16 februari ~ 01:22
Gehuil klonk.
Geschreeuw en gegil galmde door de te kleine kamer heen.
Er werd gelachen.
En werd gehuild.
Er werd geschreeuwt.
En dat, allemaal tegelijkertijd.
Een man gooide zijn handen in de lucht.
Hij was enthousiast.
Gelukkig.
Een vrouw lag uitgeput in het bed.
Haar krullen dansten om haar gezicht heen.
Diepe wallen sierden haar ogen en rimpels vormden op haar gezicht, terwijl ze fronste.
De vrouw was nog nooit in een ziekenhuis geweest.
Ze was thuis geboren, had nog nooit wat gebroken.
Ze had nog nooit een reden gehad om naar het ziekenhuis te gaan.
Dus was ze er zeker van dat ze thuis zou bevallen.
Fout.
'Het is een jongen!'
De vrouw keek op.
Haar man glunderde.
Hij was blij dat ze een zoon hadden gekregen.
Nu was er iemand om de familienaam voort te zetten.
Het kind werd in de armen van de vrouw geduwd.
Met een vermoeide blik keek ze naar de jongen.
Zijn ogen waren gesloten en hij huilde.
Hard.
De zusters hielpen haar, om te laten zien hoe ze het kind moest voeden.
Ze liet het langs haar heen gaan.
De visite, de voeding, de complimentjes.
Alles.
Het enige wat de vrouw wilde was slapen.
Gewoon slapen.
A/N:
(Geboorte van Matt)
Nou. Wat is de moeder enthousiast zeg. Pff. Echt. Ze is zo blij met haar kind. Kuch.
