Imperfections of Being Perfect

Chapter 20

Chapter 20

I'm not pregnant

It has been casted out on the media. Muli na namang umusbong ang usapin tungkol sa akin. Nagpapabida na naman daw ako dahil bakit kailangan ko pa daw ilihim ang lahat. Bakit kailangan ko pang patayin ang sarili ko para matahimik na sila. Ang dami nilang pinagsasabi na wala namang mga alam sa totoong nanyari. Puro sila salita at hindi naman nila inaalam ang mga storya sa likod ng storya.

Kapag mabasa lang kasi nila ang isang title ng article, iyon na kaagad ang huhusgahan nila at hindi man lang nila babasahin ang article na iyon. Ang daming ganyang tao ngayon, kung makakuda, akala mo ang perpekto na nila. 

"Reena!" tawag ni Amy sa akin, lumapit naman ito at inaabot sa akin ang phone ko. "Mommy mo." 

Agad naman akong umiling, "please, ayokong kausapin."

"Akin na muna si Riley, kausapin mo na dahil mas lalong magagalit 'yan sayo." aniya, kinuha naman niya sa akin si Riley at inabot sa akin ang phone niya. Nang tingnan ko siya ay tinanguan lang ako nito at tumuloy sila sa kwarto ko. 

Dahan dahan ko pang nilapat ang phone sa aking tenga.

"Ma..." 

"Reena!" pasigaw kaagad ang bungad nito sa akin. "Anak ka ng pucha! Pati ako ay niloloko mo na rin ngayon! Ibang klaseng bata ka! Anong pagpapalaki ang ginawa sayo ng tatay mo at ganyan ka kung umasta. Sa akin ka dapat lumaki at hindi naging ganyan ang ugali mo! Pinaniwala mo akong wala ka na, kaya pala ayaw sabihin ni Amy sa akin ang nangyari sayo dahil buhay na buhay ka pa pala! Hindi ako natutuwa sa ginawa mo, Reena. Alam ba 'to ng tatay mo? Siguro oo 'no? Bakit hindi mo sinabi sa akin? Hindi ako makakilos sa mga gawain ko dahil sa balitang nangyari sayo tapos malalaman ko na lang lahat ng ito? Nanloloko ka na, Reena!"

Reena... Reena... Si Reena lang talaga ang kilala nila.

"You don't know because you didn't even care to ask. I know you love but you don't care for me anymore. When you left, I begged you not to leave pero umalis ka pa rin. You did what you think what's right for our family but you were wrong. My father taught me how to be brave and act upon love of any others. I love you ma but there's this thing you lost, me, your daughter. You always call me, Eca, father calls me Esca. And now I think that I'm completely stranger to you. You call me Reena, the girl everyone knows."

"Anak..." mukhang naintriga siyang banggitin ang pangalan ko. "Sorry..."

"All I did was to save myself mom, please call if you were ready to be my mother again." and then I hung up the phone.

Napatingin naman ako kina Scott at Amy, iniwas ko na lang din ang tingin ko sa kanila. Kinuha ko naman si Riley kay Amy. Nagpaalam naman ako sa dalawa na lalabas lang kami, dinala naman ako ng paa ko sa park. Naupo naman ako sa isang bench doon. 

Napapaligiran ng mga batang naglalaro ang park, ang ilang couples na masyadong clingy sa isa't isa. Mga barkadang puro tawanan ang usapan. Sari sari ang mga tao na nakikita ko, iba iba rin ang ugali nila. Hindi naman sila magkakapareho, sabihin nating sa interest, oo, sa papanaw hindi.

Hindi ko naman mapigilan ang maluha sa tuwing humahagikgik si Riley. Feeling ko ang perfect kong mommy para sa kanya, na magagampanan ko lahat para sa kanya. Ang dami kong naiisip sa kinabukasan niya at hindi ko na naiisip ang sa akin, pero para saan pa diba? Kay Riley na naman nakatuon ang buhay ko. Hindi ko hahayaan na maging miserable rin ang buhay niya katulad ng akin.

I don't want him to be perfect, I just want him to live as everyone else. And to love and to be loved. That's all I want for him, never-ending happiness.