အေမွာင္ေအာက္ကၾကယ္ေရာင္|Completed|

Chapter-23

"ကိုျပည္​့စံု​ေမာင္​ႏွင္​့မၾကယ္​စင္​တို႔၏မဂၤလာဧည္​့ခံပြဲ"
နာမည္​ႀကီးဟုိတယ္​တခု၏​ေ႐ွ႕မ်က္​ႏွာစာတြင္​ထုိစာတန္​းကလွပစြာပန္​းမ်ားျဖင္​့​ေနရာယူထားသည္​။
လူမ်ားကလည္​းတစ္​​ေသာ​ေသာ။
ႏွစ္​ဖက္​မိဘမ်ား၏မ်က္​ႏွာမ်ားမွာလဲဂုဏ္​ယူမႈအျပည္​့။
ပီတိအျပည္​့။
ျပံဳးရႊင္​မႈအျပည္​့။
ယ​ေန႔သည္​​ေန႔ထူး​ေန႔ျမတ္​တစ္​ခုပင္​မဟုတ္​ပါ​ေလာ။
​ေခ်ာ​ေမာလွပ၍အရည္​အခ်င္​း႐ွိသူႏွစ္​ဦးတို႔​ေပါင္​းဖက္​သည္​့ပြဲ။

ၾကယ္​စင္​ကအျဖဴ​ေရာင္​သတို႔သမီးဝတ္​စံု​ေလးျဖင္​့အလြန္​လွပလြန္​း​ေနသည္​။
ျဖဴ​ေဖြး​ေသာလည္​တိုင္​​ေပၚတြင္​လြန္​ခဲ့​ေသာငါးႏွစ္​ခန္​႔ကဆြဲႀကိဳး​ေလးကအရင္​လိုလွပစြာ​ေနရာယူ​ေနသည္​။
ဆံထံုးကိုအ​ေနာက္​တိုင္​းပံုစံလွပစြာဖြဲ႔​ေႏွာင္​ထားၿပီးကုတ္​ဘီးျဖဴျဖဴ​ေလးတစ္​ခုကိုတင္​ထားသည္​။
နဂုိတည္​းကလွပသူမို႔အလွ​ေပၚအလွဆင္​့သကဲ့သို႔​ေျပာမျပတတ္​​ေအာင္​ကိုလွ​ေပသည္​။

ၾကယ္​စင္​မွန္​ထဲကိုကုိယ္​့ကိုကုိယ္​ျပန္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။
သူမအရမ္​းလွ​ေနတာသူမကိုယ္​ကိုလညး္​သိသည္​။
*တကယ္​လို႔ဒီမဂၤလာပြဲသာ႐ူပါနဲ႔ျဖစ္​ခဲ့ရင္​~~~~*
သူမ​ေသမတတ္​​ေပ်ာ္​မွာအ​ေသအခ်ာပင္​။
*ဘယ္​လိုမ်က္​ႏွာနဲ႔႐ူပါ့ကိုဧည္​့ခံရပါ့မလဲ?*
"မ်က္​ႏွာလည္​းမ​ေကာင္​းဘူး​ေနမ​ေကာင္​းဘူးလားၾကယ္​စင္​?"
သတို႔သား​ေလာင္​းကၾကင္​နာစြာ​ေမးလိုက္​သည္​။

"အင္​း​ေကာင္​းပါတယ္​နည္​းနည္​းပင္​ပန္​း​ေနလို႔ပါ"
စိတ္​မပါ​ေသာ္​လဲျပံဳးရယ္​ကာၾကယ္​စင္​​ေျဖလိုက္​သည္​။
အခန္​းထဲသို႔​ေမ​ေမဝင္​လာသည္​။
"လွလိုက္​တာသမီး​ေလးရယ္​။အရမ္​းလွတာပဲသိလား​ေမ​ေမ့သမီးလို႔ကိုမ​ေျပာရဘူး"
ၾကယ္​စင္​ျပံဳး႐ုံသာျပံဳး​ေနသည္​။

အမွန္​အတိုင္​း​ေျပာရရင္​သူမအရမ္​းငိုခ်ငိ​ေနပါသည္​။
မခ်စ္​မႏွစ္​သက္​​ေသာသူႏွင္​့​ေပါင္​းဖက္​ရမည္​ကိုလဲစိတ္​ပ်က္​လွပါသည္​။
ခ်စ္​​ေသာသူႏွင္​့​ေဝးကြာရမည္​ကိုလဲစိတ္​႐ႈပ္​လွပါသည္​။
႐ူပါ့မ်က္​ႏွာ​ေလးကိုတခါျဖစ္​ျဖစ္​​ေတြ႔ခ်င္​​ေသာ္​လည္​းသူမလာပါ့မလား?
*အိုသူကုိယ္​တိုင္​လာမယ္​လို႔​ေျပာထားတာပဲလာမွာပါ။*

ၾကယ္​စင္​တဖြဲဖြဲ​ေရာက္​လာ​ေသာပရိတ္​သတ္​​ေတြၾကားထဲတစ္​​ေယာက္​တည္​း​ေသာသူကိုအသည္​းအသန္​႐ွာမိသည္​။
*ငါအရမ္​းလွ​ေနတာနင္​့ကိုျမင္​​ေစခ်င္​လိုက္​တာ။*
မၾကာခင္​႐ူပါ့​ေမ​ေမကို​ေတြ႔လိုက္​ရသျဖင္​့ၾကယ္​စင္​အ​ေျပး​ေရာက္​သြားမိသည္​။
"အန္​တီ႐ူပါ​ေကာ?႐ူပါမလာဘူးလား?"

