Son of Aphrodite || ChanBaek

İlkler Unutulmazdır, Sen Benim İlkimsin

Chanyeol antrenmandan sonunda çıkmıştı. Kulübesinin kapısını çalarak kenara yaslandı. Gerçekten yorulmuştu, Baekhyun'u görüp enerjisini geri kazanmak istiyordu. Kapı sonunda açıldığında Chanyeol sesli bir şekilde yutkundu.

Üzerinde Chanyeol'un tişörtlerinden biri vardı ve onun dışında hiçbir şey yoktu.
"B-Baekh-?"

"Antrenmanın nasıl geçti?"

Baekhyun garip bir şey yokmuş gibi içeri geçip duvara yaslandı.
"Şey... Her zamanki gibi?"

"Neden öyle bakıyorsun Chanyeol? Yaralandın mı?"

Chanyeol gözlerini kırpıştırarak duvara yaslanan bedene baktı. Odanın dört bir yanındaki mum ışığının altında bembeyaz teni ve pembe dudakları parlıyordu. Chanyeol derin bir şekilde iç çekerek kendini koltuğa bıraktı.

"Harika görünüyorsun."

"Öyle mi?"
Baekhyun yaslandığı duvardan ayrılarak Chanyeol'un yanına geldi ve kendini onun bacaklarına bıraktı. Chanyeol'un kucağına oturan Baekhyun'la nefesi kesilse de bozuntuya vermemeye çalışıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

Baekhyun onun sorusunu cevapsız bırakarak eğildi ve dudaklarını onunkilere kapattı. Chanyeol uzun zamandır öpmediği dudakları çölde su bulmuş gibi sömürüyordu.

Nefesleri birbirine karışırken Baekhyun'un üzerinde hareket ettiğini hissetti. Baekhyun kendini yavaşça ona sürterken Chanyeol'un vücundaki tüm kan kasıklarına pompalanmaya başlamıştı.
Hiç istemese de onu durdurdu ve kendinden uzaklaştırdı.

"D-dur..."

Baekhyun zaten şişmiş dudaklarını ısırırken mutsuzca ona baktı.
"Neden?"

"Çünkü... Çünkü..." Chanyeol neden korktuğunu bilmiyordu, ama korkuyordu.

Baekhyun dudaklarını Chanyeol'un kulağına yaklaştırdı. "Bunda yanlış bir şey yok." sıcak nefesi Chanyeol'un boynuna doğru kayıp giderken, Chanyeol gerçekten kendini tutmaya çabalıyordu.

"Canını yakmaktan korkuyorum."

"Yak." Baekhyun bu sefer kalçasını iyice ona bastırdı. Chanyeol'un pantolonunu zorlayan şeyi hissedebiliyordu. "Birlikte yanalım."

Chanyeol son noktalara geldiğini fark ettiğinde tekrar dudaklarını buluşturdu ve ellerini Baekhyun'un kalçasına atarak onu kaldırdı.

Baekhyun'u yavaşça yatağa bırakarak üzerine çıktı. Dudakları bu süre içinde bir kez bile ayrılmamıştı. Baekhyun üzerindeki tişörtü çıkardığında Chanyeol bir saniye duraksadı. Baekhyun tüm mükemmelliğiyle, öylece önünde duruyordu. Başarılı bir ressamın elinden çıkmış gibi duran çocuğu incelerken Baekhyun onun yakasını tutarak kendine çekti.

"Öyle bakma."
Chanyeol onun kızaran yanaklarına gülerek kendi tişörtünü de çıkardı. Yavaş ve dikkatli bir şekilde Baekhyun'un dudaklarından boynuna indi. Beyaz, pürüzsüz teni dudaklarının arasına sıkıştırarak sert bir öpücük bıraktı.

Baekhyun derin bir şekilde iç çektiğinde Chanyeol yavaşça göğsüne kaydı ve biraz orada oyalandı. Sargısına dikkat ederek daha aşağı indi. Baekhyun oraya ulaşmasına izin vermeden onu tekrar kendine çekti.

Chanyeol zorlandığını fark ettiğinde derin bir nefes aldı ve biraz daha Baekhyun'a eğildi.
Baekhyun beklenmedik bir şekilde içinde hissettiği parmaklarla inlemeyle karışık bir çığlık attı. Chanyeol onun bu haline gülerken diğer bir parmağını daha yolladı. Baekhyun bağırmamak için dudaklarını sertçe birbirine bastırsa da pek işe yaramıyordu.