Why Samson Loved Delilah

Chapter 45

Chapter Forty-Five
Bago

Inayos ko ang mga gamit ko sa ibabaw ng lamesa matapos ang fellowship na naganap sa loob ng Mt. Carmel na function room. Lahat ng mga magulang ay umalis pagkatapos pero nagtataka ako kung bakit may naiwang isa sa loob kasama ko.

"Hindi ka pa ba uuwi?" tanong ko sa lalakeng ngayon ay nakaupo at tahimik na nakatingin sa'kin. His lips twitched na para bang nagpi-pigil ng ngiti. 

"Won't you judge me?" tanong noong lalaki. Kumunot ang noo ko sa tanong niya kaya naman iniwan ko na muna ang pag-aayos ng aking gamit at tumabi sa kanya.

"And why would I judge you?" Umayos ako ng pagkaka-upo at mataman siyang tinitigan sa kanyang mga mata. Walang nagawa ang lalake kung hindi ang umiwas ng tingin sa akin at sa huli ay bumuntong hininga na lamang.

Bahagyang lumayo yung lalake sa'kin. "You heard my story earlier, right? Batang ama ako. Bakit hindi mo ako husgahan? Diba ganon ang mga tao? Judging without even knowing the real personality of that person or the reason behind what happened?"

Napangisi ako bago siya pinitik sa noo, siya naman ay napa-aray dahil sa lakas ng ginawa ko. "You're telling me to judge you yet you're the one already judging me..."

Ilang beses na napakurap ang lalake saka umusod palayo sa'kin. Lalo akong natawa at umiling bago humarap sa harapan at pinaglaruan ang sarili kong mga daliri. "You know what? Sa ginagawa mong 'yan, nang-huhusga ka na rin ng tao. Besides judging yourself, you judge others too. Kasi akala mo lahat ng tao ganon ang tingin sa'yo. What's wrong with being a young father? G-Ganyan din naman ako. Nagkaroon ako ng anak sa maagang edad..." Hindi ko na napigilan ang sarili ko mula sa pagsasalita. Its just that parang parehas kami ng pinagdaanan. Pero ang akin naman ay dati ko pang nalagpasan. 

This guy looks like my age. Or maybe even younger. Yeah, parang mas bata siya sa'kin ng isa o hanggang tatlong taon. Napatitig lamang siya sa'kin at hindi na nakapag-salita matapos ang sinabi ko. Tumayo ako at inayos ang pagkakatabi-tabi ng upuan pero siya ay naiwang nakaupo doon. Dumeretso ako sa lamesa at kinuha ang bag kong nakapatong sa ibabaw non. Lumingon ako sa kanya at dahan-dahang ngumiti bago tuluyang lumapit. Inalahad ang aking kamay.

"Delilah Emanuelle Regalla. Kung sa susunod na sabado ay nandito ka ulit then I'll be glad to help you to overcome your problem. Lalo na si Lord. Tutulungan ka Niya." Hindi ko na hinintay pang abutin niya ang kamay ko kahit na muntikan niya ng itaas ang kanyang kamay. Nilagpasan ko siya at tuluyan nang lumabas ng function room. 

Mark. Mark ata ang pangalan ng lalakeng 'yon mula sa pagkakaalala ko. Nag-share siya kanina ng kwento niya sa harapan namin. He's a young father. Matagal na rin naman atang nangyari yon sa kanya at sa nobya niya yet he's still worrying about the judgment he can get up to now. Siguro'y hindi talaga siya nakawala sa hawla ng takot at pangamba.

Napatigil ako sa paglalakad nang biglaang tumunog ng malakas ang phone ko. Ang mga tao sa di kalayuan ay napatingin sa'kin. Sobrang tahimik naman kasi doon at biglaan na lamang tutunog ang cellphone ko. Humingi ako ng paumanhin bago nag-paalam at sinagot ang tawag ni Alisha.

"Ano bang meron?" tanong ko bago nilagay ang isa kong kamay sa aking bewang. Narinig ko ang paghagikgik ni Alisha at ang boses ni Nicko mula sa kabilang linya. Matapos nang isang taon nang mamatay si Lance ay dumaan pa ang dalawang taon. Nagulat na nga ako sa mga nangyari. Isang taon pang pinahirapan ni Alisha si Nicko at noong nakaraang taon lang ay sinagot niya ito at pinakasalan. Ngayong taon naman... magce-celebrate sila ng baby shower.