ေနေရာင္ျခည္စူးစူးေၾကာင့္ရူပါနုိးလာသည္။
လူတစ္ကုိယ္လံုးကိုင္ရုိက္ခံရထားသလိုနာက်င္ေနသည္။
မ်က္လံုးကိုေဘးဘီဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘယ္သူမွမရွိ။
သူအခန္းထဲဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနတာလဲ?
*ဟင္ငါဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနတာလဲ?*
ရုတ္တရက္ေခါင္းထဲဝင္လာေသာအေတြးတစ္ခ်ိဳ႕
ကိုကို႕ပံုရိပ္တို႕။
ရူပါခုမွျပံဳးမိသြားသည္။
*ဟင္းေတာ္ပါေသးရဲ႕ငါအိပ္မက္မက္ေနတာပဲ*
*ကိုကို႕ကိုအိပ္မက္ဆိုးအေၾကာင္းေျပာျပျပီးခ်ြဲရမယ္*
တီ~~~~တီ~~~~~~လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာစက္ပိတ္ထားပါသည္ရွင္။
"ဟာေတာက္~~~"
"အဲ႕ကိုကိုကလည္းဖုန္းကိုအဲ႕လိုပိတ္တာမၾကိဳက္ပါဘူးဆိုေနမွပဲ"
*ျပန္ေခၚဦးမွ*
ရုတ္တရက္ၾကယ္စင္အခန္းထဲဝင္လာသည္။
"ရူပါနင္သတိရလာျပီလားနင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
သတိရလာျပီလားဆိုတဲ႕စကားကနားထဲမွာတမ်ိဳးျဖစ္ေပမဲ႕ရူပါဂရုမစိုက္နုိင္ပါ။ကိုကို႕ကိုေခၚဖို႕အေရးၾကီးသည္ေလ။
"ကိုကို႔ကိုဖုန္းေခၚေနတာဟေျပာစရာေလးရွိလို႕ေလ"
"ရူပါ"
"အင္းေျပာၾကယ္စင္"
"မေန႕ကကိစၥေတြတကယ္မမွတ္မိဘူးလား"
"အင္းဘာလဲေျပာေလ"
ၾကယ္စင္ကတုန္လႈပ္ေသာအသံတို႕ျဖင့္
"ေနေသြးေဆးရုံမွာရူပါ"
လက္ထဲကဖုန္းနွင့္ၾကမ္းျပင္တို႕ကမိတ္ဆက္သြားသည္။
"ဘာ---ဒါဆို--ဒါဆိုငါအိပ္မက္မက္ေနတာမဟုတ္ဘူးေပါ့"
"ငါ---ငါ့ေၾကာင့္--ကိုကို အီးဟီးဒါေတြကတကယ္လား"
"မျဖစ္နုိင္ပါဘူးတကယ္မဟုတ္ဘူးဒါေတြကတကယ္လံုးဝမဟုတ္ဘူး"
"ရူပါ!"
"သတိထားစမ္းပါဦးငါအဲ႕လိုေတာ့မေျပာခ်င္ေပမဲ႕အဲ႕ေကာင္ကေနာက္တစ္ေယာက္ထားခဲ႕တာေနာ္"
"ဟင္~~ဟုတ္သားပဲ~~ဟိုမိန္းမ"
"ဟာဘာေတြလဲကြာ မသိေတာ့ဘူးဘာေတြလဲ"
"ငါငါၾကားလိုက္တဲ႕ပြဲခ်င္းျပီးဆိုတာကေရာေသျပီဆိုတာကေရာ"
"အဲ႕ဒါေနေသြးေမ်ာသြားတာပါသူေသျပီပဲထင္ၾကတာကံေကာင္းစြာနဲ႕ပဲျပန္သတိလည္လာတယ္"
"သမီးေလး"
ေမေမ့ေခၚသံေၾကာင့္ရူပါေနာက္လည္ၾကည့္မိသည္။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ေမေမ။
"အမေလးသမီးေလးရယ္မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းဘာလို႕စိတ္လိုက္မာန္ပါေတြလုပ္တာလဲကြယ္သမီးရယ္"
"ေမေမအီးဟီး"
သားအမိနွစ္ေယာက္အလြမ္းသယ္ေနသည္ကိုၾကယ္စင္မၾကည့္ရက္ေတာ့သျဖင့္ထြက္လာခဲ႕သည္။
*ေနေသြးဘာလို႕မေသတာလဲ*
*ဘာလို႕အဲ႕ေလာက္ေတာင္အသက္ျပင္းရတာလဲ?*
YOU ARE READING
အေမွာင္ေအာက္ကၾကယ္ေရာင္|Completed|
Romanceၾကယ္ေလးေတြကကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္နဲ႕ေတာက္ပၾကတယ္တဲ႕ဒါေပမဲ႕ေနေရာင္ထြက္လာရင္ေတာ့သူတို႕အလင္းေတြမွိန္သြားတာေပါ့။အေမွာင္ဟာသူတို႕အလင္းေတြေတာက္ပေစမဲ႕တခုတည္းေသာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပါ။ၾကယ္ေလးတစ္စင္းေတာက္ပဖို႕အေမွာင္ျဖစ္ခ်င္ေနသူကျမရူပါ။
