bag ko at umalis na ng bahay. Dumaan muna ko sa flower shop bago dumaan sa puntod niya. Matagal-tagal na rin nung binigyan ko siya ng flower.

"Good morning,Ma'am"  saad ng babae pag ka pasok na pag ka pasok ko. Sinuklian ko lang siya ng ngiti at tumingin na sa mga flowers. Maraming flowers dito iba't-ibang kulay pero isa lang ang pumukaw ng atensyon ko.

A white flower

Naalala ko tuloy nung bumibili rin si mama noon ng flowers. The memory come back to my mind.

[FLASHBACK]

Pumasok kami nila papa at mama sa isang flowers shop.

Masaya kaming pumipili noon ng bulaklak ng makita ko si mama na inaamoy nito ang bawat bulaklak.

I asked her a  question.

Nag tataka ko nun kung bakit niya ginagawa yun.

" Mama, bakit po inaamoy ninyo yung mga flowers?", inosente kong tanong. That time, I'm 5 years old.

Ngumiti si mama sa akin.

"Kasi  anak,mas maganda kung ang ibibigay natin sa lolo mo ay mabango at fresh,matutuwa si lolo mo nun." saad ni mama sa akin.

"Ganun po pala iyon?"  tanong kong natutuwa noon.

Kumuha si mama ng isang bulaklak na puti at lumuhod para pantayan ako.

"Kaya kapag ikaw, bibili ng bulaklak. Amuyin mo muna kung mabango ito."  payo ni mama sa akin, tumango-tango ako nun. Binigay sa akin ni mama ang isang pirasong bulaklak na puti.

[END OF FLASHBACK]

Kumuha na ko ng isang bouquet of white flowers. Inamoy ko ito, gaya nga ng payo ni mama. Mabango ito.For sure matutuwa si mama nito.

Binayaran ko na ito at bago ako umalis may narinig pa kong sinabi ang babae.

"Maganda po yung napili ninyong bulaklak, it symbolize of love..The love of white flowers"

Ngumiti lang ako sa sinabi niya.

Symbolize of love

Pumunta na ko ng Terricircle. Kung saan, naka-libing ang mama ko. Tinignan ko yung bulaklak na dala ko.

"For sure, mama, magiging masaya ka nito.."

Saad ko sa isip ko. Pumasok na ko sa elevator  ng masaya. Sino ba naman ang hindi magiging masaya kung makikita mo na muli ang puntod ng mama mo?

Lahat naman yata tayo magiging masaya kung ganun ang lagay natin.

Nakarating na ko sa 5th floor at lahat ng nakikita ko ay hindi ko inaasahan.

Nawala agad ang ngiti ko sa labi..

No! This can't be.

Pumunta agad ako sa baba.
Wala doon ang puntod ng mama ko tanging family picture lang namin ang nakalagay doon.

Saan nila nilagay ang puntod ng mama ko?

"Sorry miss, pero this past few days,wala na pong nag babayad ng puntod ng mama ninyo kaya't kinailangan na po naming alisin." paliwanag nila sa akin.

Halos gumuho ang mundo ko.
Sa sinabi niya. Gusto kong umiyak pero hindi dito...hindi ngayon...

But it's too late....Naramdaman ko nalang yung luha ko sa pisngi ko.

Im totally lost now...

"papa.." yan nalang ang naisambit ko.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin...
ng bigla nalang may mag salita sa likod ko. Doon lang ako natauhan.

"Excuse me, miss"  tumabi ako at umupo sa bakanteng upuan.

Nanghihina ang buong katawan ko.

Bakit....bakit ang unfair ng mundo sa akin?

[Multimedia: Kelly Martinez and Sandra Miracle Salvino]