အန္​တီ့မ်က္​ႏွာကမ​ေကာင္​း။
"သမီးရယ္​႐ူပါမလာ​ေတာ့ဘူးလို႔​ေျပာတယ္​။မ​ေန႔ကတစ္​ညလံုးလဲငို​ေနတယ္​။အန္​တီ​ေတာ့စိတ္​ညစ္​ပါတယ္​။"
ၾကယ္​စင္​ထိုစကားကိုၾကားၿပီးကတည္​းကသူပါမ်က္​ရည္​မဆည္​ႏုိင္​​ေတာ့။
မိတ္​ကပ္​​ေတြပ်က္​မလားပ်က္​ပါ​ေစ​ေလ~~
လူ​ေတြဝုိင္​းၾကည္​့မလားၾကည္​့ပါ​ေစ​ေလ~~
သူတို႔က​ေတာ့​ေမ​ေမနဲ႔​ခြဲရမွာမုိ႔ငိုမယ္​ပဲထင္​မွာ​ေပါ့။ၾကယ္​စင္​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ငိုလို႔ရပါတယ္​။

ဤသို႔ျဖင္​့မဂၤလာပြဲက်င္​းပရန္​အခ်ိန္​​ေစ့​ေလၿပီ။
ဘိသိက္​ဆရာကထံုးစံအတိုင္​မဂၤလာသတင္​းမ​်ားရြတ္​ဖတ္​​ေန​ေလသည္​။
ၾကယ္​စင္​ၾကားတစ္​ခ်က္​မၾကားတစ္​ခ်က္​။
စိတ္​အာ႐ုံအစံုက႐ူပါ့ဆီမွာ။
*သူအဆင္​မွ​ေျပရဲ႕လား။သူ​ေနမွ​ေကာင္​းရဲ႕လားအခု​ေကာငို​ေနမလား?*
*ကုိယ္​ငိုရင္​ကမၻာပ်က္​​ေနသလိုပဲဆိုတဲ့သူ*
*သူငိုရင္​​ကုိယ္​့ရင္​ထဲမွာစၾကဝ႒ာႀကီးပ်က္​သလိုျဖစ္​​ေနတာသူမသိ​ေလ​ေရာ့သလား*

"သတို႔သားသတို႔သမီးကိုလက္​စြပ္​ဝတ္​​ေပးပါ"
ဘိသိက္​ဆရာ၏စကားသံတို႔​ေၾကာင္​့ၾကယ္​စင္​သတိျပန္​ဝင္​လာခဲ့သည္​။
"​ေအာ္​ဟုတ္​သားပဲ။ငါမဂၤလာ​ေဆာင္​​ေနတာပဲ"
သတို႔သားလက္​စြပ္​ဝတ္​​ေပးလာသည္​ကိုုၿငိမ္​ၾကည္​့​ေနလိုက္​သည္​။
႐ူပါစြပ္​​ေပးခဲ့​ေသာစကၠဴလက္​စြပ္​​ေလာက္​​ေတာင္​မလွပါ။

သတို႔သမီးသတို႔သားကိုလက္​စြပ္​စြပ္​​ေပးပါ။
*ငါတကယ္​စြပ္​လိုက္​ရ​ေတာ့မလား?စြပ္​လိုက္​ရင္​အၾကင္​လင္​မယား​ေျမာက္​သြားၿပီမလား?႐ူပါရယ္​မလာ​ေတာ့ဘူးလား။ငါ့ကိုတခုခုလာ​ေျပာပါဦး။မဂၤလာပြဲကိုျဖစ္​ျဖစ္​လာဖ်က္​​ေပးပါ။*
ၾကယ္​စင္​့ရင္​ထဲတြင္​အသံမ်ိဳးစံုထြက္​​ေနသည္​။
ထိုအသံတို႔ကိုၾကားသည္​့အလား႐ူပါ့အသံကလဲလူၾကားထဲမွထြက္​​ေပၚလာသည္​။

*TBC*
ဇာတ္​သိမ္​းမယ္​သိမ္​းမယ္​နဲ႔အရစ္​​ေတြ႐ွည္​​ေနတာ😁။ျမန္​ျမန္​သိမ္​း​ေပးပါ့မယ္​​ေနာ္​။😘​ေနာက္​တစ္​ပုိင္​းဆိုတကယ္​သိမ္​းၿပီရယ္​။😁။Love u all my readers!vote​ေပးတဲ့သူ​ေတြfb​ေပးတဲ့သူ​ေတြsilent reader​ေတြအကုန္​လံုးကို​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​႐ွင္​့😁။