Voorzichtig legt Thomas het bosje bloemen op het graf van Liza.
Het ziet er mooi uit, vredig.
"Ik waardeer het dat je mee bent gegaan, Tho. Ik weet niet of ik verder was gekomen dan de parkeerplaats zonder jou."
Thomas gunt hem een lieve glimlach en kijkt naar alle andere grafstenen.
"Ligt Elijah hier ook?"
Even staat Matt stil.
Elijah.
Al snel herpakt Matt zich.
"Ja, hij ligt een eindje verderop. Het is een tijdje geleden dat ik zijn graf heb bezocht. Nog langer dan die van Liza."
Langzaamaan lopen de twee naar een ander graf.
Matt weet niet precies meer waar het graf lag, maar weet nog wel dat het graf in een hoek lag.
Zodra ze voor het graf staan, voelt Matt niet veel.
Geen verdriet.
Geen woede.
Gewoon spijt.
Hij voelde zich schuldig dat hij niet beter zijn best had gedaan om Elijah te beschermen tegen de harde waarheid.
Maar hij kon er nu eenmaal weinig aan veranderen.
Een vers boeket met bloemen en een eenzame, verdorde roos ligt op het graf.
Het is waarschijnlijk van de ouders van Elijah.
Matt heeft ook spijt dat hij geen afscheid heeft genomen van de ouders van Elijah toen hij bij zijn tante ging wonen.
Het was tenslotte deels zijn schuld dat Elijah zelfmoord had gepleegd.
Misschien moet hij ze is een keer bellen.
Gewoon om te vragen hoe het met de twee gaat.
Stilletjes lopen Matt en Thomas terug naar de auto.
Hij vind het echt lief dat Thomas met hem mee is gegaan, naar de begraafplaats.
Voorzichtig pakt Matt de hand van Thomas vast en kijkt hij op naar hem met een glimlach op zijn gezicht.
Tegenwoordig kan Matt alleen maar glimlachen.
Thomas zorgt er gewoon voor dat hij zich zó gelukkig voelt.
Matt heeft eindelijk het gevoel dat hij het verdient om te genieten van zijn leven.
Hij wilt van elke seconde genieten, samen met Thomas.
Hij wilt Thomas nooit meer laten gaan.
"Fucking hell, ik hou echt veel van jou."
Na nog een lange zoen, stappen de twee de auto in.
Op naar een beter leven.
-----
Met een neutrale blik kijkt de man toe hoe de twee mannen een intieme zoen delen en samen in een auto stappen, om vervolgens weg te rijden.
Zodra de twee weg zijn, loopt hij naar het graf waar de twee mannen een paar minuten geleden voor stonden.
"Elijah Smith" leest hij hardop uit.
Voorzichtig pakt hij de verdorde roos op en vervangt het met een nieuwe.
Even dwaalt zijn blik naar het boeket bloemen, maar al snel wendt hij zijn ogen af en loopt weg van het graf.
Volgende week zal hij weer de roos vervangen.
Hij moet tenslotte zijn eigen graf toch wel een beetje netjes houden.
Het einde.
