အေမွာင္ေအာက္ကၾကယ္ေရာင္|Completed|

Chapter 10

သံုးေယာက္သားေခတၱမ်ွတိတ္ဆိတ္သြားသည္။
"ကိုကို"
ရူပါ့အသံကတိတ္ဆိတ္မႈကိုေဖာက္ခြင္းလိုက္သည္။
"ရူပါတုိ႕ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ဒါဆို။ ၾကယ္စင္ကနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာမ္ို႕လို႕လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးတာ"
"ေအာ္"
ေနေသြးက်ိတ္၍ဝမ္းသာသြားသည္။ၾကယ္စင့္ကိုမထီၾကည့္ၾကည့္ကာ
"အင္းေပါ့ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္းေကာင္းေကာင္းသြားပါၾကယ္စင္က်ြန္ေတာ္နႈတ္ဆက္ပါတယ္"

ပညာသားပါပါျပံဳးျပီးေျပာလိုက္သည့္ေနေသြးပံုမွာခန္႕ညားသေယာင္ေယာင္ရွိေသာ္လည္းၾကယ္စင့္အတြက္မူေျပးရုိက္ခ်င္စရာေကာင္းလွေပသည္။
"ဟုတ္ကဲ႕ေကာင္းေကာင္းျပန္မွာပါကိုေနေသြး"
"ရူပါသြားရေအာင္"
ရူပါ့ကိုစကားလွမ္းေထာက္လိုက္သည္။
"အင္းၾကယ္စင္သြားမယ္လာ"
"သြားျပီေနာ္ကိုကို"
"okသဲbye bye"

*အဟက္သဲဆိုပဲသူ႕ဘာသာသဲမကလိို႕ရြံ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ငါနဲ႕မဆိုင္ပါဘူးေလ"
"ၾကယ္စင္"
ရူပါ့ေခၚသံေၾကာင့္ၾကယ္စင္တုန္သြားသည္။
"လန္႕ထွာရူပါရယ္ဘာလဲေျပာေလ"
"ဘာေတြေတြးေနလို႕အဲ႕ေလာက္ေတာင္လန့္တာလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးဟာဒီလိုပါပဲ"

"ၾကယ္စင္"
"အင္းေျပာေလ"
"ငါfbေပၚမွာၾကားဖူးတဲ႕စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္"
"ဘာလဲေျပာၾကည့္"
"ကိုယ္ခံစားေနရတာကိုတျခားသူေတြနားမလည္ပဲကိုယ္ပဲနားလည္တဲ႕အခါအဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုတဲ႕ေမးခြန္းကိုျပန္ေျဖျဖစ္တာကဒီလိုပါပဲတဲ႔"
"နင္ေရာအဲ႕လိုခံစားေနရလို႕လား?"

ၾကယ္စင္တစ္ခ်က္ငိုင္သြားသည္။
"မဟုတ္ပါဘူးဟာနင္ကလဲငါကဘာျဖစ္ရမွာတုန္း"
ထိုအခါမွအမိမ်က္နွာကဝင္းပသြားသည္။
"ok!ငါစိတ္ပူေနတာနင္တခုခုမ်ားျဖစ္ေနလားလို႕ဘာမွမျဖစ္လည္းျပီးေရာလာသြားၾကမယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္းလက္ကေလးလႊဲတာေလွ်ာက္သြားေသာရူပါ့ကိုၾကည့္ရတာတကယ့္ကေလးေလးလိုပင္။
*အယံုလြယ္လိုက္တာကေလးေလးရယ္*
ေတြးရင္းရူပါ့ေနာက္လိုက္သြားသည္။
ကေလးငယ္ေလးကဲ႕သို႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာရူပါ့မ်က္နွာတြင္ၾကယ္စင္တေနကုန္ေမ်ာေနသည္။
*ၾကယ္စင္စိတ္ထိန္းစမ္းပါ။သူကနင့္ရဲ႕ပစ္မွတ္။*

