BINHI (Munting Handog - Book 2 [On Going])

5. Ang Dalagang Maggugulay

Nilingon ni DJ ang natutulog na hayop sa gitna ng kanyang kama at napangiti. Parang naririnig niya ang paghilik nito sa kanyang isipan. Naalala niya, nang minsang makakita siya ng isang palaka sa kanilang hardin noong bata pa siya, hinuli niya ito at inilagay sa garapon.

Lihim niya itong dinala sa kanyang silid at doon ay ipinagtatabi niya ito ng mga ulam na kanyang ipinupuslit sa tuwing kakain. Namatay ito sa sobrang gutom dahil sa hindi pa niya alam noon na insekto pala ang kinakain nito. Napagalitan pa siya nang mag-amoy na ang naaagnas nitong katawan. Subalit dahil roon ay napadalaw sila sa isang pet shop. Tuwang-tuwa siya nang umuwi, bitbit ang kulungan ng isang dirty white na hamster. Ilang araw ang nakalipas buhat noon at doon na nagsimula ang kanyang allergy. Bahing siya nang bahing sa hindi malamang dahilan. Parang hinog na kamatis sa pula ang kanyang ilong. Nagpasya ang kanyang mga magulang na ipa-check-up siya sa doktor at doon naputol ang maliligayang araw niya sa pag-aalaga. Allergic pala siya sa balahibo. Sinabi naman ng doctor na pwede siyang mag-alaga ng ibang hayop maliban sa may balahibo pero nadismaya na siya. Ipinamigay nila ang hamster sa kapit-bahay. Iyon ang pinakaunang pagkakataon na nakaramdam siya ng tigmak na kalungkutan.

Napapaisip tuloy siya habang patuloy na pinagmamasdan ang hayop, posible bang mawala ang isang allergy sa paglipas ng panahon? Baka. Hindi siya sigurado. At hindi na rin siguro iyon importante.

Isinara niya ang pinto at ibanaba sa kanyang mga mata ang sunglasses na nakapatong sa kanyang ulo. Mainit ang panahon at napagpasyahan niyang maligo sa dagat. Bahala na si Marietta na mag-ayos ng kanyang mga pinagkainan. Iniwanan nya lang kasi ito roon.

Patalon-talon pa siya habang bumababa ng hagdan nang isang braso ang biglang humarang sa kanya.

"Oops. Saan pupunta si Ginoong Pogi?" Nakadipang nakatayo ang kasam-bahay sa kanyang daraanan. Halos maabot na ng payat nitong mga braso ang magkabilang dulo ng hagdanan.

Napakamot ng ulo si DJ. Ayaw niyang maasar pero minsan ay gusto rin niyang mapikon sa tuwing bigla-bigla na lang itong susulpot at mag-aastang strikto. Para rin itong kanyang mga magulang, ibawas na lang ang pabiro nitong paraan nang pagsita sa kanya. "Maganda ang panahon. Parang naririnig ko ang mga alon na tinatawag ang aking pangalan," padula niyang sabi. "Hindi mo ba sila naririnig?"

Naningkit ang mga mata ni Marietta. Alam niyang gustong-gusto nito ang mga ganitong klase ng laro. "A, naririnig ko nga sila. Nananaghoy, sinisigaw ang iyong pangalan," padula rin nitong tugon habang kalong ng isang kamay ang isa nitong tainga. "Subalit saglit, ano ito? Mayroon pa akong naririnig." Ang kabilang kamay naman ang napahawak sa kabila niyang tainga. "Ang mga kutsara't tinidor, ang mga plato at baso, nagsusumamo sa iyong pagbabalik." At pilya itong ngumiti sa kanya.

Napasimangot siya. Hanggang dito ba naman, kailangan pa rin siya nitong disiplinahin?

Humakbang siya rito. Dahil mas matangkad siya ay payuko niyang inilapit ang kanyang mukha sa mukha nito. "Kailangan mo ba talaga akong parusahan nang ganito? Hindi pa ba sapat na parusa ang ginawa nila sa akin?" Ginalingan pa niya ang pagda-drama nang padula.

Humakbang paurong si Marietta. Nakaangat ang isang kilay. Naghalukipkip. Pagkatapos ay namaywang. "Bakit ka ba ganyan, DJ? Bakit patuloy mo pa rin akong sinusuway? Bakit?" Daig pa nito ang isang TV artist kung um-acting. "Ibig mo bang palayasin ako ng iyong mga magulang dahil lagi mo akong sinusuway? Sige. Tanggap ko na. Mag-iimpake na ako ng mga gamit." May pahikbi-hikbi pa itong tumalikod sa kanya.

"Huwag. Pakiusap." Napahawak siya sa balikat nito, sinabayan ang acting-an nitong mala-teleserye. "Susundin ko na ang iyong hiling, huwag ka lamang lumayas."

Humarap ito nang nakangiti sa kanya. Alam niyang talo na siya sa kanilang laro. Tuwing tatakutin siya nitong aalis na dahil sa katigasan ng kanyang ulo ay naduduwag na siya.