Our Asymptotic Love Story (Published by Bookware Publishing)

Kabanata f(x - 11)

[Kabanata 11]

Our Asymptotically Love Story 

(page 62 - 80)

Ika-Limang Kabanata

Filipinas 1688

"Gusto mo bang malaman kung bakit hindi lahat ng istorya ay nagtatapos ng masaya?"tanong pa muli ni Fidel. At sa pagkakataong iyon parang may kung anong kirot nanaramdaman si Salome sa kaniyang puso. Hindi niya maintindihan kung bakit angmga tingin ni Fidel ay nagdudulot ng matinding kalungkutan sa kaniyang puso.   

Bakit may kalungkutan akong nababasa sa iyong mga mata... Fidel?

Magsasalita pa sana si Fidel ngunit biglang pumatak ang ulan. Napatingala sa kalangitan si Salome at agad sumilay ang mga ngiti sa kaniyang labi. "Senor Fidel! Tayo'y sumilong sandali" sigaw ni Mang Berto, agad niyang inihagis ang mga pinamiling kuwaderno, talaarawan at pluma sa kalesa at patakbo siyang nagtungo kina Fidel at Salome na nakatayo pa rin sa gitna ng palengke habang ang mga tao ay nagtatakbuhan na upang maghanap ng kani-kaniyang masisilungan.

"Kayo po'y magkakasakit dahil sa ginagawa niyo" paalala pa ni Mang Berto at agad niyang hinawakan sa braso si Fidel at hinila na rin niya si Salome na hindi nila maintindihan kung bakit nakangiti ito upang pinagmamasdan at dinadama ang pagpatak ng ulan.

Sa isang panciteria sila nakisilong, mabuti na lamang dahil nakarating na sila doon bago tuluyang lumakas ang ulan. Kani-kaniyang pagpag ang mga taong nabasa ng ulan sa kanilang mga kasuotan.Maging sina Fidel, Salome at Mang Berto ay nagpapagpag na rin. "Senor Fidel? Kayo ho pala iyan, maupo ho kayo" tugon ng isang ale na nasa edad kuwarenta, singkit ito at medyo may katabaan.

"Maraming Salamat po Aling Teodora" tugon ni Fidel at nagbigay galang ito sa ale at naupo na. "Maupo ka na rin Hija" anyaya pa ni Aling Teodora kay Salome habang nakangiti ito. Ngumiti naman si Salome at naupo na sa katapat na upuan ni Fidel, napapagitnaan sila ng isabg mesa na gawa sa matibay na puno ng narra.

"Mang Berto kayo po pala iyan, maupo na rin ho muna kayo" patuloy pa ni Aling Teodora, ngumiti at tumango naman si Mang Berto at naupo na sa tabi ni Salome. Habang nasa tapat naman nila nakaupo si Fidel.

"Mabuti naman ho ay nagawi kayo rito sa aming kainan Senor Fidel, may nais ho ba kayong kainin? Nalulugod ho akong paglutuan kayo" nakangiting wika ni Aling Teodora, napangiti naman si Fidel at inilapag na niya ang kaniyang sumbrero sa mesa.

Hindi mapigilan ni Salome na mapatitig sa buhok ni Fidel na medyo basa na ngayon, mas lalong tumingkad ang kulay brown na buhok nito. "Maraming Salamat na po Aling Teodora, kami po ay magpapalipas lamang ng ulan dito kung maaari lamang" wika ni Fidel, napangiti naman si Aling Teodora at tumango-tango ito. "Wala hong problema Senor Fidel, maaari ho kayong manatili rito hanggang anong oras at hanggang kailan niyo naisin" magiliw na sagot ni Aling Teodora at bigla niya naibaling ang tingin niya kay Salome at ibinalik niya ang tingin niya kay Fidel.

"Mawalang galang na po Senor, ngayon ko lamang nakita rito ang binibining inyong kasama ngayon, Siya po ba'y kapatid niyo?" tanong ni Aling Teodora dahilan para mapangiti si Fidel at nagitla naman si Salome sa kaniyang narinig dahil kanina pa siya nakatitig sa buhok ni Fidel.

"Nagkakamali po kay Aling Teodora, siya po si Salome----" hindi na natapos ni Fidel ang kaniyang sasabihin dahil nagsalita na si Salome.

"Ang ngalan ko po'y Salome, Ako po ay isa sa mga tagapagsilbi sa haciebda Montecarlos, Mag-dadalawang linggo pa lang ho kami rito, ang pamilya po namin ay kasama rin nila Mang Berto na dumayo po dito sa San Alfonso upang manirahan, gaya po nila Mang Berto kami po ay nagmula sa hilaga, sa Tondo" sagot ni Salome, hindi naman mawala ang ngiti sa labi ni Aling Teodora habang nagsasalita si Salome, lalo na ng malaman niya na nagmula rin ito sa hilaga at nagsisilbi sa mga Montecarlos.