အိမ္ေရာက္ေတာ့ၾကယ္စင္ကအဝတ္ေတြသိမ္းေနသည္။
အေမနွစ္ေယာက္ကေတာ့အိမ္ေအာက္ထပ္မွာစကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနၾကသည္။
"ၾကယ္စင္"
"အင္းေျပာ"
ၾကယ္စင္ကအဝတ္ေတြကိုအိတ္ထဲထည့္ရင္းငံု႕မၾကည့္ဘဲျပန္ထူးလိုက္သည္။
ရုတ္တရက္သူမေရွ႔သို႕ေရာက္လာေသာလက္စြပ္ေလးေၾကာင့္သိမ္းေနတာေတြရပ္သြားသည္။
"ရူပါဒါက?"
"ငါနင့္ကိုေပးမယ္ဆိုတာေလ"
"ငါပထမဆံုးလက္ေဆာင္ေပးဖူးတဲ႕မိန္းကေလးကနင္ပဲ"
"အျမဲစြပ္ထားမေပ်ာက္ေစနဲ႕"

ၾကယ္စင့္မ်က္နွာတို႕အေပ်ာ္ေၾကာင့္ဝင္းပသြားသည္။"ပလက္တီနမ္လက္စြပ္ေလးအလယ္မွာခရမ္းေရာင္ေက်ာက္ေလးကအထင္းသား။
"ေစ်းေတာ့သိပ္မေပးရေပမဲ႕အဲ႕ေက်ာက္ေလးကမေကာင္းဆိုဝါးေတြေၾကာက္တယ္လို႕ေျပာတယ္"
ၾကယ္စင္ဘာမွမေျဖေခါင္းသာငံု႕ေနသည္။ရုတ္တရက္ၾကယ္စင့္လက္ေပၚတေပါက္ေပါက္က်လာေသာေရတို႕ေၾကာင့္။*မ်က္ရည္ေတြ!*
"ၾကယ္စင္!ဘာျဖစ္တာလဲ။ဘာျဖစ္လို႕ငိုေနတာလဲ"

ေျပာရင္းၾကယ္စင့္မ်က္နွာေလးကိုဆြဲေမာ့လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြကမ်က္လံုးမွာစိုစြတ္လ်ွက္။
"ငါ......ငါေပ်ာ္လြန္းလို႕ပါဟာ"
"ေျသာ္ျဖစ္မွျဖစ္ရေလၾကယ္စင္ရယ္မငိုနဲ႕တိတ္တိတ္ငါလန္႕သြားတာပဲ"
"ဟြန္းကေလးက်ေနတာပဲ"
ၾကယ္စင္ျပံဳးျပလိုက္သည္။ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာအျပံဳးတို႕ျဖင့္။

*ရူပါရယ္အမွန္ေတာ့ငါေပ်ာ္လ္ု႕မဟုတ္ပါဘူး။
ဝမ္းနည္းလြန္းလို႕စိတ္မေကာင္းျဖစ္လြန္းလို႕ပါဟာ။ငါမေကာင္းၾကံေနတဲ႕နင္ကငါ့ကိုအဲ႕ေလာက္သေဘာေကာင္းေနတာဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ငါဆက္လက္စားေခ်ရမလဲ?*

"ရူပါငါ့ကိုကတိတစ္ခုေပး။"
"အင္းေျပာ"
"ဘာေၾကာင့္မွငါ့ကိုမမုန္းပါနဲ႕ေပးမွာလား?"
"ဒါေလးမ်ားေပးတယ္ေပးတယ္"
"တကယ္ေနာ္?"
"okok"
ၾကယ္စင္အနည္းငယ္ေတာ့စိတ္သက္သာသြားသည္။

*ငါၾကံစည္ေနတာကိုနင္မ်ားသိရင္အဲ႕ကတိကိုတည္နုိင္ပါဦးမလားရူပါရယ္*

*TBC*
updateၾကာသြားတာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။
facebookမွာvoteကိစၥေတြနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနလို႕ပါ။ေနာက္ျပီးေနလည္းမေကာင္းလို႕ပါ။အားေပးၾကပါဦး။happy endingလုပ္ရင္ေကာင္းမား။sad endingလုပ္ရင္ေကာင္းမားစဥ္းစားရခက္လုိုက္တာ😁။
whatever luv you all my readers