အေမွာင္ေအာက္ကၾကယ္ေရာင္|Completed|

Chapter-19

လွပ​ေသာနံနက္​ခင္​းတခု။
႐ူပါမ်က္​လံုးမ်ားကိုဖြင္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့သူ႔ကိုျပံဳးၿပီးၾကည္​့​ေနတဲ့ၾကယ္​စင္​။
"ဘာၾကည္​့​ေနတာလဲအခ်စ္​ရဲ႕"
ၾကယ္​စင္​ဘာမွမ​ေျဖျပံဳး၍သာၾကည္​့​ေနသည္​။
"ၾကည္​့လူကိုမ​ေနတတ္​​ေအာင္​လုပ္​​ေနတယ္​ဘာၾကည္​့​ေနတာလဲလို႔"
"နင္​ကအရမ္​းခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းလြန္​းလို႔ပါ"

"ဒါဆိုအာဘြား​ေပး"
"ဟမ္​ဆိုင္​လို႔လား?မလည္​႐ွာဘူးမိ႐ူပါ"
"မသိဘူးဆိုင္​ဆိုင္​မဆိုင္​ဆိုင္​​ေပးကြာ"
ၾကယ္​စင္​႐ွက္​ျပံဳးျပံဳးကာ႐ူပါ့ပါးျပင္​ကိုအနမ္​းတစ္​ပြင္​့​ေႁခြသည္​။
႐ူပါျပန္​လည္​တံု႔ျပန္​လိုက္​သည္​ကၾကယ္​စင့္​နဖူး​ေပၚသို႔အနမ္​းတစ္​ပြင္​့။

မ​ေန႔ကမွနားလည္​မႈရထားသည္​့ခ်စ္​သူႏွစ္​ဦးအတြက္​က​ေတာ့အရာရာလွပ​ေနသည္​။
"ကဲ​ေရမိုးခ်ိဳး​ေတာ့ငါမနက္​စာလုပ္​ထားတယ္​"
"Okအဲ့ဒါ​ေတြခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းတာ"
"ဒါနဲ႔႐ူပါ"
"အင္​း​ေျပာ​ေလဘာလဲ"
"အာဘာမွမဟုတ္​​ေတာ့ပါဘူး"
"ဘာလဲလို္​​့​ေျပာဆို​ေနငါအဲ့လိုလုပ္​တာမၾကဳိက္​ဖူး​ေနာ္​"
ၾကယ္​စင္​​ေျပာသင္​့မ​ေျပာသင္​့စဥ္​းစား​ေနသည္​။

"ဘာကိစၥလဲ​ေျပာပါၾကယ္​စင္​ရဲ႕"
ထိုအခါမွစိတ္​ပိုင္​းျဖတ္​လိုက္​သည္​့ပံုစံျဖင္​့။
"​ေန​ေသြးကိုသြားမၾကည္​့​ေတာ့ဘူးလား?"
႐ူပါအတန္​ငယ္​တည္​သြားသည္​။
"ဟိုငါဒီတိုင္​း​ေမးၾကည္​့တာပါ​ေနာ္​စိတ္​မဆိုးနဲ႔​ေနာ္​"
႐ူပါျပံဳးလိုက္​သည္​။

"ဘာလို႔သြား​ေတာ့မွာလဲၾကယ္​စင္​ရာ"
"မသြား​ေတာ့ဘူးသူ႔မွာလည္​းသူ႔ကို​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​မဲ့မိဘ​ေတြ႐ွိ​တာပဲ​ေလ​ေနာကိၿပီးငါ့မွာနင္​႐ွိ​ေနၿပီ​ေလ"
ၾကယ္​စင္​ဝမ္​းသာသြားသည္​။
"အင္​းပါငါ့ကိုဘယ္​​ေတာ့မွထားမသြားပါနဲ႔​ေနာ္​။"
"အင္​းဘယ္​​ေတာ့မွမထားသြားဘူးစိတ္​ခ်။"

"နင္​သိလား႐ူပါငါက​ေလအရမ္​း​ေတာ္​တဲ့designerတစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​ခ်င္​တာဟ။​ေနာက္​ၿပီး​ေလမၾကာခင္​ငါ့အိပ္​မက္​​ေတြျဖစ္​လာ​ေတာ့မယ္​ဟ"
"ဟုတ္​လားငါ့ကို​ေျပာျပစမ္​းပါဦး"
"ငါ့ကိုcompanyတခုကအလုပ္​တြဲလုပ္​ဖို႔ကမ္​းလွမ္​းထားတယ္​ဟ။"
"ဟာဒါဝမ္​းသာစရာ​ေပါ့"
"အင္​းဒါ​ေပမဲ့တခု​ေတာ့႐ွိတယ္​"
ၾကယ္​စင္​့မ်က္​ႏွာတို႔မွာဝမ္​းနည္​းရိပ္​သန္​းသြားသည္​။
"ငါ​ေမ​ေမ့ဆီျပန္​ရမယ္​တစ္​လ​ေလာက္​​ေပါ့"
"​ေအာ္​"